Και τι δεν έχουν δει τα ματάκια μας στο Netflix, ειδικά την τελευταία 3ετία, διάστημα στο οποίο έχει πέσει συνειδητά η ποιότητα ταινιών και σειρών. Κυρίως όμως ταινιών, με την πλατφόρμα να επιλέγει παραγωγές που δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο σε πλοκή, άρα και λιγότερες απαιτήσεις παραγωγής.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι δίνεται ένα σημαντικό ποσό σε δυνατά ονόματα πρωταγωνιστικά και αφαιρούνται τα υπόλοιπα κόστη, με αποτέλεσμα να βλέπουμε ταινίες που δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις σε σκηνικά ή σε props. Είναι αυτό αρκετό για να είναι μια ταινία μάπα; Όχι.
Έχουμε δει αρκετές τέτοιες ταινίες που είχαν όμως ένα καλό σενάριο, καλή σκηνοθεσία και κάπως μας κέρδισαν. Ε, με το Lonely Planet που βρίσκεται στο Νο1 του Netflix απέχουμε πάρα πολύ ακόμα κι από αυτή την απλή απαίτηση, να είναι δηλαδή μια ταινία που απλώς…βλέπεται.
Δεν έχουμε και τους λεγόμενους A Listers να πρωταγωνιστούν, αλλά είναι ξεκάθαρο πως η Λόρα Ντερν κάνει μια ωραία ξεπέτα για την οποία πήρε αρκετά καλά λεφτά, για τον Λίαμ Χέμσγουορθ είναι μια καλή ευκαιρία να φανεί και λίγο ως πρωταγωνιστής, μπας και τονωθεί η εικόνα του εν όψει της 4ης σεζόν του The Witcher και όλοι είναι ικανοποιημένοι. Ιδίως το Netflix που την έβγαλε αρκετά φθηνά και ταυτόχρονα προσέφερε στους συνδρομητές κάτι καινούργιο που τους ικανοποιεί, αν κρίνουμε από την πρωτιά.
Τι θα δεις στο Νο1 του Netflix
Στο Lonely Planet που, δε θα σας το κρύψουμε, νομίζαμε στην αρχή ότι είναι ντοκιμαντέρ με αφηγητή τον Ατενμπόρο, πρωταγωνιστούν οι 2 προαναφερθέντες συν την Νταϊάνα Σίλβερς που την είχαμε δει στο Space Force με τον Στιβ Καρέλ και φαίνεται πως κάπου εδώ είναι το ταβάνι της.
Σίλβερς και Χέμσγουορθ είναι ένα ζευγάρι, η Λίλι κι ο Όουεν, που πηγαίνει για ένα ταξίδι στο Μαρόκο, σε ένα retreat μιας συγγραφέα. Η Λίλι είναι όψιμη συγγραφέας και έχει διαβάσει πάρα πολλά βιβλία. Ο Όουεν από την άλλη, τίποτα. Μεταξύ των καλεσμένων, είναι και η Κάθριν, μια διάσημη συγγραφέας που βρίσκεται εκεί για να βρει έμπνευση να γράψει το επόμενο βιβλίο της, καθότι έχει βαλτώσει.
Αιτία γι’ αυτό είναι ότι ο επί 14 χρόνια σύντροφός της, της ζήτησε να χωρίσουν και να φύγει από το σπίτι τους.
Από την άλλη, ο Όουεν βλέπει την Λίλι να τον υποτιμά μπροστά στους άλλους επειδή δεν διαβάζει, να κάνει σαν να την ντροπιάζει που είναι αδαής με λογοτεχνικούς χαρακτήρες, τσακώνονται και, ω του θαύματος, ο Όουεν βρίσκει παρηγοριά στην Κάθριν.
Η Λίλι χωρίζει τον Όουεν, αυτός παίρνει την Κάθριν πριν αρχίσει το ειδύλλιο για τα καλά, και πάνε σε άλλο μέρος του Μαρόκο, τα περνάνε ωραία, μέχρι που ένας κλέβει την τσάντα της Κάθριν που είχε μέσα τις σελίδες για το βιβλίο της.
Γιατί, τι πιο λογικό από το να πηγαίνεις για ρομαντική βόλτα και να κουβαλάς μαζί σου ένα έργο 2 ετών που ένας αέρας να φυσούσε για παράδειγμα, θα σου το είχε στείλει στις 4 πλευρές του ορίζοντα..;
Αυτή η απώλεια στοιχίζει, η Κάθριν φέρεται άσχημα, τελειώνει το ειδύλλιο, χωρίζουν οι δρόμοι και έρχεται μια συνάντηση μετά από αρκετό καιρό και…εκεί τελειώνει.
Δεν είναι καν εκνευριστική η ταινία
Η ταινία μοιάζει να μην έχει καν σενάριο, η χημεία μεταξύ των ηθοποιών είναι ανύπαρκτη, αν και η Λόρα Ντερν είναι η πολυβραβευμένη ηθοποιός, ο Λίαμ Χέμσγουορθ είναι ο πιο υποφερτός ερμηνευτικά κι αυτό δεν είναι κομπλιμέντο προς αυτόν, αλλά μάλλον προσβολή για τη Ντερν, και είναι από τα πιο ανούσια, άχρωμα, άοσμα, άγευστα πράγματα.
Φαίνεται σαν να το γράφουμε ενοχλημένοι που είδαμε την ταινία αυτή, μα δεν είμαστε ούτε αυτό. Δεν μπορούμε καν να αποφασίσουμε αν το θεωρούμε χάσιμο χρόνου ή απλά κάτι που είδαμε.
Τέλος πάντων, Netflix είναι αυτό, τα έργα του έχουν πάψει να είναι θαυμαστά, αλλά τα άτιμα τραβάνε τον συνδρομητή, ο οποίος θέλει κάπως να δικαιολογήσει και τα λεφτά που δίνει, οπότε τα βλέπει.
Το Lonely Planet επιβεβαιώνει πάντως ένα μοτίβο του Netflix στις επιλογές του για παραγωγή ταινιών, που είναι συνήθως 2-3 πολύ δυνατά ονόματα στο καστ, ένα νερόβραστο ρομάντζο, ένα ταξίδι κάπου εξωτικά, οι χαρακτήρες όλοι πλούσιοι μέχρι σκασμού, πέφτει ένα φιλί, μια άβολη σκηνή σεξ και ορίστε το στόρι.