Δεν είναι πως είναι του περιθωρίου ή κάτι τέτοιο. Σε καμία περίπτωση. Έχει πολυπληθές και φανατικό κοινό ως σειρά. Έγραψε τηλεοπτική ιστορία στις 8 σεζόν που κράτησε. Από το 2013 ως το 2021, συγκεκριμενα. Όμως έχουμε την αίσθηση πως, ειδικά στα μέρη μας, ποτέ δεν μιλήσαμε όσο θα έπρεπε για μια από τις καλύτερες κωμικές τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών, που έχει στην πλατφόρμά του το Netflix.
Επιπέδου The Office, Φιλαράκια και Big Bang Theory – αν και ως στιλ φέρνει, κάπως, περισσότερο στην πρώτη, δεν είναι τυχαίο προφανώς ότι είναι κοινός ο δημιουργός, ο χαρισματικός Μάικλ Σουρ.Το Brooklyn Nine Nine είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να ξεκινήσεις στο Netflix και μάλιστα… χθες αν αναζητάς να γελάσει το χειλάκι σου. Και μας κάνει εντύπωση πως τόσο καιρό στο Menshouse δεν είχαμε γράψει κάτι για αυτή τη σειρά. Παράλειψή μας, μεγάλη, απολογούμαστε.
Πρέπει μόνο να του δώσεις λίγο χρόνο. Όχι πολύ. Από την αρχή είναι ευχάριστο, πολύ. Αλλά μετά γίνεται ως και μεγαλειώδες. Η μία ατάκα διαδέχεται την άλλη, η σάτιρα κόβει σαν μαχαίρι, ξεκαρδίζεσαι. Και όλοι ξέρουμε πόσο σπάνιο έγινε αυτό στις μέρες μας. Που ψάχνουμε με το… τουφέκι την καλή κωμωδία.
Η πλοκή όλη στήνεται γύρω από ένα εντελώς «γιούχου» αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης. Και μετά, τη διαφορά όλη κάνει το καστ. Οι ηθοποιοί. Αυτή είναι η ουσία του Brooklyn Nine Nine, η συνταγή της επιτυχίας του. Όλοι τους ένας κι ένας.
Η «ψυχή» της παρέας και κυνηγός της ατάκας Τζέικ Περάλτα (Άντι Σάμπεργκ). Ο ομοφυλόφιλος και σαν… εξωγήινος διοικητής Χολτ (R.I.P Αντρέ Μπράουερ, τεράστια η απώλεια του). Η νευρωτική Έιμι (Μελίσα Φομέρο), η «δεν γελάω ποτέ» Ρόζα (Στέφανι Μπεατρίζ), ο αγαθός «μπρατσαράς» Τέρι (Τέρι Κριούς), ο πιστός φίλος Τσαρλς (Τζο Λο Τρούλιο). Θα γίνουν γρήγορα κάτι σαν δικοί σου άνθρωποι με το Netflix συντροφιά.
Είναι μια βαθιά προοδευτική σειρά, σε όλα της, το Brooklyn Nine Nine. Που θέλησε να καταρρίψει τα στερεότυπα, να καταπολεμήσει οτιδήποτε ρατσιστικό και οπισθοδρομικό. Να δείξει πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι και άλλες δυνατότητες. Με τις αλήθειες του κειμένου να σε «χτυπάνε» η μία μετά την άλλη. Με ένα ύφος που χωρίς ποτέ να είναι διδακτικό, σε έκανε μόνο να μαθαίνεις.
Δια της σύνθεσης, της γεφύρωσης των διαφορών μας ως χαρακτήρες ή καταγωγές, προχωράμε, προοδεύουμε. Περνάμε καλά, γελάμε. Το Brooklyn Nine Nine είναι κάτι παραπάνω από απλώς μια καλή σειρά. Είναι ένα φαινόμενο που άφησε πίσω του μπόλικα πράγματα για να το θυμόμαστε.
Αν το έχεις δει, ξέρεις. Και δεν χάνεις τίποτα, κάθε άλλο, να το αρχίσεις ξανά. Είναι σε αυτές τις (πολύ λίγες αριθμητικά) σειρές, α λα Φιλαράκια, που όσες φορές και να δεις, δεν τις βαριέσαι ποτέ. Διατηρούν τη φρεσκάδα τους, ακριβώς επειδή από την πρώτη στιγμή έχουν «βαφτιστεί» με καλό, ωραίο και ιδιοφυές χιούμορ.
Αν δεν το έχεις δει, πρέπει να το αρχίσεις. Θα είναι κάτι σαν χριστουγεννιάτικο δώρο στον εαυτό σου. Μην σε τρομάζουν οι 8 σεζόν, τα επεισόδια δεν είναι μεγάλα σε διάρκεια, φεύγουν σαν νεράκι. Και κυρίως, σε κάνουν να νιώθεις καλά, πως υπάρχει ελπίδα εκεί έξω.