Δεν πρέπει να υπάρχει πιο ιδιαίτερη περίπτωση συγγραφέα στην αστυνομική λογοτεχνεία από αυτή του Τζέιμς Ελρόι. Γιος γυναίκας που έβγαζε τα προς το ζειν ως πόρνη στο Λος Άντζελες, γεννημένος στην σκοτεινή πλευρά της πιο φωτεινής πόλης του κόσμου, γνώστης με βιωματικούς όρους του υποκόσμου της και του τρόπου που αυτός αλληλεπιδρά με την καλογυαλισμένη βιτρίνα της, μετουσίωσε σε ένα αληθινό μυθοπλαστικό σύμπαν με βρώμικους αστυνομικούς, φιλόδοξους γκάνγκστερ και χαμένες ψυχές που ψάχνουν να βρουν τη θέση τους στον κόσμο τα όσα έμαθε για την πόλη του μεγαλώνοντας.
Το 1987 μπέρδεψε με τις μυθοπλαστικές του ιστορίες την αληθινή ιστορία μιας δολοφονίας που είχε σοκάρει το Λος Άντζελες περίπου 40 χρόνια πριν. Και ακόμα περισσότερο τον ίδιο, καθώς λόγω της ζωής της μητέρας του βρισκόταν πολύ κοντά στον κύκλο της σεξεργασίας, που ταράχθηκε ακόμα παραπάνω από την υπόθεση. Ο λόγος για την υπόθεση της λεγόμενης «Μαύρης Ντάλιας». Αυτό ήταν το ψευδώνυμο που δόθηκε μετά θάνατον στην Ελίζαμπεθ Σορτ, μια νεαρή Αμερικανίδα σεξεργάτρια που δολοφονήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια το 1947. Επειδή το πτώμα της ακρωτηριάστηκε και κόπηκε στη μέση, η υπόθεση της απασχόλησε πολύ την κοινή γνώμη και έγινε ιδιαίτερα γνωστή.
Το βιβλίο του Ελρόι για την Μαύρη Ντάλια έγινε μπέστ σέλερ πάρα πολύ γρήγορα, μετουσιώθηκε στο αγαπημένο άπειρων φίλων της αστυνομικής λογοτεχνείας και για χρόνια ήταν συνώνυμο του νεονουάρ genre. Με απλά λόγια, υπήρξε ένα μυθικό βιβλίο. Αυτονόητα λοιπόν, όταν μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη από τον Μπράιαν Ντε Πάλμα το 2006 και μάλιστα με ονόματα όπως αυτά του Τζος Χάρνετ, του Άαρον Έκχαρτ, της Χίλαρι Σουάνγκ και πάνω από όλα, της εντυπωσιακής Σκάρλετ Γιόχανσον, άπαντες περίμεναν πως και πως να δουν την επιτομή του αστυνομικού θρίλερ.
Όμως, οι ρυθμοί της αμερικάνικης μυθοπλασίας διαφέρουν από μέσο σε μέσο ακόμα και στις πιο mainstream εκδοχές του. Το πυνκό, εσωτερικό και περίπλοκο περιεχόμενο της μυθιστορηματικής «Μαύρης Ντάλιας» δεν θα μπορούσε να μετασχηματιστεί με βάση τους ρυθμούς, το ύφος και τις απαιτήσεις του blockbuster σινεμά. Συνεπώς, τα ενθουσιασμένα κοινά δεν έφυγαν από τις κινηματογραφικές αίθουσες τόσο ενθουσιασμένα όσο μπήκαν σε αυτές. Μεγάλη αδικία…
Το μάρκετινγκ που συνοδεύει ορισμένες ταινίες είναι πολλές φορές επιβαρυντικό για αυτές: όσοι είδαν πρωτοκλασσάτα ονόματα στην «Μαύρη Ντάλια» και πίστεψαν πως θα δουν μια τυπική χολιγουντιανή ταινία μπορεί να μην πήραν αυτό που περίμεναν αλλά με τα χρόνια το φιλμ του Μπράιαν Ντε Πάλμα πήρε την αναγνωρισιμότητα που του άξιζε. Σκοτεινό, κυνικό, μαύρο σαν την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων του, ήρθε να «μιλήσει» σε όσους γνωρίζουν τους άτυπους κανόνες των νουάρ και ηδονίζονται να τα βλέπουν να προσγειώνονται στη σύγχρονη εποχή…
Η ταινιάρα του Ντε Πάλμα βρίσκεται στο Ertflix και είναι ό,τι πρέπει για μια κυριακάτικη βραδινή προβολή. Αρκεί -φυσικά- να βρίσκεσαι στο κατάλληλο mood…
