Το «Κωνσταντίνου και Ελένης» έγραψε τη δική του τηλεοπτική ιστορία και άφησε το στίγμα του στον Ant1.
Ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, άφησε το στίγμα του σε ολόκληρη την ελληνική τηλεόραση, καθώς υπήρξε το κορυφαίο, ενδεχομένως, sitcom.
Χαρακτηριστικό της αδιανόητης και πρωτοφανούς επιτυχίας του είναι το γεγονός πως ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα και τόσα χρόνια, η σειρά συνεχίζει να παίζεται σε… χιλιοστή επανάληψη και να σημειώνει εκπληκτικά νούμερα.
Και δικαίως: όσες φορές κι αν την έχουμε δει όλοι μας, δε λέμε ν’ αλλάξουμε κανάλι πέφτοντας πάνω στη «γκαρσόνα» και τον «μουρμούρη».
Το καλογραμμένο της σενάριο, η άψογη, «σφιχτή» σκηνοθεσία και- ίσως πάνω από άλλο- το εκπληκτικό κάστινγκ που χάρισε ρόλους καριέρας σε όλους τους συντελεστές (προεξαρχόντων, φυσικά, του Χάρη Ρώμα και της Ελένης Ράντου, έστω κι αν δεν ήταν αυτή η πρώτη επιλογή για να υποδυθεί τη Βλαχάκη!) οδήγησαν σε ένα σπάνιο αποτέλεσμα, που άγγιξε τα όρια του τέλειου.
Ναι, είπαμε «άγγιξε τα όρια του τέλειου», κι αυτό γιατί μέχρι και σε ένα τόσο προσεγμένο σήριαλ όπως αυτό υπήρχαν αστοχίες.
Κι όταν λέμε «αστοχίες», εννοούμε πράγματα που διέλαθαν την προσοχή τόσο του σκηνοθέτη όσο και των σεναριογράφων!
Κι επειδή βλέπουμε ότι μας κοιτάτε με μισό μάτι, αφήστε μας να εξηγηθούμε: το πακέτο με τα τσιγάρα!
Εντάξει, αφήστε μας να εξηγηθούμε λίγο περισσότερο: Ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός του Ιωάννου ήταν, στη σειρά, επίκουρος καθηγητής της Βυζαντινολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ένας από τους δύο κληρονόμους του Νεοκλασικού στη Σπύρου Λούη στο Μαρούσι.
Ένας άνθρωπος πολύ αυστηρών αρχών που δεν άφηνε κανένα περιθώριο για «ένοχες απολαύσεις» και ήθελε τα πάντα να είναι σε τάξη και μέσα σε κουτάκια.
Επομένως, ο κ. Κατακουζηνός θα ήταν αδύνατον να καπνίζει, σωστά;
Ολόσωστα- μόνο που ο Χάρης Ρώμας υπήρξε μανιώδης καπνιστής για 30 ολόκληρα χρόνια («Κάπνιζα τρία πακέτα των 25 τσιγάρων», θα έλεγε σε συνέντευξή του, στην οποία αναφερόταν στο πώς βρήκε τη δύναμη να το κόψει μαχαίρι το 2016) και ενίοτε άφηνε το πακέτο του στο γραφείο του καθηγητή!
Κι αν νομίζετε πως τρελαθήκαμε και βγάζουμε πράγματα από το μυαλό μας, ιδού και το πειστήριο:
Φυσικά μπροστά στο πόσο άρτια δομημένο ήταν το «Κωνσταντίνου και Ελένης» αυτό αποτελεί πταίσμα που συγχωρείται το άλλο δευτερόλεπτο, όμως δεν παύει να είναι απορίας άξιο πώς ξέφυγε από τον σκηνοθέτη και πώς τη… γλύτωσε στο μοντάζ.
Χαλάλι του, ωστόσο.
Άντε, ας κάνουμε μια τζούρα να πάνε τα «λάθη» κάτω…