Αν θεωρήσουμε πως η Τέχνη αντιγράφει τη ζωή, τότε, με βάση τις σειρές που έχουμε φέτος στην τηλεόραση (τελευταίο δείγμα Το Προξενιό της Ιουλίας), μάλλον είμαστε στην Ελλάδα ένα μάτσο δολοφόνοι που τσακωνόμαστε για τα κτήματα και βιάζουμε.
Πρόκειται για την πιο διαφημισμένη σειρά του ALPHA από τις νέες παραγωγές, μιας σειρά που ήρθε φέτος με σκοπό να πάρει την σκυτάλη από τον Σασμό και να αποτελεί από του χρόνου το δυνατότερο χαρτί του σταθμού.
Ο ALPHA τα τελευταία χρόνια είναι ένας σταθμός με το know how στα δράματα και γι’ αυτό στην prime time ζώνη παίρνει ως επί το πλείστον πρωτιές. Χθες το βράδυ, η Μάγισσα υπερίσχυσε, αλλά η πρεμιέρα για το Προξενιό της Ιουλίας έστειλε τον Σασμό στην 3η θέση, φαινόμενο σπάνιο για την τελευταία 3ετία.
Το Προξενιό της Ιουλίας είναι κι αυτό βασισμένο σε βιβλίο και σε μια ιστορία εποχής, κάπου στα 60s, όπου η Ιουλία καλείται να υποταχτεί στην επιθυμία της μάνας της να παντρευτεί έναν πλούσιο γιατρό και όχι τον άνθρωπο που έχει ερωτευτεί. Ο συγκεκριμένος όμως είναι γόνος της οικογένειας που έχουν βεντέτα για κάτι χωράφια.
Παραδόξως, ο πατέρας της είναι στο πλευρό της και παίρνει την κατάσταση στα χέρια του για να παντρευτεί η Ιουλία αυτόν που αγαπά, κάνοντας στην άκρη τον ατίθασο και κουτό γιο του, αλλά και την αιμοβόρα γυναίκα του.
Η Ιουλία νιώθει ευτυχισμένη γιατί βλέπει ότι η βεντέτα θα λάβει τέλος και θα μπορέσει να είναι με τον άνθρωπό της. Μόνο που έχει λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο, τον άμυαλο πατέρα του φίλου της, ο οποίος προσβάλλεται από ένα χαρτί που αποδεικνύει πως τα χωράφια ανήκουν όντως στην οικογένεια της Ιουλίας και πως οι δικοί του τα έκλεψαν και σκοτώνει τον πατέρα της.
Ο μοναδικός της σύμμαχος για αυτόν τον γάμο δεν υπάρχει και πια, η οικογένεια της έχει έναν ακόμα μεγαλύτερο λόγο να ζητάει εκδίκηση. Κι η Ιουλία θα εγκλωβιστεί σε μια ζωή που δεν τη θέλει, αλλά για την οποία στο τέλος η οικογένεια της δεν φταίει.
Αν στην παραπάνω ιστορία βρήκατε στοιχεία που κάτι σας θυμίζουν, καλά κάνατε. Γιατί είναι ο Σασμός, οι Άγριες Μέλισσες, η Μάγισσα, η Παραλία, η Ηλέκτρα, όλα μαζί. Όπως και αυτά ήταν ένα συμπίλημα από όλα τα προηγούμενα. Και γενικώς έχουμε μπει σε μια ανακύκλωση, σε ένα ξεζούμισμα της ίδιας δεξαμενής.
Δεν έχει άλλη μυθοπλασία τούτη η χώρα, παρά μόνο βιασμούς και τσακωμούς για χωράφια. Εκεί τελειώνει κάθε μας σκέψη. Οι υπεύθυνοι στα κανάλια διαλέγουν το ένα κακό βιβλίο μετά το άλλο και αναθέτουν σε σεναριογράφους να βγάλουν ένα σενάριο. Και τι να κάνουν κι αυτοί οι άνθρωποι, να ζήσουν άνετα προσπαθούν, το κάνουν.
Μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα στα αριστερά μας στον χάρτη, κάποιοι σεναριογράφοι έκαναν απεργία για το AI και γιατί καλούνται να γράφουν 600 σειρές τον χρόνο. Εδώ που είμαστε σε φάση στραγγίγματος, επειδή βρήκαμε μια κότα με χρυσά αυγά, θα του δώσουμε να καταλάβει.
Το Προξενιό της Ιουλίας δεν έχει να προσφέρει τίποτα το καινούργιο, πέρα από σαφώς πολύ καλύτερες ερμηνείες απ’ ό,τι στον Σασμό ή στη Μάγισσα. Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Ελισάβετ Μουτάφη είναι φανταστικοί, πολλά υποσχόμενη η Ευγενία Ξυγκόρου, εξαίρετος ο Μελέτης Ηλίας. Και το σενάριο επέλεξε στο πρώτο επεισόδιο να σκοτώσει τον ερμηνευτικό ηγέτη της σειράς. Τι να κάνουν κι αυτοί, δεν θα εξελισσόταν διαφορετικά η πλοκή αν δεν πέθαινε.
Σε κάθε ξεκίνημα σειράς φέτος – πάμε στοίχημα πως τα ίδια θα κληθούμε να γράψουμε και για το Μετά Τη Φωτιά – καταλήγουμε να λέμε τα ίδια και τα ίδια.
Γκώσαμε από την επανάληψη. Έχουμε καταντήσει σαν την Τουρκία που έβγαζε μόνο κλαψομ…α δράματα. Είναι και 70 εκατομμύρια δαύτοι. Και η πλειοψηφία ζει ούτως ή άλλως μέσα στο δράμα. Εμείς που σίγουρα είμαστε καλύτερα και ψάχνουμε μια ωραία ιστορία, έχουμε πήξει στις δολοφονίες και τους βιασμούς.
Τα είχαμε που τα είχαμε για μεγάλο διάστημα πρώτα στη μιντιακή ατζέντα και αντικρύζαμε τη φρικαλεότητα, τα έχουμε και στην τηλεόραση να μας αναδεύουν το εσωτερικό.
Δεν θα πάθετε τίποτα στα κανάλια να κάνετε και τίποτα διαφορετικό, κανένα science fiction, καμία καλή κωμωδία, κάτι άλλο βρε αδερφέ.
Όποιος βρει κάτι το διαφορετικό στο Προξενιό της Ιουλίας ας μας το υποδείξει γιατί δεν το βλέπουμε με τίποτα…