Ένας έμπειρος και επίμονος ρεπόρτερ. Αφοσιωμένος στη δουλειά του όσο σε τίποτα άλλο. Φαίνεται ρεμάλι, είναι εργένης, ακατάστατος και οδηγεί ένα σαράβαλο αλλά η Washington Globe δεν έχει κάποιον δημοσιογράφο που να μπορεί να συγκριθεί μαζί του. O ύποπτος θάνατος της βοηθού και ερωμένης ενός βουλευτή είναι η υπόθεση που θα βρεθεί στο στόχαστρό του δαιμόνιου αυτού ρεπόρτερ.
Ο πρωταγωνιστής μας πιστεύει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, πως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτόν τον δήθεν τυχαίο θάνατο. Όμως υπάρχει στη μέση και ένα γεγονός που ίσως θολώσει την κρίση του κατά την αναζήτηση της αλήθειας: ο βουλευτής είναι παλιός αδελφικός του φίλος. Και παραμένει. Και ας τσακώθηκαν πριν κάποια χρόνια για μια γυναίκα. Και ας μην γνωρίζουν πλέον αν μπορούν να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλο.
Η «Κατάσταση των πραγμάτων» είναι μια από τις πιο απολαυστικές ταινίες περί πολιτικής και δημοσιογραφίας που μπορεί να δει κανείς. Πλήρως υποτιμημένη και ελάχιστα προβεβλημένη αλλά με ένα καστ που… φυσάει (Ράσελ Κρόου στον ρόλο του άκαμπτου ρεπόρτερ και Μπεν Άφλεκ σε αυτό του πολιτικού δομούν ένα υπέροχο δίδυμο), το πολιτικό θρίλερ που ανέβηκε πριν μερικές μέρες στο Netflix βρίθει έντασης, αγωνίας, σασπένς και κυρίως, είναι απρόβλεπτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Πρόκειται για μια ιστορία που την πρωτοείδαμε από το BBC υπό μορφή μίνι σειράς το 2003 και η οποία εδώ μεταφέρεται στην αμερικάνικη πραγματικότητα μερικά χρόνια αργότερα -το 2009- κρατώντας σε ένα χαλαρό βαθμό το βασικό σκέλος της πλοκής. Η αμερικάνικη οπτική των πραγμάτων ωστόσο κάνει μπαμ σε κάθε σημείο της ταινίας καθώς είναι κάτι παραπάνω από εξόφθαλμο πως η «Κατάσταση των πραγμάτων» εντάσσεται σε αυτή την παράδοση του χολιγουντιανού σινεμά που ρομαντικοποιεί την δημοσιογραφία με πέρα για πέρα γοητευτικό τρόπο (παράδοση που ξεκινάει στα μακρινά 70s από το επικό «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου»).
Παρά το γεγονός ότι όσοι γνωρίζουν πως λειτουργεί στην πραγματική ζωή η δημοσιογραφία θα αντιληφθούν εύκολα τις απλοποιήσεις και τις ανακρίβειες της πλοκής, η «Κατάσταση των πραγμάτων» είναι μια ωδή στην ηθική πλευρά της δημοσιογραφίας, στην πλευρά της που υποτίθεται πως τα βάζει με την εξουσία χωρίς φόβο και πάθος, δεν φιμώνεται και δεν εκφοβίζεται. Παραδοσιακά αυτού του τύπου τα θρίλερ αποτελούν ένα άτυπο υποείδος που είναι πέρα για πέρα απολαυστικό -αν και μέσα στην αφέλεια τους- και αυτό εδώ δεν αποτελεί εξαίρεση.
H πλοκή κινείται στο εξίσου γνώριμο έδαφος των θεωριών συνωμοσίας και όλες οι συνδέσεις των επιμέρους ιστοριών που συναποτελούν τη βασική φτιάχνουν ένα μεγάλο παζλ πολιτικής ίντριγκας που εν τέλει κρατάει τον θεατή στην τσίτα μέχρι τους τίτλους τέλους. Η χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές προσδίδει επιπλέον αξία στο θρίλερ -εκτός από τον Ράσελ Κρόου και τον Μπεν Άφλεκ, μεγαλουργούν και η Ρέιτσελ Μακ Άνταμς ως μαθητευόμενη ρεπόρτερ και η Έλεν Μίρεν ως έμπειρη εκδότρια- και η πυκνότητα της υπόθεσης απαιτεί την συνεχόμενη προσοχή του θεατή: η ταινία δεν ενδείκνυται για όσους κοιτάζουν συνέχεια το Facebook και το Instagram τους.
Αν κάποιο βράδυ έχεις όρεξη για καλό, πολιτικό θρίλερ μην το απαξιώσεις…
