Είναι κάτι σαν δείκτης ποιότητας. Ακούς «ισπανικό θρίλερ» και οι πιθανότητες να σε περιμένει κάτι καλό είναι πολλές. Να, βάλε Ertflix για το Que Dios Nos Perdone (Κανείς Δεν Μπορεί Να Μας Σώσει) και θα καταλάβεις στο 100% πώς το εννοούμε. Μια ταινία που για κοντά 2 ώρες σε κάνει ολότελα δικό της, δεν το κουνάς ρούπι αν δεν μάθεις πού σε πάει.
Η αφηγηματική γραμμή κινείται με φόντο τη Μαδρίτη του καλοκαιριού του 2011, εν αναμονή της επίσκεψης του Πάπα που έχει κάνει την πρωτεύουσα της Ισπανίας να έχει πλημμυρίσει από κόσμο. Ζέστη καταραμένη και μια υπόθεση που ανεβάζει κι άλλο τη θερμοκρασία, με τρόπο αποπνικτικό. Έχουμε να κάνουμε με μια άγρια και σκοτεινή ιστορία. Το ένα μετά το άλλο, η τοπική Αστυνομία ανακαλύπτει πτώματα ηλικιωμένων γυναικών που έχουν νωρίτερα κακοποιηθεί σεξουαλικά.
Ποιος άρρωστος και σαδιστικός νους ευθύνεται για όλα αυτά; Την απάντηση αναλαμβάνουν να δώσουν δύο ντετέκτιβ, που όσο να το πεις, τα έχουν τα θέματά τους. Ο Αλφάρο χρειάζεται επειγόντως μαθήματα διαχείρισης του (μόνιμου) θυμού του, της βίας που γεννάται στο δευτερόλεπτο από μέσα του. Ο Βελάρδε πάλι, είναι εσωστρεφής χαρακτήρας και οπλισμένος με ένα σπάνιο ένστικτο που του επιτρέπει να βλέπει πράγματα και λεπτομέρειες που οι άλλοι δεν «μυρίζουν» καν.
Ένα αταίριαστο δίδυμο που καλείται να συνεργαστεί για να ξεδιαλύνει το μυστήριο. Το ‘χουμε ξαναδεί όλο αυτό; Ναι, αλλά ποτέ έτσι. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως κάτι κλισέ κατά βάση ως στοιχείο πλοκής καταφέρνει να εκπέμπει τέτοια πρωτοτυπία και φρεσκάδα. Για μια ταινία που τα σοκ σε χτυπάνε διαδοχικά, με την ατμόσφαιρα να είναι μονίμως βαριά – κι όμως αυτό σε τραβάει σαν μαγνήτης.
Ενώ η υπόθεση εκτυλίσσεται, βιώνουμε ως θεατές ένα παράλληλο δράμα. Αυτό της εσωτερικής και εξωτερικής σύγκρουσης των δυο ντετέκτιβ, που προϊόντος του χρόνου αναγκάζονται να ρίξουν τις άμυνες τους, να εκτεθούν. Σε ένα ψυχογράφημα από τα πλέον δυνατά και έντονα που θυμόμαστε τα τελευταία χρόνια, σεναριακά, σκηνοθετικά, με την υπογραφή του Ροδρίγκο Σορογκόγιεν.
Χτύπησε διάνα το Ertflix με το Κανείς Δεν Μπορεί Να Μας Σώσει. Είναι από τις ταινίες που ανεβάζουν ποιοτικά ολόκληρο τον κατάλογο της φιλμογραφίας του. Αυτό που αποκαλούμε «δυνατό χαρτί». Όταν είχε βγει σινεμά, πριν από κοντά 10 χρόνια, είχε προκαλέσει ντόρο, πολλοί το είχαν δει, ήταν και καλοκαιράκι, το θερινό «τραβιόταν» φουλ. Ευκαιρία τώρα να μάθουν περισσότεροι το γιατί. Εγγυημένα δεν θα το μετανιώσουν, ειδικά όσοι είναι λάτρεις των νουάρ, αστυνομικών ιστοριών που πάνε πολύ πιο μακριά από το «αυτός το έκανε».
Τι θα θέλαμε μόνο; Ένα πιο δυνατό φινάλε. Ήταν κάπως εύκολο, ή πιο σωστά όχι στο επίπεδο που υποσχόταν η ταινία. Αλλά και πάλι, η γενική εντύπωση δεν αλλοιώνεται. Έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ πάνω του μέσου όρου. Ένα μόνο κλικ στο Ertflix και θα το διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι.