Όταν κάπου στα τέλη των 70s ο Τζον Κάρπεντερ παρουσίαζε το ιστορικό «Halloween», έφτιαχνε άθελά του και ένα ολόκληρο (υπο)είδος ταινιών. Το horror φυσικά προϋπήρχε αλλά ποτέ σε αυτή τη μορφή: μέσα στα 80s έγινε αληθινή κινηματογραφική τάση να βλέπουμε έφηβους να κυνηγιούνται από μια μεγάλη, τρομακτική απειλή, franchise ολόκληρα από το «Παρασκευή και 13» και τον «Εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες» μέχρι το «Scream» και το «Ξέρω τι κάνατε πέρυσι το καλοκαίρι» ξεπήδησαν τις επόμενες δεκαετίες και έτσι, ο εφηβικός τρόμος έγινε ένα από τα πιο μαζικά και αγαπημένα είδη κινηματογραφικού τρόμου.
Φυσικά, όπως συμβαίνει με όλα τα κινηματογραφικά είδη, περνούσε κατά καιρούς από στιγμές μεγάλης δημιουργικής έμπνευσης σε εποχές ανέμπνευστων επαναλήψεων μέχρι μια νέα «ένεση» δημιουργικότητας να τον επαναφέρει εκ νέου στον «σωστό» δρόμο. Στα μέσα των 10s -και για την ακρίβεια, το 2014- κυκλοφόρησε μια ταινία που όσοι την είδαν σκέφτηκαν ότι έχει όλα τα φόντα να γίνει το νέο μεγάλο franchise του εφηβικού τρόμου. Ευτυχώς ωστόσο, αυτό δεν έγινε ποτέ και έτσι, δέκα χρόνια μπορούμε ακόμα να την αντιλαμβανόμαστε ως ένα standalone αριστούργημα που δεν «νοσεί» από άλλα κατώτερα σίκουελ.
Μιλάμε για το καταπληκτικό «It Follows» του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ, το μεταφυσικό εφηβικό horror που δύσκολα θα δεις και δεν θα σε πιάσουν τρελές ανατριχίλες, μια αληθινή ταινιάρα που ενώ υπηρετεί πιστά το τιμημένο υποείδος στο οποίο ανήκει, ταυτόχρονα υπερβαίνει και επαναπροσδιορίζει τους κανόνες του με τόσο φρέσκια ματιά που παρά το γεγονός ότι δεν έχει ακόμα τη δημοφιλία που του αντιστοιχεί, πανεύκολα μπορεί να συγκαταλεχθεί στις κορυφαίες ταινίες του είδους της.
Η 19χρονη Τζέι κάνει σεξ με ένα αγόρι – εδώ έχουμε το πρώτο μεγάλο επαναπροσδιορισμό…- και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. Κολλάει από αυτή τη συνεύρεση έναν παράδοξο νόσημα δυνητικά δολοφονικό. Αυτό (το νόσημα…) παίρνει ανθρώπινη μορφή (μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή), έχει συνείδηση, είναι πανέξυπνο αλλά τουλάχιστον κινείται υπερβολικά αργά. Όμως την ακολουθεί διαρκώς και αν εκείνη δεν τρέξει να σωθεί τότε θα την πιάσει και θα την σκοτώσει. Ένας τρόπος υπάρχει για να ξεφύγει: να κάνει σεξ με κάποιο άλλο άτομο, να μεταφέρει με τη σειρά της το νόσημα κάπου αλλού και έτσι θα γλυτώσει. Πρόσκαιρα τουλάχιστον, μιας και αυτός ο ιος όταν σκοτώσει τον άνθρωπο που κυνηγάει, επιστρέφει στον προηγούμενο κάτοχό του.
Δεν είναι η πρώτη φορά φυσικά στην ιστορία του εφηβικού horror που το σεξ συνδέεται αλληγορικά με τον θάνατο: κατά κανόνα. όσα κορίτσια είναι σεξουαλικά ενεργές είναι και τα πρώτα θύματα των κλασικών δολοφόνων του είδους, ενώ οι παρθένες συνήθως κερδίζουν στη μάχη για τη ζωή τους σε μια συμβολική παράδοση από τις πιο συντηρητικές του Χόλιγουντ. Με το «It Follows» ωστόσο είναι η πρώτη φορά που οι έφηβοι όχι απλά δεν πρέπει να αποφύγουν το σεξ αλλά πρέπει να κάνουν και όσο περισσότερο γίνεται μπας και διώξουν από πάνω τους αυτή τη μεταφυσική απειλή…
Γυρισμένο στα ψυχρά, μουντά, εγκαταλειμμένα βιομηχανικά τοπία του Ντιτρόιντ, σε ένα περιβάλλον όπου οι γονείς μοιάζουν διαρκώς απόντες και με μια synthwave μουσική να ντύνει τα τεκταινόμενα αποτίοντας φόρο τιμής στον μεγάλο Τζον Κάρπεντερ, τον αντικειμενικό πνευματικό «μπαμπά» αυτής της δημιουργίας, το «It Follows» μπαίνει κάτω από το πετσί σου και σε στοιχειώνει με τρόπο που περίμενες πως δεν θα ξανασυναντήσεις ποτέ έχοντας δει τόσες και τόσες ταινίες του είδους. Και όμως, δεν είχες δει αυτή…
Υπάρχει στο Ertflix και σε περιμένει για να σε γεμίσει ανατριχίλες…
