Το 1955, η Πατρίτσια Χάισμιθ, ένα από τα πιο ιδιαίτερα μυαλά της αμερικάνικης λογοτεχνίας και μια από τις μεγαλύτερες μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος, εισήγαγε στον κόσμο των βιβλίων έναν ήρωα που υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να εδραιωθεί μόνο ως ανταγωνιστής ενός μυθιστορηματικού πρωταγωνιστή. Όμως το κοφτερό μυαλό της Χάισμιθ και ο τρόπος που είχε την δυνατότητα να βλέπει τον κόσμο εδραίωσαν ως πρωταγωνιστή για 5 ολόκληρα βιβλία έναν ήρωα καιροσκόπο, διπρόσωπο, απατεώνα, με δολοφονικές τάσεις.
Λεγόταν Τομ Ρίπλεϊ και για πέντε βιβλία, η Χάισμιθ θα μας τον έδειχνε να ξεγελάει κόσμο, να οικειοποιείται ταυτότητες άλλων, να εφαρμόζει αδίστακτα σχέδια που τον κάνουν να πλουτίζει με ανήθικους όρους και ταυτόχρονα, κάτω από το πρώτο επίπεδο της διαβολικής του ψυχοσύνθεσης, η Χάισμιθ μας εξέθετε την μοναξιά ενός ανθρώπου που έτυχε να γεννηθεί φτωχός και κάνοντας τα πάντα για να εξελιχθεί έχασε την ψυχή του. Ή έστω στο περίπου μιας και ως γνωστόν όταν έχεις χάσει την ψυχή σου και το ξέρεις, σου μένει λίγο ακόμα ψυχή για να χάσεις.
Ο «Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ» όπως λεγόταν το πρώτο μυθιστόρημα της Χάισμιθ με πρωταγωνιστή τον Τομ Ρίπλεϊ, διασκευάστηκε δυο φορές για τον κινηματογράφο. Η πρώτη ήταν το 1965 με τίτλο «Γυμνοί στον ήλιο» και με πρωταγωνιστή τον αστραφτερό Αλέν Ντελόν. Έπρεπε να περάσουν ακόμα 33 χρόνια όμως για να μεταφερθεί στο σινεμά το βιβλίο αυτό ακριβώς όπως έπρεπε. Διότι η ομόνυμη ταινία του 1998 από τον Άντονι Μιγκέλα με τους Ματ Ντέιμον, Τζουντ Λο, Γκούινεθ Πάλτροου, Κέιτ Μπλάνσετ και Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν ήταν αυτό ακριβώς: η τέλεια μεταφορά του «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ» και ως εκ τούτου ένα αληθινό αστυνομικό αριστούργημα.
Η πλοκή έχει ως εξής: Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 στη Νέα Υόρκη, ο εκατομμυριούχος εφοπλιστής Χέρμπερτ Γκρίνλιφ, ζητά από τον νεαρό Τομ Ρίπλεϊ να ταξιδέψει μέχρι την Ιταλία για να πείσει το γιο του, Ντίκι (Τζουντ Λο), που καλοπερνάει σπαταλώντας τα λεφτά του πατέρα του, να επιστρέψει στην Αμερική. Ο Τομ Ρίπλεϊ, που έχει προσποιηθεί πως γνωρίζει τον Ντίκι, πηγαίνει στην Ιταλία για να τον βρει και να τον πείσει αλλά εν τέλει γοητεύεται από τον πλούσιο και ανέμελο τρόπο ζωής του και θέλει να ζήσει και αυτίς έτσι.
Ο Ντίκι και ο Ρίπλεϊ γίνονται φίλοι και ο τελευταίος θα νιώσει μια έντονη έλξη προς το πρόσωπο του πρώτου, ο οποίος με τη σειρά του γίνεται το τέλειο πρότυπο προς μίμηση. Ο αρχικά φιλικός και αθώος Ρίπλεϊ θα αποδειχθεί ένας πολύ απρόβλεπτος χαρακτήρας, σταδιακά θα μετασχηματιστεί σε μια σατανική μορφή και θα προσπαθήσει να κλέψει τη ζωή του Ντίκι.
Ο Μινγκέλα παίζει με τους δυο χαρακτήρες με έναν περίπου σαδιστικό τρόπο. Αν και φαινομενικά ο Ρίπλεϊ είναι ο «κακός» της υπόθεσης και ο Ντίκι το «θύμα», το κοινωνικό περιβάλλον που στήνεται σε κάνει εύκολα να ταυτιστείς με τον θήτη. Είναι αμφίβολο αν ο Ρίπλεϊ θέλει τον τρόπο ζωής του Ντίκι επειδή θαυμάζει τόσο πολύ αυτόν τον τρόπο ζωής ή απλά επειδή σιχαίνεται τον εαυτό του και ντρέπεται για την χαμηλή του κοινωνική καταγωγή. Είναι και αυτός ο διακριτικός πλην πέρα για πέρα διακριτός ομοερωτισμός που παίζει ανάμεσά τους, που κάνει ακόμα πιο ομιχλώδη τα κίνητρα του Ρίπλεϊ. Σε κάθε περίπτωση, η υπεροψία του Ντίκι μας κάνει να είμαστε αυθόρμητα με το σχέδιο του Ρίπλεϊ και κάπως έτσι να ταυτιζόμαστε με τον μεγαλύτερο δολοπλόκο που έχουμε δει στο σινεμά.
Η ταινιάρα αυτή βρίσκεται στo Netflix. Τίμησέ την, αμαρτία θα είναι το ανάποδο.
