Πάει καιρός από τότε που η τηλεόραση έπαψε να θεωρείται ένα δευτερεύον Μέσο σε σχέση με το κινηματογράφο και μετουσιώθηκε σε ένα εργαλείο αφήγησης με δυνατότητες ανώτερες της μεγάλης οθόνης. Ο λόγος είναι σχετικά εύκολο να προβλεφθεί: εκεί που στο σινεμά, ο χρόνος είναι μια περιορισμένη συνθήκη, η τηλεόραση έρχεται και δίνει ένα εύρος στην αφήγηση που προσομοιάζει σε αφήγηση μυθιστορήματος.
Η πρόθεση του Αλφόνσο Κουαρόν να εκμεταλλευτεί με «κινηματογραφικούς» όρους τις δυνατότητες του τηλεοπτικού Μέσου κάνουν μπαμ από το πρώτο πλάνο του «Disclaimer», της μίνι σειράς -μόλις 7 επεισοδίων- δηλαδή που φέρει την υπογραφή του Μεξικανού σκηνοθέτη και αποτελεί την πρώτη του δουλειά μετά το «Roma» του 2018. Διασκευάζοντας το βιβλίο με τον αντίστοιχο τίτλο, ο Κουαρόν μπαίνει στη λογική της δημιουργίας μιας ταινίας μεγάλου μήκους «σπασμένη» σε εφτά κεφάλαια και σε αντίθεση με άλλες μίνι σειρές που… «βρωμάνε» τηλεορασίλα, η δημιουργία του Κουαρόν κουβαλάει έναν κινηματογραφικό αέρα.
Με την Κέιτ Μπλάνσετ βέβαια στον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον Κέβιν Κλάιν στον ρόλο του βασικού ανταγωνιστή της και τον Σάσα Μπάρον Κόεν ως διακριτική παρουσία στα τεκταινόμενα αλλά με μια ξεκάθαρη αύρα υποκριτικής ποιότητας να ενισχύει το σύμπαν του Κουαρόν, η κινηματογραφική ταυτότητα προσδίδεται εύκολα στο «Disclaimer». Εκεί που προκύπτει ένα μικρό θεματάκι είναι στο ότι, στην πραγματικότητα, η «ταινία» αυτή θα μπορούσε να είναι παραδοσιακά κινηματογραφική. Και αυτό εξαιτίας του εύρους της ιστορίας της.
Τα όσα γίνονται στο «Disclaimer» δεν είναι τόσα πολλά που να χρειάζονται εφτά ώρες υλικού. Έτσι η πλοκή όχι απλά «σέρνεται» και καταλήγει επαναλαμβανόμενη αλλά ταυτόχρονα, διακατέχεται από σεναριακά κενά τα οποία θα είχαν αποφευχθεί αν το «τράβηγμα» της πλοκής είχε αντίστοιχα αποφευχθεί. Κατά τα άλλα ωστόσο το σασπένς και η αγωνία καθορίζουν την πλοκή και η έλλειψη πολλών εισαγωγικών προτού μπούμε για τα καλά στον πυρήνα της υπόθεσης, από την οποία φυσικά αποκρύπτονται πολύ κομβικά στοιχεία προκειμένου να… έχουμε αγωνία ως θεατές για το συμπλήρωμα των κομματιών του αφηγηματικού παζλ, λειτουργούν ενισχυτικά στο να… εθιζόμαστε στην ιστορία και να βλέπουμε το ένα επεισόδιο μετά το άλλο αγνοώντας τα μειονεκτήματα.
Η Κέιτ Μπλάνσετ υποδύεται μια δημοσιογράφο και δημιουργός ντοκιμαντέρ αρκετά επιτυχημένη ώστε τη μια στιγμή να κερδίζει ένα βραβείο υψηλού κύρους και την επόμενη να ξεγελάει αξιόπιστα έναν συνάδελφό της που πιστεύει ότι η Τζόντι Φόστερ θα πρωταγωνιστήσει σε μια κινηματογραφική διασκευή της… ζωής της. Ταυτόχρονα, είναι πλαισιωμένη από έναν καλοπροαίρετο αλλά αδιάφορο σύζυγο και έναν συναισθηματικά παραπαίοντα γιο.
Ζώντας μια λαμπερή καθημερινότητα, η ζωή της διαταράσσεται όταν εμφανίζεται στο ταχυδρομείο της ένα μυθιστόρημα που παρουσιάζει μια ελαφρώς διαφοροποιημένη εκδοχή μιας ιστορίας εξωσυζυγικής της σχέσης με έναν νεαρό άνδρα πριν από περίπου μια εικοσαετία. Το βιβλίο, με τίτλο «Ο τέλειος ξένος», προλογίζεται με μια δυσοίωνη αποποίηση ευθύνης: «Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ζωντανά ή νεκρά δεν είναι σύμπτωση».
Το μυθιστόρημα αποκαλύπτει μια πτυχή της ζωής της Κάθριν που προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει κρυφή. Περιγράφει λεπτομερώς πώς μια γυναίκα είχε σχέση με έναν νεαρό άνδρα, ο οποίος αργότερα πνίγηκε προσπαθώντας να σώσει τον γιο της, με αποτέλεσμα η γυναίκα να πει στην αστυνομία ότι δεν τον γνώριζε για να καλύψει τη σχέση τους: μια δημοσιογράφος που φημίζεται για την αποκάλυψη των μυστικών των άλλων φαίνεται να έχει ένα δικό της τρομερό μυστικό και τα πάνω-κάτω έρχονται στη ζωή της.
Δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη το γεγονός ότι η Μπλάνσετ κλέβει υποκριτικά την παράσταση: η σειρά άλλωστε είναι εστιασμένη πάνω της και στο τρόπο που εκείνη καταρρέει μπροστά στην καταστροφή όχι μόνο της δημόσιας εικόνας της αλλά και της ίδιας της συνοχής της οικογένειάς της. Όμως αυτός που είναι αληθινή αποκάλυψη είναι ο πάλαι ποτέ πρωτοκλασσάτος ηθοποιός του Χόλιγουντ αλλά «ξεχασμένος» πλέον, Κέβιν Κλάιν, που «ζωντανεύει» έναν μοναχικό άνθρωπο, ο οποίος θρηνεί μια οικογενειακή ζωή που έχει τελειώσει εδώ και χρόνια και βρίσκει σκοπό ζωής ξανά σε ένα φιλόδοξο σχέδιο εκδίκησης για τον θάνατο του γιου του.
Μπορεί το Apple TV στο οποίο στριμάρει να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ελλάδα -αν στρίμαρε στo Νetflix θα το συζητούσε όλος ο κόσμος- αλλά αξίζει να το ψάξεις: επτά επεισόδια και δεν θα θες να τελειώσει…