Υπάρχουν κάποια στανταράκια που τραβάνε σαν μαγνήτης τον μέσο θεατή. Εμπεριέχουν γαρ ένα γενικό που υπερβαίνει το ειδικό, ένα comfort zone που γίνεται με τη μία σαφές σε όλους. Καλή ώρα το «σκανδιναβικό νουάρ». Αρχής γενομένης από μια λογοτεχνική παραγωγή πολύ πάνω του μέσου όρου (ποσοτικά σίγουρα, ποιοτικά συζητήσιμο…) η κατηγορία έχει δημιουργήσει διεθνές trademark. Οι μεταφορές επί της οθόνης, μικρής ή μεγάλης, στο ίδιο πλαίσιο κινούνται. Και κάπως έτσι σειρές όπως το The Glass Dome (Γυάλινος Θόλος) πάνε στο Νο1 του Netflix με το που βγαίνουν σε κυκλοφορία.
ΟΚ, αν μας ρωτάς εμείς το Black Mirror θα ‘χαμε ακόμα στην κορυφή της πλατφόρμας από σειρές, αλλά ας μην αφήνουμε το… ειδικό να υπερκεράσει το γενικό. Το εύλογο ερώτημα είναι το εξής: Αξίζει την κορυφή του Netflix αυτό το «φρούτο» από τη Σκανδιναβία; Δικαιολογείται η περιέργεια του κόσμου να μάθει, θα απαντήσουμε εμείς, μάλλον διπλωματικά. Σίγουρα υπάρχουν τα βασικά για να κρατηθεί κανείς και να δει απανωτά τα 6 όλα κι όλα (να ακόμα ένα αβαντάζ) επεισόδια: Σασπένς, απανωτές ανατροπές, μυστήριο και μια σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ναι, όλα αυτά τα… ωραία και καλά που σε εθίζουν. Και έξτρα μεγάλο συν, ένα φινάλε που δεν έχεις δει να έρχεται και καταπώς λένε, η τελευταία γεύση είναι αυτή που μένει.
Με πρώτη ύλη που αντλείται από την πένα της σταρ της σουηδικής λογοτεχνίας, Καμίλα Λάκμπεργκ πάνω κάτω ξέρεις τι να περιμένεις. Ως γενικότερο concept και ύφος, εννοούμε. Σε πιο… λεπτομέρειες, το story πάει ως εξής: Η εγκληματολόγος Λέιλα Νες επιστρέφει στη γενέτειρά της μετά από χρόνια απουσίας καθώς καλείται να διαλευκάνει την εξαφάνιση ενός μικρού κοριτσιού. Μόνο που αυτή η υπόθεση της ξυπνά οδυνηρά τραύματα, καθώς έχει ανατριχιαστικές ομοιότητες με τη δική της απαγωγή όταν ήταν παιδί. Ψυχόδραμα η φάση, με μια μίξη από οικογενειακές άλυτες εκκρεμότητες, τοπικές διαμάχες και αντιπαλότητες.
Καλά θα κάνεις γενικώς να έχεις το… νου σου όσο είσαι εκεί με το φόντο του Netflix συντροφιά. Είναι πολλά, ακόμα και φαινομενικά άσχετα, που παίζουν συγκεκριμένο ρόλο και έχουν λόγο που έχουν μπει εκεί, σχηματίζοντας τελίτσες που μία μία, όταν ενώνονται, σου δίνουν την τελική εικόνα. Μπορεί επίσης αυτό να κοστίζει σε ρυθμό και ταχύτητα, αλλά η σειρά παίρνει το χρόνο της για να σου συστήσει τους χαρακτήρες της, για να σε κάνει να καταλάβεις τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα κίνητρά τους. Δεν συμβαίνει παντού και πάντα, οφείλουμε να το ξεχωρίζουμε όταν συμβαίνει.
Τώρα και επειδή θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς μαζί σου, θα πρέπει να σου πούμε πως έχει αρκετή σεναριακή ευκολία η δουλειά, ομοίως ότι πολλά πράγματα δεν προσθέτουν κάτι στην ιστορία, μάλλον αφαιρούν κιόλας. Επίσης είναι μάλλον δύσκολο να θυμάσαι μόλις περάσει λίγος καιρός αυτή τη σειρά. Είναι εύπεπτη, άμεσης κατανάλωσης. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό βέβαια. Έχουμε, συχνά, ανάγκη να δούμε κάτι που θα τσουλήσει γρήγορα, με αρχή, μέση, τέλος και σασπένς συνοδεία σε όλη αυτήν την πορεία, ώστε να φτάσουμε στη λύση – κάθαρση και μετά να πάμε παρακάτω. Αν λοιπόν έχεις εξ αρχής οριοθετήσει μέσα σου το τι ψάχνεις από την επόμενη σειρά σου και σε κάλυψαν τα παραπάνω, τότε το The Glass Dome, ξεκάθαρο ως προς το τι είναι και τι σου πουλάει, σε περιμένει.
The Glass Dome: Δες εδώ το τρέιλερ της νέας σειράς του Netflix: