Ίσως να είμαι πολύ αυστηρός, ίσως εμμονικός, ίσως βαθιά επηρεασμένος από αυτά που βλέπω στις ξένες σειρές κι όταν έρχεται η στιγμή να σχολιάσω την ελληνική μυθοπλασία, δύσκολα βρίσκω καλά λόγια. Το Grand Hotel είναι μάλλον η πρώτη σειρά που με φέρνει σε αυτή τη θέση.
Το να κάμψει μια ελληνική σειρά την αυστηρότητά μου ή την μανία μου να θεωρώ (δικαίως ή αδίκως) πως οι παραγωγές στην Ελλάδα είναι, ως επί το πλείστον αστείες στη νοοτροπία τους, μετράει στα δικά μου μάτια ως επίτευγμα.
Ακούγεται ως πολύ εγωκεντρική εκτίμηση, είναι μια ξεκάθαρη δήλωση πως τα αντιμετωπίζω όλα με βάση το πώς εγώ βλέπω τον κόσμο, δεν θέλω να υπεισέλθω όμως πολύ σε αυτό, γιατί ίσως ανοίξουν πόρτες που δε θέλω να ανοίξω, οπότε θα μείνω σε αυτό που μου ζητήθηκε να γράψω.
Το Grand Hotel με ξάφνιασε πολύ ευχάριστα. Η τελευταία φορά που μου συνέβη αυτό με ελληνική σειρά, σε αυτόν τον βαθμό, είναι στο πρώτο επεισόδιο στις Άγριες Μέλισσες, πίσω στο 2019, πότε ήταν.
Σε όλες τις περιπτώσεις πίστευα ότι το βασικότερο πρόβλημα ήταν πως οι σειρές έχουν παραπάνω επεισόδια από όσα πρέπει, κάτι που οδηγεί τα καλά στοιχεία του σεναρίου να απλώνονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι κάθε επεισόδιο με μια καλή σκηνή και 10 που δεν βλέπονται.
Λανθασμένη ερμηνεία όμως, διότι σπανίως πήγαινα πέρα από το 3ο-4ο επεισόδιο. Δεν έφθιναν οι σειρές όσο εξελίσσοντα, ήταν φθίνουσες από την πρώτη σκηνή. Το Grand Hotel με έκανε να σκέφτομαι από το πρώτο επεισόδιο ότι θέλω να δω το επόμενο κι ότι ίσως να μπορεί να αντέξει μια σειρά σε βάθος χρόνου, έχοντας 4 επεισόδια την εβδομάδα.
Δεν έχω υψηλές προσδοκίες πως αυτό μπορεί να συμβεί, γιατί όντως τα 20-22 επεισόδια το μήνα θα έπρεπε να είναι τα επεισόδια όλης της σεζόν, άντε να τα κάνουμε 30.
Αλλά ας αφήσω τα μέλλοντα για όταν θα γίνουν παρόντα κι ας εστιάσω στο πρώτο επεισόδιο του Grand Hotel. Πολύ καλό, πολλά υποσχόμενο. Με κέρδισαν οι ερμηνείες, μάλλον αυτό με ξάφνιασε περισσότερο, γιατί όσο καλός ηθοποιός και να είσαι, με 4 επεισόδια την εβδομάδα, απίθανο να προλάβεις να δουλέψεις μέσα σου τον ρόλο καλά. Επιφανειακά τον προσεγγίζεις.
Εν προκειμένω είδαμε και εμβάθυνση από τους ηθοποιούς στους χαρακτήρες που υποδύονται, είδαμε και τη μαγεία της απλότητας. Δεν υπήρχε ερμηνεία στο πρώτο επεισόδιο που να την βρήκα υπερβολική, που να με απώθησε.
Λένε πως ένα καλό σενάριο επιτρέπει στους καλούς ηθοποιούς να δείξουν πόσο καλοί είναι και να πάνε το ταβάνι τους λιγάκι παραπάνω. Ε, στο Grand Hotel, στο πρώτο επεισόδιο, αυτό είδα. Δεν απέκτησα καμία αμφιβολία για το πόσο καλοί είναι οι ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν.
Για αυτούς που τους έχω δει και σε άλλα πράγματα, επιβεβαίωσα το υπάρχον συναίσθημα, για όσους δεν γνώριζα και δεν είχα δει αλλού, τους τοποθέτησα μέσα μου με υψωμένες προσδοκίες και θετική διάθεση.
Τα τελευταία 2 χρόνια δεν έχω μπει σε διαδικασία να δω ελληνική σειρά και στο 2ο επεισόδιο, εδώ θα το κάνω όμως και θα ήθελα να ελπίζω πως σε 10-15 μέρες από σήμερα, που θα έχουμε δει κοντά 10 επεισόδια, δεν θα βρεθώ σε θέση να ακυρώσω όλο το κείμενο και να λέω τα ανάποδα.
Σε πρώτη φάση λοιπόν, μπράβο στην πολύ καλή σκηνοθεσία που αναδεικνύει την ατμόσφαιρα της εποχής, μπράβο στο καστ που δεν επιτρέπει να φανεί τίποτα ως περιττό, ως ενοχλητικό, μπράβο και στον ΑΝΤ1 που στηρίζει αυτή την επιλογή και είθε το Grand Hotel να παραδώσει μαθήματα στησίματος στις υπόλοιπες παραγωγές.
Το πιθανότερο είναι πως δεν θα καταφέρω να το βλέπω σε κάθε επεισόδιο, γιατί εξακολουθώ να θεωρώ τρομερή υπερβολή τα 4 επεισόδια την εβδομάδα, αλλά για όσους έχουν ως μόνο μέσο παρακολούθησης την τηλεόραση, τότε το Grand Hotel είναι, προς ώρας, η καλύτερη σειρά της τηλεόρασης εδώ και μια 4ετία, σίγουρα.