Μερικές φορές δεν θες κάτι παραπάνω από την ταινία σου, από το βράδυ σου, παρά «μόνο» αυτό: Να γελάσεις. Και πολύ καλά κάνεις. Μακραίνει τη ζωή, ως γνωστόν. Ε, το Ertflix έχει στον κατάλογό του ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι για την περίσταση. Είναι απροσδόκητα καλό το Άλλοθι για Παντρεμένους (Alibi.com). Γιατί ενώ περιμένεις πως θα είναι ακόμα μια (γαλλική) χαζό-κωμωδία του σωρού βρίσκει τρόπο να κάνει τη διαφορά και να γίνει πραγματικά αστείο, ξεκαρδιστικό μάλιστα ανά σημεία στα 86 λεπτά της διάρκειάς του.
Πώς τα καταφέρνει; Έλα μου ντε! Ενώ πατάει σε μια μάλλον αφελή κεντρική σεναριακή ιδέα, ενώ είναι σαφώς παλιομοδίτικο υφολογικά και αισθητικά. Μήπως όμως άραγε αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας του; Ότι δηλαδή δεν παίρνει και τόσο τον εαυτό του στα σοβαρά και βγάζει ένα ανόθευτο feel good που περνάει απευθείας στον θεατή; Την ειλικρίνεια (στις προθέσεις) άπαντες την εκτιμούν και την αναγνωρίζουν όταν την πετυχαίνουν.
Και για να στο κάνουμε ακόμα πιο κρυστάλλινα καθαρό, να τι σε περιμένει σαν πατήσεις με το καλό το play στο Ertflix: Ο Γκρεγκ (τον υποδύεται ο Φιλίπ Λασό, με διπλή ιδιότητα, αφού σκηνοθετεί κιόλας), μαζί με το team του, τον «παλιό» Ογκουστέν και τον ρούκι Μεντί, «τρέχουν» μια εταιρεία που παρέχει άλλοθι σε παντρεμένους που θέλουν να απατήσουν τις γυναίκες τους. Καλύπτουν ίχνη, εφευρίσκουν κάθε είδους πιθανές και απίθανες δικαιολογίες, μιλάμε για επαγγελματίες της απάτης και της αποπλάνησης.
Η επιχείρηση ανθεί, μέχρι που ο Γκρεγκ την πατάει από εκεί που ποτέ του δεν θα περίμενε. Έρωτας είναι η αιτία και αυτό το ξανθό γαλανομάτικο παλικάρι παθαίνει «κοκομπλόκο» όταν γνωρίζει την – πανέμορφη – Φλο (Ελοντί Φοντάν). Έλα όμως που δεν μπορεί να της πει ποια είναι η δουλειά του, πώς τα λένε τέτοια πράγματα; Οπότε τι κάνει; Το ρίχνει στα ψέματα. Η δεύτερη φύση του. Τι δεν θα μπορούσε ωστόσο ποτέ να φανταστεί; Πως ο εν δυνάμει πεθερός του είναι… πελάτης της εταιρείας του!
ΟΚ και προφανώς δεν μιλάμε για ταινία που θα σου αλλάξει τη ζωή. Μπορεί όμως να στην κάνει λίγο καλύτερη για ένα βράδυ. Κάνοντάς σε να γελάσεις, να το ‘φχαριστηθείς. Θα σου ξυπνήσει ενδεχομένως αυτό το ωραίο συναίσθημα που γεννούν συχνά οι ταινίες του παλιού (καλού) ελληνικού κινηματογράφου. Ξέρεις πως δεν βλέπεις κάποιο αριστούργημα, αλλά δεν σε πειράζει διόλου, αυτό που θες, το εισπράττεις, το κερδίζεις. Και αυτό ούτε μικρό πράγμα είναι ούτε δεδομένο!