Δε θα θέλαμε ποτέ να υπάρξει πόλεμος. Πουθενά. Δυστυχώς όμως, είναι αναπόφευκτος κάποιες φορές κι από τύχη είμαστε αμέτοχοι. Αν ποτέ η μοίρα μας μας λάχει να πολεμήσουμε, θα θέλαμε να το κάνουμε με συντρόφους στα χαρακώματα τύπους σαν κι αυτούς στην ταινία Fury στο Ertflix.
Ο λόγος που αναφέρουμε αυτή την ταινία, είναι γιατί ανέβηκε πριν λίγα 24ωρα στο Ertflix και γιατί είναι, μαζί με το 1917 του Σαμ Μέντες, οι δύο καλύτερες ταινίες πολεμικού περιεχομένου την τελευταία 20ετία.
Υπάρχει το καταπληκτικό All Quiet on the Western Front, υπάρχει η Δουνκέρκη του Νόλαν, υπάρχει και το Darkest Hour, το οποίο όμως εστιάζει στον Τσόρτσιλ, αλλά το Fury είναι σε αρκετά στοιχεία του ένα τσικ πιο πάνω από αυτά. Κι ας μην του έχει αναγνωριστεί ιδιαίτερα.
Κατ’ αρχάς, κανένα από τα παραπάνω δεν έχει τον Μπραντ Πιτ. Αυτό του δίνει πόντους. Ειδικά, όταν ο Μπραντ Πιτ έχει αυτόν τον ρόλο και είναι αυτός που δείχνει με τον καλύτερο τρόπο τι είναι τελικά ο πόλεμος, συνδυάζοντας την ανθρωπιά με την απαιτούμενη σκληράδα, το χοντρόπετσο του χαρακτήρα, ώστε να μπορέσεις να επιβιώσεις και να μη γίνεις αιτία να σκοτωθούν οι σύντροφοι.
Τι πραγματεύεται η ταινία
Στο Fury έχουμε την ιστορία του Νόλαν (Λόγκαν Λέρμαν), ενός νεαρού άντρα που τον έστειλαν στην Ευρώπη για να πολεμήσει, ανήκοντας σε μια κατηγορία στρατιωτών που θα πήγαιναν στο μέτωπο μόνο αν είχαν υπάρξει μεγάλες απώλειες.
Αυτό συνέβη και ο Νόλαν βρέθηκε στα σύνορα Γαλλίας-Γερμανίας, να μπαίνει σε ένα τανκ, όπου ηγείται ο Ντον (Πιτ), παρέα με τους Μπόιντ (Σάια ΛαΜπέφ), Γκρέιντι (Τζον Μπέρνθαλ) και Τρίνι (Μάικλ Πένια). Οι 4 τους έχουν ζήσει μια 4ετία σε μέτωπα, σε πολεμικές συγκρούσεις, έχουν βγει αλώβητοι χάρη στον Ντον, έχουν φάει με το κουτάλι τον πόλεμο.
Αυτό σημαίνει πως έχουν αποκτήσει την αναγκαία αναισθησία για να μπορέσουν να προχωράνε, να σκοτώνουν και να μη σκοτώνονται. Ο Νόρμαν όμως, που εκπαιδεύτηκε για να κάνει την στρατιωτική αλληλογραφία, δεν έχει ρίξει ποτέ του με όπλο. Όχι να σκοτώσει, ούτε καν να απειλήσει. Ο πόλεμος όμως δεν περιμένει.
Είναι σαν το κολύμπι. Κάποιος σε σπρώχνει στο νερό κι εσύ κουνιέσαι για να μην πνιγείς. Απλά στον πόλεμο, η ζωή σου δεν είναι αυτόνομη. Κάθε δικό σου λάθος, κάθε σου ατολμία, μπορεί να σκοτώσει τον διπλανό σου.
Ο αμερικανικός στρατός κατευθύνεται προς τη Γερμανία, με τον πόλεμο να μην έχει μπόλικο καντήλι ακόμα και τους Ναζί να πνέουν τα λοίσθια, όμως υπάρχουν ακόμα φανατικοί υπέρμαχοι του Γ’ Ράιχ. Η πορεία τους μέσα από τα χωριά, θα τους δείξει πως ο πόλεμος έχει λίγο ψωμί ακόμα.
Σε αυτή την διαδρομή, ο Νόρμαν θα περπατήσει και συναισθηματικά από το να λειτουργεί με ανθρωπιά στο να λειτουργεί ως γρανάζι μιας πολεμικής μηχανής. Δεν υπάρχει χώρος για λιποψυχίες, ούτε για να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ηθικότερο των άλλων. Ρεαλισμός, έτσι λέγεται.
Το Fury καταφέρνει με αρκετές σκηνές να αποτυπώσει αυτή ακριβώς τη σύγκρουση ανάμεσα στους μπαρουτοκαπνισμένους και τον άπειρο. Οι παλιοί, ξέρουν πως δεν υπάρχει καμία ηθική στον πόλεμο, είτε επιτίθεσαι είτε αμύνεσαι. Υπάρχει μόνο διαχείριση του αίματος, του φόβου, της απώλειας.
Η ταινία του Ντέιβιντ Έιερ είναι άψογη, έχοντας ιδανικό αριθμό σε σκηνές εκτεταμένης μάχης και ανταλλαγής πυρών, αλλά και μικρής ανταλλαγής πυρών, αλλά κυρίως της εσωτερικής διαχείρισης του Νόρμαν.
Και το ότι αποφεύγει να τελειώσει με κάποιο happy end, αλλά τελειώνει με τον τρόπο που θα δεις, κάνει αυτή την ταινία ένα must στις κινηματογραφικές σου αναζητήσεις και έχεις μέχρι τις 5/12 για να τη δεις στο Ertflix. Αρκετό διάστημα, αλλά γιατί να το αναβάλλεις; Πάτα σήμερα το play.