Το μάρκετινγκ μιας σειράς ή ταινίας είναι πολύ σημαντικό. Αναλόγως πώς θα πλασάρεις ένα έργο, το πόσο θα ανταποκριθεί στο πλασάρισμα, μπορεί να το κάνει από μάπα μέχρι φανταστικό. Και με την Έρημη Χώρα έγινε πολύ κακό μάρκετινγκ.
Δεν ξέρω ποιος το αποφάσισε, δεν κατάλαβα αν η ίδια η ΕΡΤ επέλεγε να την προωθήσει ως την πρώτη ελληνική γουέστερν σειρά ή αν κάποια μέσα το ερμήνευσαν έτσι – το πρώτο έγινε προφανώς, αλλά προσπαθώ κάπως να δώσω ένα δικαιολογητικό – αλλά η Έρημη Χώρα δεν είναι τίποτα διαφορετικό από τον ωκεανό μιζέριας που έχουμε δει φέτος με τη σέσουλα τηλεοπτικά.
Για την ακρίβεια, νεο-γουέστερν το αποκάλεσαν. Αυτό το πρόθεμα, το νεο- μπαίνει πάντα όταν κάτι δεν είναι τίποτα απολύτως και προσπαθεί να εισάγει έναν χιπστερικό νεωτερισμό για να εντυπωσιάσει και να πείσει τον ακροατή, έχοντας όμως πλήρη κενότητα στην ουσία. Σαν την Έρημη Χώρα ένα πράμα…
Όλα αρχίζουν από έναν τοξικό άντρα, επέρχεται ένα μοιραίο γεγονός, εν προκειμένω ένα δυστύχημα που σκοτώνει τους γονείς της μικρής Εύας, και στην πορεία μπλέκονται διάφοροι που προσπαθούν να βοηθήσουν ή να τα κάνουν χειρότερα.
Το μόνο που διαφοροποιείται εδώ, είναι ότι υπάρχει ένας ιδιαίτερος και αρκετά καλογραμμένος χαρακτήρας, αυτός του περιθωριακού και κοινωνικού αναχωρητή, του Λουκά. Ο Λουκάς είναι παππούς της Εύας, αλλά επειδή είναι ρατσιστής και η Εύα Ρουμάνα εξ ημισείας, δεν την έχει δει ποτέ στα κάμποσα χρόνια της ζωής της.
Όταν πεθαίνουν οι γονείς της, δηλαδή ο γιος του ο καρατοξικός (δεν θυμάμαι να είδα κάπου τον Κωνσταντίνο Μαγκλαρά που υποδύεται τον γιο και να μη σκέφτηκα ότι είναι τρομερά ικανός στο να ερμηνεύει με τεράστια αταλαντοσύνη κι ευτυχώς που τον πέθαναν στο πρώτο επεισόδιο), με τη Ρουμάνα μαμά της, ο κλήρος πέφτει στον ίδιο για να γίνει ο κηδεμόνας της, παρά το ότι αρχικά δεν τη θέλει και ταυτόχρονα την ζητάνε ωσάν τρελοί οι Ρουμάνοι παππούδες της.
Για να πειστεί, πρέπει η κοινωνική λειτουργός να καταπατήσει εντελώς όλες τις νόρμες της δουλειάς, να κάνει πράγματα που δεν προβλέπονται και δεν είναι καν πιστευτά, να εισβάλλει με το ζόρι στο σπίτι του Λουκά μαζί με την μικρή και τελικά να τον πείσει να την δεχτεί. Μένει μάλιστα και μαζί τους για ένα διάστημα για τη μετάβαση.
Στα πρώτα τέσσερα επεισόδια δεν αποκαλύπτονται τα κίνητρα της Μαρίνας (Δανάη Σκιάδη), αλλά εικάζω πως στα επόμενα 4 επεισόδια που θα κυκλοφορήσουν στο Ertflix στις 15/12, θα αποκαλυφθούν.
Όχι ότι τα πρώτα 4 επεισόδια σε πείθουν να διατηρήσεις έναν βαθμό αναμονής για την Έρημη Χώρα, μιας και προτιμώ να βρεθώ σε μια έρημη χώρα όντως, παρά να δω ακόμα ένα επεισόδιο από αυτή τη σειρά.
