Οι φανατικοί οπαδοί του Κουέντιν Ταραντίνο το γνωρίζουν πολύ καλά: η καριέρα του στο Χόλιγουντ είναι αντικειμενικά χωρισμένη σε δυο διαφορετικές περιόδους. Η πρώτη είναι εκείνη της της γκανγκστερικής εποχής του, της αποτελούμενης από τα «διαμάντια» των «Reservoir Dogs», «Pulp Fiction» και (του πέρα για πέρα υποτιμημένου) «Jackie Brown». Η δεύτερη περίοδός του είναι εκείνη της στροφής στους μεγάλους φόρους τιμής των κλασικών αμερικάνικων genres και τον βρίσκει να γυρίζει γουέστερν, (αντι)πολεμικές ταινίες, δημιουργίες που κοιτάνε είτε με meta όρους είτε με όρους αισθητικής προς το ένδοξο, παλιό Χόλιγουντ.
Και το «Kill Bill»; Που ακριβώς εντάσσεται το «Kill Bill»; Είναι τμήμα της πρώτης περίοδου του ή της δεύτερής του; Και εδώ που τα λέμε είναι ένα πράγμα το «Kill Bill»; Μην το ξεχνάμε: ο ίδιος ο Ταραντίνο το ορίζει ως μια ταινία «σπασμένη» σε δυο μέρη αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως πρόκειται για δυο διαφορετικές δημιουργίες με το Vol. 2 να αποτελεί ένα κλασικό σίκουελ και όχι ενιαία δημιουργία.
Οι τελευταίοι έχουν ένα βασικό επιχείρημα με το μέρος τους: το «Kill Bill Vol.1» αποτελεί μια υφολογική στροφή για τον Ταραντίνο που μπορεί μετέπειτα να έγινε κανόνας για τις ταινίες του αλλά τότε το βλέπαμε για πρώτη φορά. Ταινία καθαρής και απόλυτης δράσης, γεμάτη σάτιρα και απαλλαγμένη από κάθε σοβαροφάνεια μεν αλλά και δίχως το εγκεφαλικό περιεχόμενο των πρώτων του δημιουργιών που το μεγάλο τους ατού ήταν οι απολαυστικοί, μακρόσυρτοι, γεμάτοι από αμπελοφιλοσοφίες και εξυπνακισμούς διάλογοι.
Στο «Kill Bill Vol.2», ο Ταραντίνο κάνει ένα βήμα πίσω. Πατάει απότομα το φρένο, καλμάρει μια πλοκή που στο πρώτο μέρος έτρεχε με χίλια, δίνει εκ νέου ανάσα στην αφήγησή του και οι διάλογοι -που στο πρώτο μέρος ήταν προκλητικά υποβαθμισμένοι- έρχονται εκ νέου να αποτελέσουν το σήμα κατατεθέν του ταραντανικού σύμπαντος. Σε κάθε περίπτωση, η απάντηση αναφορικά με την κατηγοριοποίηση του «Kill Bill» (1 και 2) είναι πιο σύνθετη: δεν είναι ανήκει ούτε ακριβώς στην πρώτη περίοδο του Ταραντίνο ούτε ακριβώς στην δεύτερη. Είναι μια περίοδος καθεαυτή και «γέφυρα» ανάμεσα στις δυο έτερες εποχές του. Να γιατί είναι ένα αληθινό κινηματογραφικό επίτευγμα και δικαιωματικά μια από τις σημαντικότερες (action) δημιουργίες του 21ου αιώνα για το Χόλιγουντ.
Η ιστορία της Νύφης, μιας γυναίκας που παντρεύτηκε τον Μπιλ, τον αρχηγό μιας συμμορίας δολοφόνων, τον παράτησε όταν κατάλαβε πως θα γίνει μάνα και πως το παιδί της δεν θέλει να μεγαλώσει με αυτόν ως πατέρα, αλλά εκείνος την βρήκε, έστειλε τους δολοφόνους του να την σκοτώσουν εκεί όπου επιχειρούσε να στήσει μια νέα ζωή αλλά για κακή τους τύχη απέτυχαν και η Νύφη συνήλθε από το κώμα και ξεκίνησε ένα αιματοβαμμένο δρόμο εκδίκησης με έναν και μόνο απώτερο στόχο: Να σκοτώσει τον Μπιλ. Αυτό είναι το «Kill Bill» και πλέον, περίπου 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του στα σινεμά «σπασμένο» σε δυο μέρη, είναι μια κλασική δημιουργία.
Το Netflix την ανέβασε πρόσφατα και αξίζει να το δούμε ένα βράδυ μονορούφι – και τα δύο μέρη του. Για όσους δεν το έχουν δει καν δεν το συζητάμε: σταματήστε ό,τι κάνετε και κάντε αυτή τη χάρη στον εαυτό σας…