Όσοι έχουν μεγαλώσει την τελευταία 15ετία είναι αδύνατο να συνδέσουν τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ με κάποιο άλλο ρόλο πλην αυτόν του Τόνι Σταρκ, κατά κόσμον Iron Man. Λογικό: το σύμπαν της Marvel, το μεγαλύτερο κινηματογραφικό φαινόμενο της προηγούμενης δεκαετίας, συνδέθηκε για τα καλά μαζί του. Μπήκε σε αυτό όταν ήταν 43 χρονών και βγήκε όταν ήταν 54, η «υπερηρωική» του εποχή αναπόφευκτα θα τον χαρακτηρίζει για πάντα στα μάτια αυτής της γενιάς θεατών.
Όμως, ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ υπήρχε και πριν το 2008, πριν την ταινία με την οποία εκκινήθηκε το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel με αυτόν ως πρωταγωνιστή. Μπορεί το «Iron Man» να ανάστησε την καριέρα του και να τον μετουσίωσε εκ νέου σε πρωτοκλασάτο ηθοποίο αλλά η πρώτη διαπίστωση για το ερμηνευτικό του ταλέντο πρωτοήρθε το μακρινό 1992 όταν ήταν 27 χρόνων. Στα 16 χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα σε εκείνο το «μπαμ» και την έλευση του «Iron Man», ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ έμοιαζε με ένα ταλέντο που δεν αξιοποιήθηκε ποτέ αλλά όσοι θυμούνται κινηματογραφικά τα 90s ξέρουν πως το όνομά του συνδέθηκε με μια πολύ χαρακτηριστική ταινία της εποχής.
Ο λόγος για το «Τσάπλιν», το biopic δηλαδή του θρυλικού Τσάρλι Τσάπλιν, του άνθρωπου που υπήρξε ο πρώτος μεγάλος σούπερσταρ του Χόλιγουντ και που το αποτύπωμά του σε αυτό ακόμα δεν έχει σβήσει – και το πιθανότερο είναι πως δεν θα σβήσει ποτέ. Βασισμένο σε μια σειρά αυτοβιογραφικών κειμένων του ίδιου του Τσάρλι Τσάπλιν και με τον μεγάλο Ρίτσαρντ Αντένμπορο να βρίσκεται στην σκηνοθετική καρέκλα, το «Τσάπλιν» είναι συν τοις άλλοις και το αποκαλυπτήριο ενός μεγάλου υποκριτικού ταλέντου.
Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ μεγαλουργεί στον κεντρικό, ομόνυμο ρόλο «ζωντανεύοντας» τον Τσάρλι Τσάπλιν από τα νεανικά του χρόνια μέχρι τα βαθιά του γεράματα (φορώντας τόνους μέικ απ όσον αφορά το τελευταίο…) σε μια ταινία που αποτυπώνει με χαρακτηριστική γλαφυρότητα το κλίμα και την αίσθηση της εποχής του Τσάρλι Τσάπλιν καθώς και τα σημεία-σταθμούς όλης της προσωπικής του ιστορίας. Και ας αποφεύγει να εξερευνήσει εις βάθος την περιπλοκότητα της ίδιας της προσωπικότητας του Τσάπλιν.
Μεγαλωμένος σε καμπαρέ με πόρνες και χορεύτριες, όπως η μετέπειτα βαριά ψυχασθενής μητέρα και στη συνέχεια «εφευρέτης» του Σαρλό, της πιο iconic φιγούρας ίσως σε όλοκληρη την ιστορία της ποπ κουλτούρας, πάμπλουτος και κάτοχος του δικού του κινηματογραφικού στούντιο μόλις στα 30 του, σε ανοιχτό πόλεμο με τον «κομμουνιστοφάγο» διοικητή του FBI Έντγκαρ Χούβερ, «φακελωμένος» ως κομμουνιστής από τις ΗΠΑ, αυτοεξορισμένος από αυτές υπό τον φόβο της σύλληψης τα τελευταία χρόνια της ζωής του, δημιουργικός και γεμάτος έμπνευση ακόμα και στα γεράματά του, γεμάτος συμπλέγματα και απωθημένα εξαιτίας της φτωχικής του καταγωγής που δεν έλεγε να αποτάξει παρά τα άπειρα λεφτά που έκανε στη ζωή του, λάτρης των νεότερων γυναικών σε σημείο… παρεξήγησης, παντρεμένος στα 53 του με μια… 17χρονη και στη συνέχεια πατέρας οκτώ παιδιών (!) μαζί της: ο Τσάπλιν είναι η επίτομη του κινηματογραφικού ήρωα και ο ορισμός της αμφιλεγόμενης και περίπλοκης προσωπικότητας, στοιχείο που μάλλον έρχεται σετ με την σπάνια ιδιοφυία του.
Θα ήταν ένα πραγματικό κινηματογραφικό κατόρθωμα, το «Τσάπλιν» να κατάφερνε να εξερευνήσει εις βάθος τόσα πολλά και τόσο διαφορετικά στοιχεία μιας και μόνο προσωπικότητας αλλά παραμένει μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια αποτύπωσης μιας θρυλικής μορφής όχι απλά περιοριστικά του σινεμά αλλά του ίδιου του 20ου αιώνα εν γένει και η καταπληκτική ερμηνεία του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ δεν είναι απλά λιθαράκι αλλά… βράχος σε αυτή τη μεγαλεπίβολη προσπάθεια.
Έχετε ελάχιστες μέρες να τσεκάρετε το «Τσάπλιν» στο Ertflix – κατεβαίνει στις 6 Οκτώβρη. Βιαστείτε…