Μια πυρηνική βόμβα είναι έτοιμη να εκραγεί εντός μιας εκκλησίας ενώ μια χορωδία παιδών βρίσκεται εκεί. Η όμορφη, δυναμική και πάντα υπεύθυνη και γενναία ηρωίδα φωνάζει: «Απομακρύνετε αμέσως τα παιδιά από εδώ». Την ίδια στιγμή, ο όμορφος, δυναμικός και πάντα υπεύθυνος και γενναίος συμπρωταγωνιστής της πασχίζει να εξουδετερώσει τη βόμβα. Οι θεατές είναι μοιρασμένοι. Οι μισοί αγωνιούν για το αν τα παιδάκια θα προλάβουν να φύγουν. Οι άλλοι μισοί καταλαβαίνουν ότι τα παιδάκια δεν έχει νόημα να απομακρυνθούν: όσο μακριά και αν πάνε αν η πυρηνική βόμβα εκραγεί εντός κάποιων λεπτών, θα πεθάνουν όλα. Αν ο πρωταγωνιστής καταφέρει να την απενεργοποιήσει, τότε θα σωθούν ακόμα και αν κάτσουν στις θέσεις τους.
Αν ανήκεις στην δεύτερη κατηγορία θεατών δεν υπάρχει λόγος να δεις την ταινία αυτή. Είσαι πολύ ορθολογικός και δεν μπορείς να αφεθείς σε αυτή την χαζή μαγεία των ταινιών δράσης του Χόλιγουντ όπως αυτές φτιαχνόντουσαν στα τιμημένα 80s και 90s. Αν πάλι κατανοείς τη χαζομάρα και την τεράστια σεναριακή τρύπα αλλά παρ΄όλα αυτά η ανάσα σου έχει κοπεί από την αγωνία βλέποντας τα αθώα παιδάκια να προσπαθούν να προλάβουν να βγουν από το κτίριο, αυτή η ταινία είναι για εσένα: βάλε το Netflix, όπου βρίσκεται στην 9η θέση του top 10 του και απόλαυσέ την.
Λέγεται «Ο Ειρηνοποιός», κυκλοφόρησε το 1997, έχει αυτά τα τόσο γοητευτικά χρώματα των ταινιών δράσης των 90s, πρωταγωνιστούν ο Τζορτζ Κλούνεϊ και η Νικόλ Κίντμαν και όπως καταλαβαίνεις, είναι από τις ταινίες που δεν αξίζει να τις δεις αν δεν βρίσκεται πλάι σου ένας κουβάς από ποπ κορν. Η υπόθεση είναι κομματάκι στερεοτυπική αλλά έτσι πρέπει: κάτι τρομοκράτες κλέβουν κάτι πυρηνικά όπλα και η καλή μαμά Αμερική πρέπει να τους σταματήσει προτού τα διαβολικά τους σχέδια γίνουν πραγματικότητα. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, για κάτι τέτοιες δύσκολες αποστολές πάντα υπάρχει ο Ένας, ο Μοναδικός, ο Μετρ τέτοιων συνθηκών που η κυβέρνηση πρέπει να προσλάβει.
Επειδή όμως αυτός ο Ένας είναι και λίγο απείθαρχος -βασικό χαρακτηριστικό κάθε action ήρωα που σέβεται τον εαυτό του- του βάζουν στο πλάι και μια υπεύθυνη γραφειοκράτισσα για να τον καθοδηγεί. Μπορεί αυτή να μην έχει ιδέα άλλωστε από τόσο επικίνδυνες αποστολές αλλά είναι το πολιτικό μυαλό που χρειάζεται η κατάσταση για να μην ξεφύγει. Αλλά τι σημασία έχει εδώ που τα λέμε που αυτοί οι ρόλοι είναι τόσο διακριτοί; Σύντομα ο μεγάλος action ήρωάς μας γίνεται και ο αρχηγός του ντουέτου (σιγά μην καθόταν κοτζάμ άλφα αρσενικό όπως ο Κλούνεϊ στα 90s να παίρνει διαταγές από μια γυναίκα) και εκείνη που και καλά δεν ξέρει από στρατιωτικές επιχειρήσεις δείχνει πως τύφλα να έχει η εκπαίδευση αν υπάρχει ψυχή, ηρωισμός και αυταπάρνηση.
Ωραία πράγματα, ωραία δράση, «δεν τις γυρνάνε πια όπως παλιά» κτλ κτλ. Αν είσαι παιδί του αμερικάνικου μπλοκμπάστερ και ταυτόχρονα παιδί των δοξασμένων 90s, ο «Ειρηνοποιός» (φουλ ειρωνικός τίτλος εδώ που τα λέμε…) είναι ό,τι πρέπει για την πάρτη σου…