Από όπου κι αν το δεις, δεν βγάζει νόημα, δεν εξηγείται. Έχει στηρίξει το τηλεοπτικό κοινό φέτος κάθε πιθανή και απίθανη σειρά. Και η κόκκινη γραμμή τραβήχτηκε στους Μαύρους Πίνακες; Μιλάμε για μια από τις πιο καλοστημένες και δουλεμένες σεναριακά σειρές φέτος, όμως η τηλεθέαση δεν δείχνει ανταπόκριση του κόσμου.
Μετά το πρώτο επεισόδιο όπου η τηλεθέαση δεν ήταν ενθαρρυντική, με τη σειρά να κάνει γύρω στο 10% σε δυναμικό και γενικό, τα νούμερα έχουν καθηλωθεί στο 6-7% και δε φαίνεται να υπάρχει πιθανότητα ανατροπής, αφού μένει ακόμα ένα επεισόδιο. Το παράδοξο είναι πως η ώρα προβολής της σειράς, Παρασκευή στις 22:30 ο ανταγωνισμός είναι ισχνός. Ακόμα κι αν μιλάμε για λιγότερους τηλεθεατές αριθμητικά, τα ποσοστά των ανοικτών δεκτών θα έπρεπε να δίνουν κάτι παραπάνω.
Πριν λίγες ημέρες ο Ιωάννης Παπαζήσης, πρωταγωνιστής της σειράς Μαύροι Πίνακες, είχε πει σε συνέντευξή του πως την θεωρεί μια από τις σπουδαιότερες παραγωγές μυθοπλασίας στην τηλεόραση. Σίγουρα δεν είναι. Αλλά σίγουρα δεν είναι και στο άλλο άκρο που αποτυπώνει η τηλεθέαση.
Πρόκειται για μια σειρά με πολύ καλό σενάριο, σε αυτά τα 9 επεισόδια που έχουν προβληθεί ως τώρα, δεν έχουμε δει κάποιο σεναριακό κενό και μάλιστα το επεισόδιο της Παρασκευής, το προτελευταίο, αποθεώθηκε από όσους το είδαν. Κι αν διαβάσει κανείς τα καλά σχόλια, θα σοκαριστεί με αυτό το 6,6% που έκανε το επεισόδιο.
Οι Μαύροι Πίνακες θα φτάσουν στο φινάλε τους και θα μείνουν μόνο τα καλά λόγια τα δικά μας, των άλλων ιστοσελίδων και των τηλεθεατών στα social media που μιλούν για σειρά επιπέδου εξωτερικού. Ίσως αυτό να είναι η εξήγηση τελικά. Ότι δεν κολλάει με την τηλεοπτική νοοτροπία. Ίσως και το STAR έσφαλλε που την έβαλε Παρασκευή. Πολλά τα ίσως, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Αν αυτό το κείμενο σας έψησε, δείτε έστω και στην εσχατιά της τη σειρά.
Η υπόθεση της σειράς
Βασισμένη σε αληθινή ιστορία που σχετίζεται με τους 14 μαύρους πίνακες που φιλοτέχνησε ο Ισπανός ζωγράφος Φρανσίσκο Γκόγια, στη λεγομενη Μαύρη Περίοδο της ζωγραφικής του, στα τελευταία του χρόνια, όπου αποτυπώνει τον φόβο του για την φθορά του μυαλού, την παράνοια, και την φθορά του ανθρώπινου είδους.
Οι Λεύκες, μία μικρή κωμόπολη στην ελληνική επαρχία, συγκλονίζονται από τη δολοφονία μίας έφηβης μαθήτριας. Το τοπικό αστυνομικό τμήμα ζητά ενισχύσεις από την Αθήνα, προκειμένου να εντοπιστεί ο φονιάς. Σύντομα, διαπιστώνουν ότι πρόκειται για έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος χρησιμοποιεί στα εγκλήματά του μοτίβα από τους περίφημους «Μαύρους Πίνακες» του Φρανσίσκο Γκόγια. Η έρευνα θα αποκαλύψει μία εφιαλτική αλήθεια, που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί…
Οι ύποπτοι πολλοί και όλοι έχουν κίνητρο…
Ο χρόνος μετράει αντίστροφα…
Ο δολοφόνος έτοιμος να χτυπήσει ξανά…
«Ο ύπνος της λογικής, γεννάει τέρατα»