Σαν βραδυφλεγής βόμβα. Λίγο λίγο και τελικά (πάρα) πολύ μιλάει στα μέσα σου, προκαλώντας σου μια έκρηξη συναισθημάτων – διόλου ευχάριστα πάντως. Είναι βαριά ταινία το Λεβιάθαν, που μόλις πρόσθεσε στον κατάλογό του το Ertflix, να είσαι προετοιμασμένος ψυχολογικά. Σαν την δεις, δεν την αποχωρίζεσαι στην πραγματικότητα ποτέ. Θα περάσουν οι μέρες, ο καιρός και θα την κουβαλάς μαζί σου, μια επιρροή διαρκείας. Κατάβαση σε ένα σκοτεινό, αλλά δυστυχώς απολύτως ρεαλιστικό, σύμπαν.
Πατώντας το play στο Ertflix σε περιμένει μια ιστορία επιμονής, θέλησης και εν τέλει επιβίωσης. Χωροταξικά, μεταφερόμαστε σε ένα απομονωμένο παραθαλάσσιο χωριό στο βόρειο κομμάτι της Ρωσίας. Εκεί όπου ζει ο Κόλια, μαζί με τη γυναίκα του και τον έφηβο γιο του. Προσπαθώντας να μην υποκύψει στο «έτσι θέλω» του «βρώμικου» ως το κόκκαλο δημάρχου της πόλης να τους πάρει τη γη, το σπίτι τους. Έχοντας συμπαραστάτη σε αυτήν την προσπάθεια έναν φίλο του, δικηγόρο από τη Μόσχα. Έλα όμως που δεν έχουμε να κάνουμε με μία αναμέτρηση επί ίσοις όροις, το τέρας της διαφθοράς έχει πολλά κεφάλια…
Το βλέπεις (να έρχεται) το κακό. Ο Αντρέι Σβιάνγκιντσεφ επιλέγει μια γραμμική αφήγηση για να προσεγγίσει το θέμα του, αν είχες την τύχη να δεις μια πρότερη, εξίσου αριστουργηματική δουλειά του, την Επιστροφή, ξέρεις το μοτίβο (του). Δεν θα βρεις ίχνος αισιοδοξίας στο Λεβιάθαν. Κατ’ εικόνα του άγριου, σχεδόν έρημου τόπου που αποτελεί το κάδρο των δρώμενων, στις εσχατιές του πολιτισμένου (;) κόσμου. Είναι εμφανείς οι βιβλικές αναφορές, όπως άλλωστε σαφώς υποδηλώνει και ο τίτλος της ταινίας – ψάξε περισσότερα για τον Ιώβ και τα πάνδεινα που βίωσε. Μην ψάχνεις όμως και για πνευματική ανακούφιση, για τον Σβιάνγκιντσεφ η Εκκλησία είναι σαρξ εκ σαρκός ενός διεφθαρμένου συστήματος. Η κόλαση δεν είναι στον ουρανό, είναι εδώ, είναι οι άλλοι, η βία, η κακία των γύρω μας.
Έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια από τότε που βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το Λεβιάθαν, εξ αρχής είχε αποθεωθεί από τους κριτικούς, ενώ σάρωσε διεθνώς στα βραβεία, ήταν μάλιστα υποψήφιο και για Όσκαρ ξενόγλωσσης. Στην φουλ θυμωμένη και πληγωμένη από τα Μνημόνια Ελλάδα του τότε, θεωρήθηκε ως συμβολική για ένα άδικο και αδηφάγο σύστημα που δεν θέλει απλώς να νικήσει, αλλά να εξοντώσει τον αδύναμο. Στον υπόλοιπο πλανήτη, το προσέγγισαν, αρκετοί έστω, ως μια γενναία κριτική ματιά στη Ρωσία του Πούτιν. Με τη γνώση των πραγμάτων που έχουμε σήμερα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να συνεχίζεται να μαίνεται και τα πράγματα στον κόσμο να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, η ταινία αποκτάει άλλη διάσταση. Υπερβαίνει κατά πολύ το στενό τοπικό πλαίσιο. Γίνεται ο καθρέφτης μιας επί συνόλω νοοτροπίας που εξηγεί πολλά για την πραγματικότητα μιας ολόκληρης χώρας – το ξανάπαμε, το τέρας έχει πολλά κεφάλια, πολλές όψεις. Η βία της εξουσίας…
Είναι μια πεντάστερη εμπειρία θέασης το Λεβιάθαν και το Ertflix μας έκανε ένα μεγάλο δώρο που πρόσθεσε την ταινία στον κατάλογό του. Πρόκειται, νέτα σκέτα, για ένα έργο που πρέπει να διαδοθεί, που θα έπρεπε να δουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Για τη δύναμη της αλήθειας που κουβαλάει, γιατί το σινεμά είναι και αυτό, ήτοι ένα απίστευτα διεισδυτικό και ισχυρό μέσο για τη μετάδοση μηνυμάτων. Μην το αργείς και πολύ λοιπόν. Πάτα το play στο Ertflix το συντομότερο δυνατό. Αλλά να θυμάσαι, δεν θα είναι μία εύκολη κινηματογραφική διαδρομή. Καθόλου. Παρόλα αυτά αξίζει κάθε μα κάθε της λεπτό.
Λεβιάθαν: Δες το τρέιλερ της αριστουργηματικής ταινίας που μόλις ανέβασε το Ertflix: