Πολλές φορές, οι ταινίες δεν έχουν κάποιο καλλιτεχνικό διακύβευμα, δεν καλούνται να πείσουν κριτικούς και λοιπούς ότι είναι σπουδαίες, ότι φέρουν ένα νόημα της ύπαρξης ή δεν ξέρουμε κι εμείς τι. Πολλές φορές αρκεί να είναι ευχάριστες. Όπως το Νο1 του Netflix.
Εκτός από τον εκπαιδευτικό τους χαρακτήρα, οι ταινίες, η τέχνη εν γένει έχει τον χαρακτήρα του καταπραϋντικού, έχει την ιδιότητα της «φοροελάφρυνσης» από την ψυχή.
Και το The Lost City είναι αυτό το απενεχοποιημένο πράγμα. Σε μια περίοδο που το μέσα μας έχει συνηθίσει στον πόλεμο στην Ουκρανία, που ταράζεται από τη φρίκη της Γάζας και αρχίζει να συνηθίζει – πιο γρήγορα – κι αυτό το μέτωπο, το σινεμά του ανάλαφρου είναι σπουδαιότερο από τις ταινίες που αναζητούν κάποιο βαθύτερο νόημα.
Στο The Lost City έχουμε τον συνδυασμό της περιπέτειας με τον απόλυτο αυτοσαρκασμό. Η Σάντρα Μπούλοκ υποδύεται μια συγγραφέα ερωτικών ιστοριών, τη Λορέτα. Οι ιστορίες της είναι τοποθετημένες πάντα στο πλαίσιο της εξερεύνησης, της ανακάλυψης και έχουν πρωταγωνιστή τον Άλαν (Τσάνινγκ Τέιτουμ).
Ο Άλαν στην πραγματικότητα είναι ένας αφημένος στην εξωτερική του εμφάνιση τύπος, με τον εγκέφαλό του να μη σκαμπάζει και πολλά. Λες και μεγάλωσε σε γυάλα.
Η Λορέτα έχει βαλτώσει για τα καλά και δε βρίσκει έμπνευση. Αυτή θα της έρθει όταν βρεθεί σε κίνδυνο. Ένας τρελός τύπος, ο Αμπιγκέιλ Φέρφαξ (Ντάνιελ Ράντκλιφ) βάζει να την απαγάγουν γιατί πιστεύει, με βάση ένα βιβλίο της, πως γνωρίζει η ίδια να τον οδηγήσει σε έναν θησαυρό στα βάθη της ζούγκλας.
Η μάνατζερ της στον εκδοτικό οίκο αναθέτει σε έναν ειδικό, τον Τζακ Τρέινερ (Μπραντ Πιτ) να την βρει και να τη φέρει πίσω ζωντανή, αλλά για κακή του τύχη του φορτώνεται και ο Άλαν. Κι ένας ατζαμής και φοβιτσιάτης τύπος, δεν είναι ποτέ καλό νέο.
Ο θάνατος του Τζακ, θα αναγκάσει τον Άλαν και τη Λορέτα να βγάλουν θάρρος και να ξεπεράσουν τις αντιθέσεις τους, για να μπορέσουν να βγουν σώοι από τη ζούγκλα στην οποία είναι εγκλωβισμένοι και τους κυνηγάει ο Φέρφαξ.
Το The Lost City έχει ένα από τα γοητευτικότερα πρωταγωνιστικά δίδυμα, με τον Μπραντ Πιτ να αυξάνει αυτή τη γοητεία, ειδικά με τη μακριά, ξανθή χαίτη του που ανεμίζει, και αυτό είναι αρκετό για να πιάσει κορυφή στα trends του Netflix μέσα σε μονοψήφιο αριθμό ωρών.
Ο Τέιτουμ είναι άψογος στον ρόλο του χαζού-ωραίου, έχουμε και την αντίθεση εδώ με το σύνηθες σε ταινίες παλιότερα, όπου η γυναίκα ήταν η χαζή, ξανθιά και αφημένη στην ομορφιά της. Η Σάντρα Μπούλοκ με το καυστικό της παίξιμο συμπληρώνει τον Τέιτουμ και το The Lost City δε χρειάζεται κάτι παραπάνω.
Είναι μια ταινία που τα μεγαλύτερα αριστουργήματα δεν θα την κόντραραν αυτή τη στιγμή μπροστά στην ανάγκη του μέσα να λάβει εικόνες χωρίς άχθος, παρά μόνο με πλάκα. Έστω, την πιο adventurous. Γι’ αυτό σήμερα το βράδυ βάζεις Netflix.