Μια κρουαζιέρα πλουσίων, ένα πλοίο που κουνάει πολύ και γεμίζει με τους εμετούς των επιβατών, μια χειροβομβίδα και λίγο από Survival Secret, αυτό το ριάλιτι επιβίωσης που είχε κάνει το Epsilon στην Κουρούτα. Αυτό είναι το μείγμα της Νο1 ταινίας στο Ertflix.
Νο1 από την άποψη πως πρόκειται για τη νεότερη νικήτρια ταινία Χρυσού Φοίνικα στην πλατφόρμα και στις πιο δημοφιλείς αυτή τη στιγμή, τόσο λόγω αυτού του παράσημου, όσο και λόγω του ότι είναι μια από τις ταινίες που γυρίστηκαν το 2021 στην Ελλάδα, στη Χιλιαδού στην Εύβοια η συγκεκριμένη.
Είχε αποτελέσει μια από τις παραγωγές που ήταν συμπαραγωγής με ελληνική εταιρεία επειδή γυρίστηκαν στην Ελλάδα, σε μια χρονιά από τις πιο έντονες σε ελληνικό στοιχείο στις Κάννες.
Ας μην συζητάμε όμως τι έγινε τότε, αλλά το τι θα γίνει τώρα, τι θα δεις στο Triangle of Sadness του Ρούμπεν Έστλουντ, που ως τώρα δεν είχαμε αναφέρει τον τίτλο και αυτό είναι πάντοτε σφάλμα στα κείμενα.
Το Τρίγωνο της Θλίψης, το άκουσες περισσότερο έτσι, με τον Σουηδό σκηνοθέτη να έχει πάρει Χρυσό Φοίνικα και το 2017 με το The Square, αλλά το πρώτο big break το έκανε το 2014 με την ταινία Force Majeure, που είχε πάρει το Ένα Κάποιο Βλέμμα στις Κάννες το 2014.
Στο Τρίγωνο της Θλίψης βλέπουμε την ανατροπή στους κοινωνικούς συσχετισμούς και την διαστρωμάτωση που φέρνει μια τραγωδία.
Ένα πλήθος πλουσίων κάνουν μια κρουαζιέρα και ένα βράδυ, εκεί που τρώνε πλουσιοπάροχα στο εστιατόριο, το πλοίο αρχίζει να κουνάει υπερβολικά, με αποτέλεσμα να πιάνει ναυτία σχεδόν όλους τους επιβάτες και να πέφτει ο εμετός σωρηδόν.
Σαρώνει στο Ertflix, αλλά δεν είναι και για να ξετρελαθείς
Λίγο μετά, σκάει στο πλοίο μια χειροβομβίδα, γίνεται έκρηξη και οι λίγοι επιζώντες καταλήγουν σε μια παραλία, χωρίς να έχουν καμία ικανότητα επιβίωσης. Οι πλούσιοι βρίσκονται στο χείλος του θανάτου από έλλειψη νερού και φαγητού, μέχρι που εμφανίζεται μια βάρκα από το πλοίο.
Μέσα σε αυτή έχει νερά και σνακς, έχει όμως και την Αμπιγκέιλ, την καθαρίστρια εξωτικής καταγωγής, η οποία είναι η μοναδική με δεξιότητες επιβίωσης. Σε αυτή τη συνθήκη, οι πλούσιοι δεν είναι πια στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, το χρήμα δεν είναι πια κριτήριο ανωτερότητας και ευκαιριών.
Η Αμπιγκέιλ από καθαρίστρια γίνεται «Καπετάνιος» και ορίζει τη μοίρα των υπόλοιπων 8 ανθρώπων.
Η αλήθεια είναι πως το Τρίγωνο της Θλίψης πήρε πολύ περισσότερα εύσημα από αυτά που του αξίζουν, είναι μια ταινία μεγαλύτερη από αυτό που πρέπει, με βάση τις σκηνές που έχουν ουσία και αξία, δεν έχει αξιομνημόνευτα διαλογικά σημεία και έχει μόλις δύο δυνατές σκηνές (με εξαίρεση τον στοματικό ρουκετοπόλεμο), μία που ο Καπετάνιος ανταλλάσσει αποφθέγματα περί καπιταλισμού, σοσιαλισμού, κομμουνισμού με έναν Ρώσο πλούσιο και αυτή που η καθαρίστρια γίνεται πια η κορυφή της πυραμίδας.
Κατά τα λοιπά, δε σου μένει κάτι άλλο στο μυαλό, ίσως μόνο η εντυπωσιακή Σάρλμπι Ντιν που τα πάει πολύ καλά ερμηνευτικά, σε αντίθεση με το λοιπό καστ, τη εξαιρέσει της Αμπιγκέιλ, που είναι ουδέτερο, βαρετό. Θα λέγαμε, σχηματικά, πως το Τρίγωνο της Θλίψης είναι και ένα Τρίγωνο Μετριότητας, αλλά ας μη φτάσουμε σε τέτοια δήλωση.
Αυτά βέβαια τα γράφουμε εμείς. Σε άλλους μπορεί να αρέσει αυτό το σκανδιναβικό στυλ του Έστλουντ στην λιτότητα των διαλόγων. Η κρίση διαμορφώνεται μόνο μέσα από το βίωμα, οπότε μπαίνεις Ertflix και πατάς play.
