Από τις δουλειές εκείνες που κερδίζουν φήμη και καρδιές με τον καιρό, στόμα με στόμα. Με το που τη βλέπει κανείς, νιώθει τόσο γεμάτος και ζεστός με αυτό που παρακολούθησε, ώστε θέλει αμέσως να το μοιραστεί με όσο το δυνατόν περισσότερους μπορεί. Να το επικοινωνήσει, να το διαδώσει. Το Black Stone, στο Ertflix, είναι ξεκάθαρα μία από αυτές τις ταινίες. Και θα γίνουμε λίγο πιεστικοί στο να το δεις καθότι μετά τις 10/8 κατεβαίνει από την πλατφόρμα. Το καλό σου θέλουμε.
To προηγούμενο καλοκαίρι ήταν η ευχάριστη έκπληξη στα θερινά σινεμά. Δεν είχε προηγηθεί κάποιου είδους ντόρος, δεν είχαν γραφτεί παρά ελάχιστα αναλογικά στα sites. Ο κόσμος που το είδε ήταν αυτός που το διαφήμισε. Συστήνοντας σε άλλους να σπεύσουν. Κάνοντας αυτό που λέγαμε ακριβώς παραπάνω. Πλέον και μέσω του Ertflix το Black Stone είναι διαθέσιμο σε όλους μας. Μαθαίνει έτσι πολύς περισσότερος κόσμος ένα από τα διαμάντια του ελληνικού σινεμά.
Η ταινία ενώνει πολλά καλά, πολλά ζητούμενα. Έχει (βαθιά) νοήματα, έχει χιούμορ, ανατροπές, γενναίες δόσεις σάτιρας, συνεχές ενδιαφέρον και μια ευρεία παλέτα από συναισθήματα. Μαζί μια ερμηνεία από αυτές που θες να χειροκροτήσεις μέσα από τη ψυχή του. Η Ελένη Κοκκίδου είναι, με μία λέξη, συγκλονιστική. Νιώθεις πως ο ρόλος γράφτηκε για να είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της, στην πραγματικότητα βέβαια είναι η ικανότητα που μας κάνει να το εισπράττουμε έτσι.
Η μαύρη κωμωδία είναι δύσκολο είδος. Θέλει τέχνη, μαστοριά στο πώς θα προσεγγίσεις το θέμα σου, πρέπει να κρατήσεις ισορροπίες σε τεντωμένο σκοινί. Το Black Stone, ο Πέτρος Ιακωβίδης ως σκηνοθέτης, τα καταφέρνει περίφημα. Γιατί είναι ένα έργο εμφανώς φτιαγμένο με μεράκι, επειδή επίσης μιλάει φανερά για πράγματα που ξέρει. Και που ξέρεις. Θα το δεις, τα περισσότερα από όσα «παρελαύνουν» επί της οθόνης, θα τα αναγνωρίσεις. Απλά κανείς άλλος νωρίτερα δεν στα είχε παρουσιάσει τόσο ξεκάθαρα, με αυτόν τον τρόπο.
Ποια είναι λοιπόν αυτά τα γνώριμα και οικεία που σε περιμένουν, αν και συχνά αρκετά ενοχλητικά; Πάμε λίγο την υπόθεση για να ξέρεις ακριβώς τι σε περιμένει σαν πατήσεις το play στο Ertflix: Δύο κινηματογραφιστές που θέλουν να καταγράψουν μέρος της λογικής του παραλόγου του ελληνικού δημόσιου, συναντούν στο διάβα τους τη Χαρούλα. Μια Ελληνίδα μάνα που ψάχνει, και αυτή μαζί με άλλους, να βρει πού βρίσκεται ο γιος της, που έχει εξαφανιστεί με το που βρέθηκε να κατηγορείται για απάτη. Η Χαρούλα έχει ακόμα έναν γιο, που είναι ανάπηρος. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν προσπάθεια να βρουν πού βρίσκεται το έτερο μέλος της οικογένειας τους. Εκεί γνωρίζουν έναν Ελληνοαφρικανό ταξιτζή και όλα παίρνουν το δρόμο τους με ένα μοναδικό τρόπο…
Το γεγονός πως το Black Stone είναι γυρισμένο με τη λογική του mockumentary το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον, του δίνει ένα μεγάλο «έξτρα κάτι», του ταιριάζει απόλυτα. Στα κλου της ταινίας φυσικά και ο Νέγρος του Μοριά, ο γνωστός ράπερ υποδύεται τον ταξιτζή και το κάνει με μια απαράμιλλη φυσικότητα – εξαιρετικός, όσο κι αν τα περισσότερα φώτα πέφτουν λογικά στην Κοκκίδου.
Το γλυκόπικρο φινάλε θα σε βρει με την πεποίθηση πως αυτά τα 83 λεπτά που ήσουν με το Ertflix συντροφιά ήταν καλά «ξοδεμένα». Ή πιο σωστά, απόλυτα αξιοποιημένα. Το Black Stone είναι μια ταινία που χαίρεσαι απόλυτα, μια «επίσκεψη» στη σύγχρονη Ελλάδα, με τα καλά της, με τα στραβά της. Αν το έχεις δει, κατανοείς απόλυτα τι λέμε. Αν όχι, έχεις διορία ως τις 10/8, στο Ertflix.