Δεν είδα τίποτα το ιδιαίτερο στην Έρημη Χώρα. Είδα κάποιες καλές στιγμές σκηνοθετικά, είδα έναν υπέροχο Γιώργο Κέντρο, μια Δανάη Σκιάδη και μια Αλεξάνδρα Αϊδίνη να δίνουν κάποιες σκηνές καλές, αλλά δεν είδα κάτι άλλο. Και δεν το είδα όχι γιατί οι ηθοποιοί δεν μπορούν, αλλά γιατί το σενάριο δεν τους έδωσε κάτι περισσότερο. Η δε σκηνή στην εισαγγελία μετά το χτύπημα στον μεθυσμένο, είναι το λιγότερο αστεία διαλογικά. Και δεν είναι η μόνη.
Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο επεισόδιο είναι πάρα πολύ ανυπόφορο και σου χαλάει όλη τη διάθεση για τα επόμενα τρία που δεν είναι και επεισοδιάρες, αλλά έχουν έτη φωτός απόστασης από το πρώτο, οπότε ίσως στο δεύτερο μισό της η Έρημη Χώρα να είναι καλύτερη.
Δεν είναι όμως υποχρεωμένος ο τηλεθεατής ή θεατής, εν προκειμένω, να επενδύει 3.5 ώρες για να δει 4 νερόβραστα, στην καλύτερη, επεισόδια, με την προσδοκία πως θα έρθουν 4 πολύ καλά.
Και, για να επανέλθω στην αρχική τοποθέτηση, εννοείται πως η ενόχληση προς το τελικό αποτέλεσμα της σειράς οφείλεται περισσότερο στις προσδοκίες που καλλιέργησε η ΕΡΤ και λιγότερο στην Έρημη Χώρα.
Κρίνοντας για τον εαυτό μου, αν δεν είχαν υπάρξει αυτές οι προσδοκίες, αυτός ο υπερυψωμένος πήχης, θα είχα περισσότερη διάθεση να αναμένω τα υπόλοιπα επεισόδια για να καταλήξω σε συμπέρασμα.
Όταν όμως κάποιος μιλάει πάρα πολύ, εκτίθεται περισσότερο και αν στο τέλος δεν ανταποκριθεί στα μεγάλα τα λόγια, θα γίνει περισσότερο απωθητικός από πολύ χειρότερους του, οι οποίοι δεν πούλησαν κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι.
Ναι, ίσως η Έρημη Χώρα να είναι πολύ πιο κοντά στο Maestro του Παπακαλιάτη, παρά στις άλλες τηλεοπτικές σειρές όπως το Ναυάγιο ή η Μάγισσα (άλλη σειρά που κάηκε από το άκυρο μάρκετινγκ), αλλά και το Maestro τι είναι παρά μια αναβαθμισμένη και συμμαζεμένη υπερδραματική σειρά; Αυτό είναι και η Έρημη Χώρα.
Πραγματικά, φέτος η ελληνική μυθοπλασία είναι μια τεράστια απογοήτευση και ευτυχώς που υπήρξε η ταινία Φόνισσα για να διασωθεί και, φυσικά, το Milky Way, που είναι τόσο φανταστική σειρά, αρκετή για να ξεχάσω όποια άλλη αδιαφορία έχει βγει φέτος.
Να ενημερώσει κάποιος τις παραγωγές πως υπάρχει ο όρος της απονεύρωσης. Όταν την κάνεις, τα νεύρα σου παύουν να νιώθουν. Αυτό έχουν προκαλέσει φέτος. Μια απονεύρωση με την αντιγραφή της αντιγραφής, με τον ακραίο μιμητισμό, με την ακολουθία των τάσεων και όχι με την προσπάθεια για κάτι δικό τους, κάτι που να έχει να σου πει 1-2 πράγματα.
Κι άντε τα ιδιωτικά κανάλια κάπως δικαιολογούνται…Η ΕΡΤ τι έπαθε και θέλει να γίνει βασιλικότερη του βασιλέως;
Η Έρημη Χώρα είναι ένα ακόμα βότσαλο στη λίμνη κι όχι μια νέα λίμνη. Ίσως να είναι απόρροια της εμβρυακής φάσης που βρίσκεται η μυθοπλασία στη μετάβασή της από τις τραβηγμένες σειρές στις πιο νετφλιξιακές, στις πιο streaming λογικές. Εμείς όμως δε μπορούμε να κοιτάμε το μέλλον. Κρίνουμε το τώρα και αυτό δεν είναι και ιδιαίτερα ικανοποιητικό.