Δεν ξέρουμε τι θα μπορούσε να συμβεί στα Όσκαρ, αν το άλογο κούρσας που είχε το Netflix σε αυτή την απονομή, το Emilia Perez, δεν είχε υποστεί αυτή την οπισθοχώρηση από τις παλιές αναρτήσεις της πρωταγωνίστριας, Κάρλα-Σοφία Γκασκόν, και δεν είχε δεχτεί ένα δεύτερο κύμα επίθεσης από όσους θεωρούσαν πως η Γκασκόν εξέφρασε ρατσιστικό λόγο.
Τα πράγματα όμως, έγιναν όπως έγιναν και κατά τη γνώμη μας ελάχιστα επηρέασε αυτό στην τελική συγκομιδή των 2 Όσκαρ από τα 13 που διεκδικούσε. Περισσότερο ρόλο έπαιξε ότι αυτή η ταινία προκάλεσε τους Μεξικανούς με τον τρόπο που καταπιάστηκε σεναριακά με ένα τόσο σημαντικό θέμα, όπως οι εξαφανισμένοι από τον πόλεμο των καρτέλ. Όπως και το ότι, αντικειμενικά, ήταν από μέτρια μέχρι φουλ cringe.
Κοιτάς για παράδειγμα τα τραγούδια της, καθότι ένα μεγάλο μέρος της είναι μιούζικαλ, και αναρωτιέσαι ποιος έγραψε τέτοια ασύνδετα πράγματα. Ε, μετά βλέπεις τα Όσκαρ, βλέπεις τους Γάλλους συνθέτες-στιχουργούς που ανέβηκαν να πάρουν το Όσκαρ Τραγουδιού και να το τραγουδάνε στη σκηνή και παίρνεις όλες σου τις απαντήσεις.
Το Emilia Perez αποτέλεσε ένα κακό ποντάρισμα για το Netflix, ένα φιάσκο, και η υπόθεση με τα παλιά tweets της Γκασκόν, προκάλεσε τριγμούς και ζήτημα διαχείρισης της εικόνας της παραγωγής.
Η ταινία, ο Ζακ Οντιάρ κυρίως, ο σκηνοθέτης, κατάφερε να ενώσει απέναντι του όλους όσοι συγκρούονται κοινωνικά. Τους ΛΟΑΤΚΙ με τους αντι-ΛΟΑΤΚΙ, τους wokers με τους anti-wokers, τους Μεξικάνους με τους λευκούς. Δεν είχε παρά ένα άτομο μεξικάνικης καταγωγής στο καστ, δεν έκανε σωστή έρευνα, μίλησε με τον κλασικό γαλλικό ελιτισμό χαρακτηρίζοντας την ισπανική γλώσσα ως τη γλώσσα των φτωχών και των μεταναστών, τα έκανε όλα…σαλάτα.
Σε συνδυασμό με το πετσόκομμα της ισπανόφωνης προφοράς που δεν είχε η Σελίνα Γκόμεζ, το Emilia Perez έγινε γκροτέσκο, έγινε έκθετο στον χλευασμό και του άξιζε πέρα ως πέρα.
Στο Netflix είχαν καταφέρει τα τελευταία 7-8 χρόνια να έχουν ένα δυνατό ποντάρισμα για τα Όσκαρ. Δεν είχαν πάντα καλύτερη συγκομιδή από τα 2 Όσκαρ. Το Roma το 2020, που ήταν το μεγαλύτερο hit της πλατφόρμας ως τότε, ή το Power of the Dog, το έτερο μεγάλο ποντάρισμα, είχαν 10 υποψηφιότητες και 12 αντίστοιχα. Το 2023, το All Quiet on The Western Front, είχε 9.
Αλλά ήταν όλες αποδεκτές ταινίες, είχαν τον σεβασμό, έμειναν στη μνήμη του κόσμου ως ταινίες. Το Emilia Perez δύσκολα θα μνημονεύεται. Αν δεν ήταν η Ζόε Σαλντάνια να σώσει τα προσχήματα με την ερμηνεία της, θα μιλούσαμε όχι μόνο για ένα φιάσκο, αλλά και για το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία των Όσκαρ.
Ότι αυτή η ταινία είχε 13 υποψηφιότητες, είναι στο όριο του κινηματογραφικού εγκλήματος. Είναι μια δολοφονία της λογικής. Μοιάζει σαν η ταινία να φτιάχτηκε για να κεφαλαιοποιηθεί ότι πρωταγωνιστεί τρανς γυναίκα, μόνο που στο μεσοδιάστημα ο Τραμπ κατήργησε στις ΗΠΑ την αναγνώριση των τρανς ατόμων και, συνάμα, δεν υπήρχε υποκριτικό και καλλιτεχνικό υπόβαθρο να στηρίξει. Ίσως να προκάλεσε και πλήγμα στην τρανς κοινότητα.
Στις ΗΠΑ, η ταινία μπήκε στην πλατφόρμα και έγινε διαθέσιμη στο κοινό, σημειώνοντας πολύ χαμηλά ratings. Το ίδιο και στη Βρετανία.
Το Netflix αναζητούσε πριν από 1.5 χρόνο ένα Parasite, την ταινία που άλλαξε πολλά στη σκέψη του Χόλιγουντ με το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας το 2020. Τα 4 μεγάλα φαβορί της φετινής απονομής, ήταν ταινίες ευρωπαϊκών φεστιβάλ. Emilia Perez, Anora, The Brutalist, Conclave. Από κοντά και το Substance και το I’m Still Here. Μόνο το Dune και το Nickel Boys είναι καθαρές αμερικάνικες παραγωγές, μαζί με Wicked και Complete Unknown.
Αντ’ αυτού, βρήκε μια ταινία-ανέκδοτο που είχε 100 και 1 λόγους να εξοργίσει, αλλά μόλις έναν για να γοητεύσει. Το γιατί αυτή η ταινία βραβεύτηκε πέρσι στις Κάννες, είναι μια άλλη συζήτηση.
Ίσως υπήρχε φόβος πως οτιδήποτε αρνητικό θα αποδιδόταν σε τρανσφοβία και τα παλιά tweets της Γκασκόν κάπως σαν να ξεμπούκωσαν όλα αυτά που δε λέγονταν λόγω αυτού του φόβου.
Σε μια εποχή που οι ταινίες στο σινεμά χάνουν τη δυναμική τους αν έχουν τρομερή σοβαρότητα, το Emilia Perez παρουσίασε έναν αχταρμά δήθεν ενσυναίσθησης και δήθεν αφύπνισης, την ώρα που το Anora προσέφερε μια ανάλαφρη νότα και το Substance μια σατιρική αποτύπωση του Χόλιγουντ.
Το Netflix σίγουρα θα μετανιώνει για καιρό αυτή την επιλογή και, μάλλον, το Emilia Perez θα θαφτεί κάπου στα βάθη της ταινιοθήκης.