Οι «πληγές» του παρελθόντος πάντοτε καθορίζουν το πώς θα σταθείς απέναντι στις νέες εμπειρίες που έχουν όμοια ή ίδια χαρακτηριστικά με αυτές που σου προκάλεσαν τις πληγές. Το ίδιο συμβαίνει και με τις σειρές στην τηλεόραση και αυτή η σειρά μας εξέπληξε.
Όταν ακούει κάποιος που έχει παρακολουθήσει λίγη τηλεόραση για σειρά με τίτλο Άγιος Έρωτας, με πρωταγωνίστρια τη Δανάη Παππά και πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο, το μυαλό πολύ λογικά θα σκεφτεί πως πρόκειται για σαπουνόπερα ολκής, από αυτές που έχουμε βαρεθεί στην τηλεόραση, που μας έχουν γίνει ως και φορτικές.
Το μυαλό σκέφτεται πως η μοίρα το εκδικείται γιατί απέφυγε να διαβάσει βιβλία της Δημουλίδου ή της Μαντά, αλλά θα το βρει μπροστά του σε σειρά.
Εν τέλει, για λόγους ανεξήγητους, παρά το ότι ο Άγιος Έρωτας είναι σαν να έβαλε κάποιος σε ένα μπλέντερ όλες τις δραματικές σειρές που έχουμε δει στον ALPHA τα τελευταία χρόνια, θυμίζοντας περισσότερο απ’ όλες το περσινό Προξενιό της Ιουλίας, δεν ήταν κακός.
Για την ακρίβεια ήταν μια αρκετά καλή σειρά, που έχει πολύ καλύτερους ηθοποιούς και ερμηνείες από αυτό που ίσως της αξίζει σε επίπεδο προσέγγισης και σαπουνοπερίζει, και αυτό είναι αρκετό για να αποκτήσει μια διαφορετική αίσθηση η πλοκή.
Βρισκόμαστε σε ένα χωριό, όπου υπάρχει ο μεγάλος προύχοντας, που δίνει δουλειά σε όλους σχεδόν τους κατοίκους, που έχει την αστυνομία με το μέρος του, που είναι ένας τραμπούκος που στέλνει να δείρουν έναν εργάτη επειδή ερωτοτροπεί με την κόρη του.
Σε αυτό το χωριό εμφανίζεται ένας παπάς, ο πάτερ Νικόλαος, που έχει αρκετά πάρε-δώσε με την Χλόη, την κόρη του προαναφερθέντος επιχειρηματία-τραμπούκου, του Παύλου Μαρκόπουλου, και αυτομάτως γίνεται το νέο πρόβλημα για τον μπαμπά της.
Ο πάτερ Νικόλας έχει ένα κρυφό, ένα ένοχο μυστικό στο παρελθόν του, μια δολοφονία, ενώ και η ιδιότητα του ως πάτερ τίθεται εν αμφιβόλω στο φινάλε του 2ου επεισοδίου.
Ο Άγιος Έρωτας δεν είναι μια σειρά όπως το Grand Hotel που μπορεί να γοητεύσει ένα ευρύ κοινό. Έχει πολύ συγκεκριμένη στόχευση. Ακόμα κι εμείς που την είδαμε, την κρίνουμε με βάση αυτή τη στόχευση. Αυτό που θέλει να κάνει ως σειρά, εκεί που θέλει να απευθυνθεί, το κάνει όπως πρέπει.
Δύσκολα θα συγκινήσει ανθρώπους που έχουν δει ξένες σειρές, δύσκολα θα προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον σε ανθρώπους που είναι κάτω των 35. Είναι μια σειρά φτιαγμένη για να έχει ένα φανατικό κοινό τηλεοπτικό, άνω των 40, ένα κοινό που έβλεπε το Προξενιό της Ιουλίας και τον Παράδεισο των κυριών. Και θα το έχει…
Η απήχηση που είχε στο Twitter, αλλά και η τηλεθέαση του πρώτου επεισοδίου δείχνουν ότι η συγκεκριμένη σειρά μπορεί να γίνει η έκπληξη της χρονιάς.
