Η παρωδία είναι ένα από τα δύσκολα είδη κωμωδίας. Μπορεί να χαώσει και να μπερδέψει τον θεατή της αν δεν είναι εξοικειωμένος με την κουλτούρα και την παράδοση του είδος που παρωδείται. Αν όμως αυτό το τελευταίο συμβαίνει, η παρωδία μπορεί να σε κάνει να κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια και να μην σταματάς από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Οι Μόντι Πάιθον, ο Μελ Μπρουκς καθώς και οι ταινίες με τον Λέσλι Νίλσεν αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα περί αυτού.
Και αν στις αρχές της δεκαετίας του ’90, οι πιο δημιουργικές στιγμές του Μελ Μπρουκς είχαν περάσει, στην περίπτωσή του ισχύει πάντα η φράση «παλι του τέχνη κόσκινο». Διότι μια από τις πιο απολαυστικές παρωδίες που φέραν την δημιουργική του υπογραφή κυκλοφόρησε ακριβώς εκείνη την περίοδο. Ίσως με τα χρόνια να μην έμεινε τόσο έντονα στις συνειδήσεις όσο αντίστοιχες δημιουργίες της εποχής όπως οι «Τρελές Σφαίρες», αλλά ορισμένοι ξέρουμε πολύ καλά για τι διαμάντι μιλάμε.
Όποιος είναι έστω και λίγο εξοικειωμένος με τον μύθο του Ρομπέν των Δασών γνωρίζει τη βασική ιστορία πίσω από την εν λόγω παρωδία με ελληνικό τίτλο: «Οι ήρωες με τα κολάν». Ο Ρομπέν είναι ο τολμηρός ήρωας που, μαζί με την ομάδα του, περιπλανιέται στο δάσος ως υπέρμαχος του απλού λαού. Ορκισμένος εχθρός του είναι ο κακός σερίφης του Ρότιγχαμ και η μοναδική του αγάπη είναι η υπηρέτρια Μάριαν. Για να κερδίσει την καρδιά και το χέρι της Μάριαν, ο Ρομπέν πρέπει να νικήσει τον σερίφη και τον αφέντη του, τον πρίγκιπα Ιωάννη. Εντάξει, αυτή ειναι η βασική πλοκή αλλά ας μην δίνουμε ιδιαίτερη σημασία: οι πλοκές είναι προσχηματικές σε αυτό το είδος κωμωδίας.
Οι συγγένειες με ένα από τα πιο εμβληματικά έργα των Μόντι Πάιθον είναι πολύ τρανταχτες. Αν και δύσκολα η ταινία του Μπρουκς μπορεί να θεωρηθεί ως ίδιου επιπέδου με το «Άγιο Δισκοπότηρο» των τελευταίων, υπάρχουν στιγμές του «Οι ήρωες με τα κολάν» για τις οποίες ο βρετανικός κωμικός θίασος θα ήταν υπερήφανος. Η πιο αξιοσημείωτη ίσως είναι η απόδοση του μουσικού νούμερου «Men in Tights» που λαμβάνει χώρα στην ταινία, το οποίο έχει μια αξιομνημόνευτη ομοιότητα με το «Lumberjack Song» των Πάιθον.
Εκείνη την εποχή μάλιστα είχε κυκλοφορήσει και το θρυλικό «Ο Ρομπέν των Δασών» με τον Κέβιν Κόστνερ, η πιο χαρακτηριστική δηλαδή ταινία για τον εν λόγω μύθο για την γενιά που μεγάλωσε βλέποντας σινεμά στα 90s και η κωμωδία του Μπρουκς αποτέλεσε το τέλειο συνοδεύτικό της. Την θυμηθήκαμε μιας και φιγουράρει αυτές τις μέρες στο Ertflix και είπαμε να την ξαναδούμε…