Στην τηλεοπτική σεζόν που ολοκληρώθηκε, ήταν η μόνη σειρά που μας ανάγκασε εδώ στο Menshouse να γράψουμε έναν καλό λόγο. Τα πρώτα επεισόδια της ήταν αρκετά καλά, καλύτερα σίγουρα από Παραλίες, Ναυάγια και Μάγισσες.
Μετά βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα με τις δραματικές σειρές στην ελληνική τηλεόραση, πήρε την κάτω βόλτα και δεν ήταν τόσο θελκτική για εμάς. Αλλά με ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού συνέβη το ανάποδο.
Η Ηλέκτρα πήγε σε υψηλά ποσοστά για τα δεδομένα της ΕΡΤ, στρογγυλοκάθισε κάπου στο 6-8% και ολοκλήρωσε μια πρώτη σεζόν με πολύ καλύτερη τηλεθέαση σε σχέση με το Κάνε Ότι Κοιμάσαι για παράδειγμα, που ήταν η πιο συζητημένη σειρά της ΕΡΤ την προπερασμένη σεζόν.
Το παιχνίδι όμως για την ΕΡΤ έχει πάψει να παίζεται τηλεοπτικά. Το Ertflix έχει χτίσει ένα πολύ δυνατό brand στην αγορά και για τους ιθύνοντες του προγράμματος, το πρωτεύον ώστε μια σειρά να πάρει έγκριση για 2η σεζόν, είναι να έχει επιδείξει καλά νούμερα στην πλατφόρμα, κι ας είναι στο 3% στην τηλεόραση, που λέει ο λόγος.
Η Ηλέκτρα ήταν σταθερά στο top-5 των παραγωγών με τη μεγαλύτερη θέαση σε κάθε μήνα της χρονιάς που πέρασε – από τον Μάρτιο και μετά ήταν πρώτη – και γι’ αυτό θα συνεχίσει τη νέα χρονιά, με τα κλασικά εικονογραφημένα σαπουνοπερίστικα που έχουν κουράσει στην τηλεόραση, τα οποία όμως σε μια πλατφόρμα φαίνεται πως είναι λιγότερο κουραστικά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το trailer που κυκλοφόρησε στα social της ΕΡΤ δίνει μια πρώτη εικόνα όσων έρχονται.
Από τα λίγα που έχουν γίνει κάπως αντιληπτά για τη 2η σεζόν, είναι ότι ο Νίκος περπατά κανονικά ξανά και θα επιστρέψει με περισσότερο μίσος και εκδικητική μανία για όσους προκάλεσαν τον παρ’ ολίγον θάνατό του, με την Ηλέκτρα και τον Παύλο να καλούνται πια να βγάλουν ισχυρές άμυνες.
Στην Ηλέκτρα, οι ηθοποιοί παρουσιάζονται δουλεμένοι και ικανοί να απορροφήσουν τους κραδασμούς της επανάληψης και της αντιγραφής. Η σειρά έχει μια διαφορετική οπτική ματιά, ένα διαφορετικό κεντράρισμα, που τους επιτρέπει να διαχειριστούν καλύτερα τη βαρύτητα της βασικής πλοκής, του πυρήνα της ιστορίας.
Ξεφεύγει από την οριζοντίωση της φαντασίας και της αφήγησης στην τηλεοπτική μυθοπλασία, έστω και λίγο, κι αυτό είναι αρκετό για να μας κάνει να αισθανθούμε πως είναι παραπάνω από αυτό που όντως είναι.
Έμιλυ Κολιανδρή, Τάσος Γιαννόπουλος είναι δύο πρωταγωνιστές που με την τοποθέτησή τους στους ρόλους τους, ίσως σε κάθε τους ρόλο, αλλά εδώ με θορυβώδη τρόπο – το μόνο θορυβώδες που έχει η Ηλέκτρα ως σειρά – επισκιάζουν κάθε έλλειψη του σεναρίου και της σκηνοθεσίας.
Η σειρά κερδίζει και γιατί τα πάει πολύ καλύτερα από τις άλλες στη μουσική επένδυση, βρίσκει πιο συμβατές με την εκάστοτε σκηνή μελωδίες, θυμίζει σε κάποιες περιπτώσεις κάτι από την ελεγειακή ανάμνηση από το Περί Ανέμων Και Υδάτων.
Ο πραγματικός τηλεθατής (κι όχι αυτός του Twitter) πιστεύουμε πως είδε στην Ηλέκτρα ένα κάτι τις διαφορετικό και της έδωσε την ευκαιρία να κρατηθεί και για του χρόνου.