Όταν υπάρχει ταινία που είναι reboot, prequel ή sequel και τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έχει κάνει στο παρελθόν ο Τζόνι Ντεπ, τότε η σκιά είναι πολύ βαριά για το επόμενο. Κι ο Τιμοτέ Σαλαμέ είχε στους ώμους του ένα τεράστιο βάρος με το Wonka.
Κλήθηκε είτε να μην επιτρέψει με τον τρόπο του καμία απόπειρα για σύγκριση είτε, αν υπήρχε σύγκριση, να τον έβγαζε νικητή. Ο ίδιος προφανώς δεν το σκεφτόταν έτσι, αλλά θα εθελοτυφλούσαμε αν δε λέγαμε πως ο κόσμος έχει στο μυαλό του τον Τζόνι Ντεπ.
Ε, στο Wonka του Πολ Κινγκ και του Τιμοτέ Σαλαμέ, το μυαλό δεν πάει καθόλου στον Τζόνι Ντεπ, σχεδόν από το ξεκίνημα. Είναι ένα άλλο στόρι. Σίγουρα μπορεί κάποιες στιγμές να σου λείπει αυτή η τρέλα που κουβαλάει ο Ντεπ και που δίνει με τις μεταμφιέσεις και το βλέμμα του στους ρόλους.
Ο Τιμοτέ Σαλαμέ δεν βασίζεται τόσο στο μακιγιάζ και το κοστούμι, αλλά βασίζεται στην εκφραστική του ικανότητα και μόνο.
Δεν έχουμε καταλήξει ακόμα αν αυτή είναι ευρεία, αν είναι δηλαδή τόσο ταλαντούχος ο Σαλαμέ για να είναι ο δημοφιλέστερος ηθοποιός στο Χόλιγουντ και να είναι παρών σε όλα τα μεγάλα πρότζεκτ. Ώρες ώρες δεν ξέρουμε αν ο ίδιος κάνει κάποια προσπάθεια στις ερμηνείες του. Ακόμα και στο Call Me By Your Name δεν μας είχε πείσει τόσο όσο το κάνει στο Wonka.
Στο Wonka ταιριάζει ιδανικά, είναι ο καταλληλότερος για να βγάλει αυτή την εορταστική ζεστασιά που θέλει η παραγωγή, για να παράξει όλα αυτά που πρέπει μια ταινία με οικογενειακό χαρακτήρα, με πολλά χρώματα, με τραγούδι, που είναι ένα μιούζικαλ με πλοκή.
Ο Wonka ταξιδεύει με στόχο να πάει στην πόλη και να ανοίξει ένα μαγαζί για να πουλάει την καλύτερη σοκολάτα. Κάτι τέτοιο για να συμβεί, θέλει τρομερή τύχη, μιας και απέναντι του θα βρει τους τρεις κραταιούς σοκολατοποιούς της πόλης που θα νιώσουν απειλή και θα λαδώσουν τον αρχηγό της αστυνομίας για να εξαφανίσει τον Wonka.
Ο οποίος έκανε το λάθος να πάει να μείνει σε ένα πανδοχείο, όπου σε αναγκάζουν να υπερχρεωθείς υπογράφοντας το συμβόλαιο, με αποτέλεσμα να ανήκεις στην ιδιοκτήτρια και να σε εκμεταλλεύεται αμισθί για να κάνεις τις απαραίτητες δουλειές.
Ως αιχμάλωτος όμως ο Wonka γνωρίζει πέντε ακόμα εγκλωβισμένους, ανάμεσά τους και τη μικρή Νουντλ, και γίνονται μια ομάδα με την οποία θα μπορέσει να δώσει τη σοκολάτα του στον κόσμο και να φτάσει κοντά στο όνειρό του. Εκεί, οι πολέμιοι του θα σκληρύνουν τη στάση τους και θα κάνουν τα πάντα για να τον εξαφανίσουν.
Σε αυτή την διαδικασία, ο Wonka θα βρει έναν σύμμαχο που για 4 χρόνια τον ακολουθεί στα κρυφά και του κλέβει βάζα με σοκολατένια αυγά που φτιάχνει, αλλά αποδεικνύεται πολύ σημαντικός.
Πρόκειται για μια ταινία που δεν έχει νόημα να την κρίνεις με κριτήρια όπως κάποια κορύφωση ή κάποια σκηνοθετική άποψη. Θες μια σκηνοθεσία που να επιτρέπει στην παιδικότητα και στη χαρά των χρωμάτων να απελευθερωθούν και αυτό συμβαίνει. Η πλοκή είναι γλυκιά, υπάρχουν μικρές λεπτομέρειες που ενισχύουν το feelgood συναίσθημα, ενώ διαθέτει και ένα χιούμορ που δεν είναι ακραίο, αλλά προσφέρει στις σκηνές όπου συναντάται.
Η μουσική και τα τραγούδια χτίζουν μια απόλυτα χριστουγεννιάτικη αίσθηση, μια εσωτερική ηρεμία, λες και αγκαλιάζεις την κουβέρτα με το άρωμα της μαμάς σου που είχε όταν ήσουν μικρός και χωνόσουν σε αυτή για να πας να ανοίξεις την τηλεόραση και να δεις κινούμενα στο STAR.
Ο Σαλαμέ πάει σε άλλα μονοπάτια τον Wonka, δεν «σβήνει» τον Ντεπ με την έννοια ότι είναι καλύτερος ή τον εξαφανίζει ως επιθυμία, αλλά καταφέρνει να ταυτίσει τον ρόλο μαζί του χωρίς να ακυρώνει τον Ντεπ. Είτε συμβαίνει συμπτωματικά είτε στοχευμένα, είναι αυτό ακριβώς που κλήθηκε να κάνει.
Έδωσε και μια πιο παιδική οπτική στον ήρωα ο Σαλαμέ που έχει γίνει η νεανική κι αρσενική εκδοχή της Μέριλ Στριπ, οπότε όσο κι αν το ψάξουμε, λόγο για να μην πας να δεις την ταινία, δεν έχουμε.
ΥΓ. Τελικά, όσο κι αν είπαν διάφορα για τον Χιου Γκραντ και την επιλογή του να κάνει τον Oompa Loompa, ήταν μια πολύ ωραία συμμετοχή στην ταινία. Όλοι οι ρόλοι εν γένει ήταν καλογραμμένοι, με τους 3 σοκολατοποιούς να είναι αψεγάδιαστοι στα χαρακτηριστικά τους.
* Η ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer Greece