-Μάικλ, αυτός ο άνδρας εκεί πέρα μιλάει μόνος του. Βλέπεις εκείνον τον τρομακτικό τύπο;
-Είναι όντως πολύ τρομακτικός τύπος.
-Ποιος είναι; Πώς τον λένε;
-Το όνομά του είναι Λούκα Μπράζι και βοηθάει τον πατέρα μου μερικές φορές.
Τι κι αν δεν ήταν βασικός χαρακτήρας…
Τι κι αν έπαιξε εμφανίστηκε ελάχιστα στην ταινία…
Μια από τις βασικές προτεραιότητες του Φράνσις Φορντ Κόπολα στο ξεκίνημα του «Νονού» ήταν να… συστήσει τον βλοσυρό εκτελεστή του.
Να δείξει (μέσα απ’ τον διάλογο του Μάικλ και της Κέι) πόσο αλλόκοτα επιβλητική ήταν η παρουσία του.
Και να προετοιμάσει για την πρώτη σκηνή που θα περιέγραφε τόσο γλαφυρά τη δύναμη του Δον…
Πόσοι ξέρουν όμως ότι αυτή σκηνή περιέχει και πραγματικές στιγμές;
Ότι ήταν διαφορετικά προγραμματισμένη στην αρχή;
Και ότι βγήκε εντέλει τόσο «ψαρωτική» εξαιτίας της σκηνοθετικής μαεστρίας του Κόπολα;
Ο Λένι Μοντάνα λοιπόν, που ενσάρκωσε τον ρόλο του Λούκα Μπράζι, ήταν πρώην παλαιστής.
Βρισκόταν στο πλατό ως… μπράβος του θρυλικού μαφιόζου, Τζο Κολόμπο.
Διότι οι οικογένειες της μαφίας ήταν αντίθετες στην παραγωγή της ταινίας.
Όπως είναι λογικό, φοβούνταν ότι θα εκτεθούν.
Χρειάστηκε λοιπόν να συμφωνηθεί με τον παραγωγό ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί η λέξη «μαφία» (σ.σ. ακούγεται μόλις μια φορά σε όλη την ταινία) και ότι άνθρωποι του Κολόμπο θα βρίσκονταν στα γυρίσματα για να… επιβλέπουν.
Ένας εξ αυτών ήταν και ο γιγάντιος Μοντάνα…
Κι όταν ο ηθοποιός που προοριζόταν αρχικά για τον ρόλο πέθανε απροσδόκητα ο Κόπολα σκέφτηκε ότι θα μπορούσε εκείνος να υποδυθεί τον Λούκα Μπράζι…
Μόνο που υπήρχε ένα μικρό προβληματάκι:
Ο Μοντάνα διέθετε το τρομακτικό παρουσιαστικό, το βλοσυρό ύφος που ταιριάζει σε αδίστακτο εκτελεστή, αλλά… δεν τα έλεγε με τίποτα.
Και σαν να μην έφτανε η παντελής έλλειψη υποκριτικής ικανότητας, όταν βρέθηκε απέναντι στον Μάρλον Μπράντο τα ‘χασε!
Στη θρυλική σκηνή λοιπόν ο Μπράζι έπρεπε να εμφανιστεί μπροστά στον «Νονό» και να τον ευχαριστήσει που τον κάλεσε στον γάμο της κόρης του.
Αντίθετα με όλους τους άλλους που έμπαιναν εκείνη τη μέρα στο γραφείο του, να μη ζητήσει κάποια χάρη, αλλά να δηλώσει απλώς την αφοσίωσή του:
Προσφέροντας το δώρο του, ευχόμενος το πρώτο τους παιδί να είναι… αρσενικό και αποχωρώντας.
Απέναντι όμως από έναν θρύλο του κινηματογράφου όπως ο Μπράντο, ο τρακαρισμένος Μοντάνα τα έκανε θάλασσα:
Δεν μπορούσε να πει τα λόγια του με φυσικό τρόπο, ξεχνούσε τις ατάκες και έκανε λάθος σχεδόν σε κάθε μια απ’ αυτές.
Εκεί όμως που ένας άλλος σκηνοθέτης θα έβλεπε μια μικρή καταστροφή, ο Κόπολα είδε μια ευκαιρία.
Και καταλαβαίνοντας ότι δεν πρόκειται να πάρει κάτι καλύτερο, αποφάσισε ν’ αλλάξει τη σκηνή:
Αντί να παρουσιάσει λοιπόν τον Μπράζι ως έναν ψυχρό και αδιατάρακτο δολοφόνο, διατήρησε την αδεξιότητα του Λένι Μοντάνα.
Αξιοποίησε το γεγονός ότι φαινόταν ευάλωτος για να τονίσει τη δύναμη και την αύρα του Δον Κορλέονε.
Σε αυτό το πλαίσιο, δε, είχε και μια ιδιοφυή ιδέα:
Βλέποντας τον αγχωμένο Μοντάνα να προσπαθεί να μάθει τα λόγια του, τον κινηματογράφησε εν αγνοία του.
Κατέγραψε την (πραγματική) αγωνία του να τα καταφέρει πριν έρθει τετ-α-τετ με τον Μπράντο.
Χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη σκηνή κανονικά στην ταινία!
Όχι μόνο για να μακιγιάρει την αδυναμία του «ηθοποιού» του, αλλά και για να ενισχύσει τη δυναμική των χαρακτήρων.
Να εμφανίσει τον Μπράζι να προβάρει τα όσα θα έλεγε στη συνάντησή του με τον Δον.
Και να δείξει ότι ακόμα και οι πιο στυγεροί δολοφόνοι απέναντι στον «Νονό» έμοιαζαν με πρωτάκια του δημοτικού πριν πουν ποίημα…