Θα καταβάλουμε φιλότιμες προσπάθειες για να μην γράψουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε, αλλά να το στρογγυλέψουμε όσο γίνεται για να μη σας μαυρίσουμε την ψυχή κι άλλο καλοκαιριάτικα. Πάμε λοιπόν: Φτιάχνεις ποπ κορν, βάζεις αναψυκτικό ή μπίρα για συνοδεία (ή απλά νεράκι, ό,τι εσύ αγαπάς) και έχεις κάνει το πρώτο βήμα. Βολεύεσαι όσο το δυνατόν καλύτερα στον καναπέ σου, πατάς το “on” στο air-condition (έρχεται καύσωνας, ωιμέ) και αμέσως μετά, play στο Netflix, με τις εξής λέξεις στην αναζήτηση: Meg 2: Η Τάφρος. Μπουκιά και συχώριο, όπως έλεγε και το σλόγκαν στην αφίσα της ταινίας…
Θα μπορούσε να συνοψιστεί όλο σε μια πρόταση: Ο Τζέισον Στέιθαμ κυνηγάει καρχαρίες και αυτό είναι κακό νέο (για τους καρχαρίες). Στην πράξη είναι ένα παντελώς απενοχοποιημένο b-movie, που δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά και δεν σου πουλάει τίποτα περισσότερο από αυτό που είναι: Αγνό 100% fun. Καμία αληθοφάνεια, καμία πειστική εξήγηση για τα όσα εξωφρενικά συμβαίνουν επί της οθόνης. Ο σκοπός είναι το θέαμα, να περάσει ευχάριστα η ώρα. Κι αυτό, ναι, μάλλον επιτυγχάνεται.
Το Meg 2 άλλωστε, όπως θα κατάλαβες, είναι σίκουελ. Πέτυχε φουλ εμπορικά το 1ο σκέλος (Meg: Ο Κυρίαρχος του Βυθού) και ήταν απλά θέμα χρόνου να υπάρξει και συνέχεια. Αυτή ξεπατικώνει τις συνταγές επιτυχίες του original και καταλήγει από ένα σημείο κι έπειτα να γίνεται απροκάλυπτος χαβαλές. Στη «σχολή» που αναβίωσε το Piranha 3D, δημιουργώντας trend για κάποια χρόνια. Δηλαδή – και συγνώμη για το spoiler – η σκηνή που ο Τζέισον Στέιθαμ σταματάει τον καρχαρία με το πόδι είναι τόσο «τον Τζέισον δεν θα τον ακουμπάς, τον Τζέισον».
Βέβαια στο προηγούμενο part, είχε ρίξει μπουνιά σε τεράστιο προϊστορικό μεγαλόδοντα, έπρεπε να το περιμένουμε… Απλά τώρα έγιναν 3 οι μεγαλόδοντες, έμπλεξαν και άλλα τέρατα του βυθού στην υπόθεση, πρόσθεσαν και ανθρώπινα «τέρατα», μια μίξη για να ‘χεις να βλέπεις, να περνάει η ώρα σου χωρίς σοβαρές δεύτερες σκέψεις.
Ξαναλέμε, τίποτα από όλα αυτά δεν μας χαλάει κατά βάση, περί ορέξεως… Είναι κάτι βραδιές που αυτό και μόνο επιζητάς από την ταινία σου, σε έχει κουράσει τόσο η μέρα σου, που δεν θες τίποτα να σε προβληματίσει. Κι είναι άλλωστε κάτι χιλιοδοκιμασμένο ως κινηματογραφική πρακτική. Αρέσει στον κόσμο διαχρονικά μια διασκεδαστική, χαβαλεδιάρικη «μπιμουβιά» και ας είναι… ότι να ‘ναι. Φαίνεται και από το ότι το Meg 2, με το που ανέβηκε, σκαρφάλωσε στο νο1 του Netflix. Όσο για την υπόθεση; Πάτα play. Δεν χρειάζεται νωρίτερα καμία σύνοψη, δεν έχει άλλωστε καμία σημασία…