Πού ήσουν νιότη που έλεγες πως θα γινόμουν άλλος; Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο; Έχουμε αρκετούς τρόπους να το θέσουμε. Όπως και να το πούμε όμως, η επίγευση δεν αλλάζει. Πίκρα… καταραμένη για μια σειρά που περιμέναμε πώς και πώς, αλλά αποδείχθηκε μια μεγάλη, χαμένη προσδοκία. Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα, για σένα χτυπάει η καμπάνα…
Δεν είναι (τόσο) πως δεν τo είδε καθόλου ο κόσμος ή έστω δεν προσπάθησε να το παρακολουθήσει, να του δώσει ευκαιρία. Είναι ότι «έσβησε» εντελώς αθόρυβα, μετά από 14 επεισόδια, μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης αδιαφορίας. Χωρίς να αφήσει καμία κληρονομιά. Σαν ξαναζεσταμένο φαγητό που είχε χάσει εντελώς τη γεύση που κάποτε το έκανε σπέσιαλ. Ούτε παρωδία ούτε σάτιρα, κάτι μπερδεμένο, χωρίς ταυτότητα που ακόμα και οι καλές στιγμές του έμοιαζαν να ανήκουν σε μια άλλη εποχή.
Γιατί και αυτό είναι στην ουσία όλο το ζουμί: Είχαμε πολύ μεγάλες προσδοκίες από την κωμωδία αυτή του Alpha. Μιχάλης Ρέππας – Θανάσης Παπαθανασίου έχουν υπογράψει έπη, μερικά από τα πιο ωραία και αστεία θεάματα που έχουμε δει σε τηλεόραση και σινεμά. Το καστ, επίσης, ήταν all star. Χρύσα Ρώπα, Μαρία Λεκάκη, Αντώνης Λουδάρος, Ματθίλδη Μαγγίρα, Δήμητρα Στογιάννη, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Καίτη Κωνσταντίνου (στον τελευταίο, δυστυχώς, ρόλο της ζωής της), Χάρης Χιώτης, Τζόυς Ευείδη.
Για δες όμως, τελικά μπορεί η πρώτη ύλη να είναι εξαιρετική και το τελικό αποτέλεσμα, άνοστο. Καθότι, και αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα σε τελική ανάλυση στην σειρά, η έμπνευση απουσίαζε. Η κεντρική σεναριακή ιδέα που βασιζόταν στο (σπουδαίο) Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο δεν εξελίχθηκε ποτέ, δεν βρήκε τρόπο να περάσει στο επόμενο στάδιο. Σαν μια σχέση που έχει τελειώσει για τον όποιο λόγο και κάποια στιγμή, πολύ μετά, προσπαθείς να αναβιώσεις με το ζόρι και χωρίς πραγματικά να το θες. Σαν κακη συνήθεια.
Πώς το ‘χε πει τις προάλλες ο Γιάννης Μπέζος με αφορμή μια ερώτηση για τα reunion; «Εγώ είμαι υπέρ του να πηγαίνουν τα πράγματα μπροστά». Επιβεβαιώνεται ακριβώς δια του αντίθετου εν προκειμένω. Η Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα ήταν πισωγύρισμα και δεν θα είχε λείψει σε κανέναν αν δεν είχε βγει.
Και αυτό, αν το καλοσκεφτούμε, είναι πολύ χειρότερο για παράδειγμα από αυτό που συνέβη στο Αρχελάου 5, μια κωμική σειρά που επίσης κατατάχτηκε ως αποτυχία. Τουλάχιστον η σειρά της ΕΡΤ προκάλεσε μεγάλο ντόρο, γέννησε debate. Και μεταξύ μας, ίσως να αδικήθηκε κιόλας. Δεν της συγχωρέθηκε η μέτρια αρχή, δεν της δόθηκε ποτέ πίστωση χρόνου. Η σειρά των Ρέππα – Παπαθανασίου αντίθετα, δεν έπεσε θύμα της τοξικότητας των social media ή των δηλητηριωδών σχολίων των κριτικών – με λίγες εξαιρέσεις. Απλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Με συνέπεια να κατατάσσεται ξεκάθαρα στα fails της τηλεοπτικής σεζόν 2024-25.
Υπήρξαν και άλλες φετινές σειρές που γκρέμισαν με πάταγο τις προσδοκίες που είχαν δημιουργήσει. Μάγισσα Φλεγόμενη Καρδιά, Ταμπού, Παιχνίδια Εκδίκησης, Η Μαρία που έγινε Κάλλας. Αλλά στην κατηγορία «δράμα» ή «εποχής» είμαστε χορτασμένοι και επίσης ο πήχης είναι γενικά σε καλό επίπεδο. Στην κωμωδία χωλαίνουμε, εκεί περιμένουμε εναγωνίως να δούμε ξανά πράγματα. Η Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα μας είχε εξιτάρει καθώς ερχόταν με φόρα ακριβώς από αυτό το ένδοξο παρελθόν. Μείναμε ωστόσο με την όρεξη. Κι αυτό, όσο να το πεις, πονάει περισσότερο. Έγινε ματαίωση. Εξ αρχής το είχαμε εντοπίσει στο Menshouse, η πορεία των πραγμάτων δεν άλλαξε την πρώτη εντύπωση. Κάθε άλλο.