Μία από τις πλέον εμβληματικές ταινίες τρόμου του παγκοσμίου κινηματογράφου είναι αναμφίβολα «Ο εξορκιστής».
Προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 26 Δεκεμβρίου 1973 στις ΗΠΑ και μερικούς μήνες αργότερα (5 Οκτωβρίου 1974) στη μεταπολιτευτική πλέον Ελλάδα.
Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι (κυκλοφόρησε το 1971), ενώ η σκηνοθεσία φέρει την υπογραφή του Γουίλιαμ Φρίντκιν.
Το έργο πραγματεύεται την κατάληψη ενός κοριτσιού από δαιμονικό πνεύμα και τις απεγνωσμένες προσπάθειες της μητέρας της για να τη σώσει μέσω εξορκισμών από δύο καθολικούς ιερείς.
Προφανώς προκλήθηκαν πολλές αντιδράσεις όταν βγήκε στους κινηματογράφους αυτή η ταινία, η οποία, ανάμεσα στα τόσα ενδιαφέροντα, έχει και έντονο ελληνικό στοιχείο.
Μητέρα του ομογενούς ψυχιάτρου “Damien Karras” (τον υποδύθηκε ο Τζέισον Μίλερ) στο φιλμ, ήταν η Βασιλική Μαλλιαρού (Vasiliki Maliaros).
Είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1883 και είχε μεταναστεύσει σε νεαρή ηλικία στις ΗΠΑ. Λίγο πριν από τα 90 της, ο Φρίντκιν την ανακάλυψε και του έκανε «κλικ». Είχε γυρίσει κάμποσα ελληνικά εστιατόρια μέχρι να βρει την ηλικιωμένη που χρειαζόταν.
Σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας «Ο εξορκιστής», η “Maria Karras” ζούσε μόνη στο διαμέρισμά της και ο γιος προσπαθούσε να την πείσει να μείνει σε κάποιο γηροκομείο, ωστόσο εκείνη δεν ήθελε.
Αρκετοί μεταξύ τους διάλογοι είναι στη μητρική γλώσσα της Μαλλιαρού, όπως για παράδειγμα τη στιγμή που ο “Karras” μπαίνει στο σπίτι και την αντικρύζει ξαπλωμένη σε μία πολυθρόνα. «Τι κάνεις, μαμά;», τη ρωτά. «Καλά, Ντίμι. Καλωσόρισες αγόρι μου στο σπίτι μας», του απαντά.
Εν συνεχεία, υπό τους ήχους ελληνικού ραδιοφωνικού σταθμού, ο πρωταγωνιστής απολαμβάνει ένα λαδερό παραδοσιακό πιάτο, φέτα, ελιές και ψωμί.
Αμέσως μετά ακούγεται η φωνή της Ρίτας Σακελλαρίου και το τραγούδι «Ιστορία μου», το οποίο περιλαμβάνεται στον ομώνυμο δίσκο που κυκλοφόρησε το 1972 (συνθέτης ο Γιώργος Μανισαλής και στιχουργός ο Κώστας Ψυχογιός).
«Άκουσε Ντίμη, δεν πάω πουθενά. Αυτό είναι το σπίτι μου», του λέει χαρακτηριστικά και αμέσως μετά το επαναλαμβάνει στα αγγλικά, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εστία της.
Λίγο αργότερα, το ραδιόφωνο παίζει το «Παραμυθάκι μου» του Γιάννη Καλατζή, σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου (κυκλοφόρησε το 1971).
Ακούστε τα δύο δημοφιλή ελληνικά τραγούδια στην ταινία «Ο εξορκιστής»:
Να υπογραμμιστεί ότι από το ραδιόφωνο ακούγεται και η Τίνα Σαντοριναίου, η οποία επί 22 χρόνια (1972-1994) υπήρξε η φωνή της ελληνοαμερικανικής κοινότητας στη μητροπολιτική περιοχή της Νέας Υόρκης.
Στο καστ συμπεριλαμβάνεται ακόμη ένας Έλληνας, ο Τίτος Βανδής, ο οποίος υποδύεται τον θείο του “Damien Karras”. Παρεμπιπτόντως, ο αείμνηστος ηθοποιός είχε λάβει μέρος σε αρκετές ξένες παραγωγές. Ενδεχομένως η πιο ξεχωριστή να ήταν το «Τοπ Καπί» του 1964, σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν.
Αντίθετα, η Βασιλική Μαλλιαρού δεν ήταν ηθοποιός. Ο Φρίντκιν αναζητούσε μία ηλικιωμένη γυναίκα μετανάστρια και εκείνη απάντησε καταφατικά στην πρότασή του. Δεν έκανε άλλο ρόλο. Απεβίωσε στις 9 Φεβρουαρίου 1973 στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης και δυστυχώς δεν πρόλαβε να παρακολουθήσει την πρεμιέρα.
Το ίδιο συνέβη και με τον Τζακ ΜακΓκόουραν, τον Ιρλανδό που υποδυόταν τον “Burke Dennings”. Απεβίωσε στα 54 του κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας που ξέσπασε το 1971-1972 και ονομάστηκε «γρίπη του Λονδίνου». Νόσησε, υπέστη επιπλοκές και κατέληξε στις 30 Ιανουαρίου 1973.
Σημειωτέον ότι και οι χαρακτήρες των δύο ηθοποιών που δεν γεύθηκαν τη χαρά της πρώτης προβολής, πεθαίνουν στην εμβληματική ταινία.
Αν μη τι άλλο είναι… αμαρτία να μην δει κανείς αυτό το φιλμ που γράφτηκε στην ιστορία. Ακόμη κι αν για κάποιους θυμίζει… παραμυθάκι.