Λένε πως δεν πρέπει να κρίνεις ποτέ ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, αλλά κάποιες φορές, είτε με βιβλία είτε με ταινίες, το «εξώφυλλο» λέει σχεδόν τα πάντα. Στην περίπτωση του Black Tide, ταινίας που θα βρεις στο Ertflix, λέει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που ισχύουν.
Αστυνομικό ψυχολογικό θρίλερ βλέπεις, γαλλικό σινεμά βλέπεις, Βενσάν Κασέλ πρωταγωνιστή βλέπεις, τίτλο ψαρωτικό “Black Tide” βλέπεις, και λες «α, πρέπει να το δω». Κάπως έτσι πρέπει να έχει ξεκινήσει η συλλογιστική όσων έχουν δει την ταινία στο Ertflix και 110 λεπτά μετά, αναζητούσαν τον χαμένο χρόνο ωσάν άλλοι Προυστ.
Κι αφού δεν τον έβρισκαν, φώναζαν ουστ στον Κασέλ και στον σκηνοθέτη Ερίκ Ζονκά για μια ταινία που ο όρος «χάσιμο χρόνου» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή. Και ο Κασέλ μας έγινε τόσο ενοχλητικός όσο έχει γίνει ο Στεφάν Κασέλ στους Συριζαίους.
Ωραία, τώρα που τα δέσαμε όλα, λογοπαίγνια, πολιτικό σχόλιο, σινεμά, να πούμε δυο λόγια για το τι είναι η ταινία.
Ένα νεαρό αγόρι, ο Ντανί, εξαφανίζεται και ο Φρανσουά Βισκοντί (Κασέλ), ένας ξεπεσμένος ντετέκτιβ που τον έχει αφήσει η γυναίκα του, που δεν τα πάει καλά με τον γιο του, που τα πάει καλά μόνο με το αλκοόλ και είναι ένας Γάλλος Ψαραντώνης οριακά, αναλαμβάνει να τον βρει.
Διεξάγει την έρευνά του, μιλάει με τους γονείς του Ντανί, την περίλυπη μητέρα, τον πατέρα που είναι θαλασσόλυκος και ταξιδεύει στα καράβια, τον καθηγητή Γαλλικών του Ντανί, που είναι και ο Νο1 ύποπτος λόγω της συμπεριφοράς του και ενός ανώνυμου τηλεφωνήματος που έκανε παραπλανώντας τις έρευνες και στο τέλος μαθαίνει μια πολύ σοκαριστική αλήθεια.
Σοκαριστική θα ήταν βέβαια αν η ταινία είχε καταφέρει να το χτίσει όλο αυτό, αν είχαμε καλές ερμηνείες, αν το σενάριο ήταν γενικώς ελάχιστα καλύτερο. Κάτι τέτοιο δε συνέβη, περισσότερο βλέπαμε την υποταγή του Βισκοντί στη λαγνεία του, που τον έφτασε μέχρι και να κάνει σεξ με πίεση με τη μητέρα του αγνοούμενου, παρά μια κλιμάκωση στην έρευνα.
Βασικά, το Black Tide μοιάζει να μην ασχολείται καθόλου με την εύρεση απαντήσεων στην εξαφάνιση του αγοριού και να το νοιάζει απλά να κάνει ένα ψυχογράφημα του Βισκοντί.
Αν δηλαδή σας γράψουμε τι ακριβώς συμβαίνει στο φινάλε, αφαιρώντας ό,τι έχει προηγηθεί, αν ξεκινούσαμε με αυτό, θα λέγατε ότι πρέπει να είναι μια σοκαριστικό ανατροπή στην πλοκή.
Ε, δεν είναι. Γιατί έχουμε πιέσει τους εαυτούς μας να δουν αυτή την ταινία στο Ertflix περισσότερο από ό,τι πιέστηκε η μητέρα να ερωτοτροπήσει με τον Βισκοντί, που στο μεγάλο revelation, εκεί όπου έχουμε μια πρώτη αποκάλυψη που μετά αποδεικνύεται ψευδής και μαθαίνουμε την αλήθεια από τη μητέρα, είμαστε σε φάση «α οκ, τελείωσε επιτέλους».
Όταν γίνεται αυτή η αποκάλυψη, απομένουν ακόμα 10 λεπτά για να τελειώσει η ταινία. Είναι τόσο κακή, που το κλείσαμε γιατί πια είχαμε φτάσει στο σημείο που θέλαμε, να δούμε απλά τι συνέβη στον Ντανί.
Αν δηλαδή κάποιος μας έλεγε το ακριβές λεπτό στο οποίο βγαίνει η αλήθεια και μας έλεγε επίσης ότι σε όλο το προηγούμενο δεν υπάρχει απολύτως τίποτα ως πληροφορία που αν το σκιπάρουμε, δε θα καταλάβουμε την αλήθεια, τότε θα πηγαίναμε κατευθείαν εκεί και δε θα είχαμε χάσει κοντά 2 ώρες από τη ζωή μας.
Τουλάχιστον, εμείς πληρωνόμαστε γι’ αυτό, είναι μέρος της δουλειάς μας. Εσείς δεν έχετε αυτό το προνόμιο, οπότε να σας προστατεύσουμε. Μην το δείτε.
Έχει τόσα ωραία το Ertflix, μην πέσετε πάνω στην ανεκδιήγητη μπούρδα του ενοχλητικού Βενσάν Κασέλ.