Υπάρχει ένας τρόπος να προσεγγίζουμε το πώς και γιατί το Happy Gilmore 2 (Ο εξωφρενικός κύριος Γκίλμορ 2) τρεντάρει τόσο πολύ στο Netflix κι αυτός είναι μια ολομέτωπη επίθεση, του ύφους «μα τι βλέπετε καλοκαιριάτικα βρε παιδιά;». Και η άλλη μας επιλογή, αν μας ρωτάς και η πιο σωστή, είναι να το αποδεχτούμε στωικά. Δεν έχει άλλωστε νόημα να χαλάμε τη ζαχαρένια μας.
Ο Άνταμ Σάντλερ είναι ο… Άνταμ Σάντλερ. Από τη στιγμή που κοντά 30 χρόνια μετά, έβγαλε τη συνέχεια της πρώτης του μεγάλης επιτυχίας, ήταν δεδομένο πως θα τραβήξει σαν μαγνήτης. Κι ας μην συνηθίζει το κοινό της κορυφαίας πλατφόρμας streaming να στέλνει στην κορυφή των πιο δημοφιλών, κωμωδίες (μάλλον επειδή το είδος γενικώς περνάει κρίση, αλλά αυτό είναι μια διαφορετική, μεγάλη, συζήτηση).
Σύμφωνα μάλιστα με τα στοιχεία της Nielsen, η συνέχεια της κωμωδίας του 1996 ήταν η ταινία με τις περισσότερες προβολές streaming την εβδομάδα 21-27 Ιουλίου με 2,9 δισεκατομμύρια λεπτά προβολής από τις 25 Ιουλίου, όταν έκανε πρεμιέρα στο Netflix.
Με αυτή την τηλεθέαση, έχει καταρρίψει το ρεκόρ για το μεγαλύτερο σύνολο προβολών σε μία εβδομάδα για ταινία στην ιστορία του top 10 streaming της Nielsen. Η ταινία έχει vibes από Rocky V, όταν ο Σιλβέστερ Σταλόνε είχε φαλιρίσει και είχε αναγκαστεί να μετακομίσει σε ένα ταπεινό σπίτι, βρίσκοντας δουλειά 8ώρου για να βγάζει τα προς το ζην. Το ίδιο concept έχουμε πάνω κάτω και εδώ.
Συναντάμε τον Happy σε κατάσταση καθόλου… happy. Μετά από ένα ατύχημα στο γκολφ, σκότωσε τη γυναίκα του (!), τον πήρε η κάτω βόλτα. Το ‘ριξε στο ποτό, έμεινε ταπί και διόλου ψύχραιμος. Κάτι του δίνει ωστόσο ζωή για να ταρακουνηθεί, να βγει από το βούρκο. Πρέπει να βρει λεφτά για να χρηματοδοτήσει το «θέλω» της μικρής του κόρης – που υποδύεται η πραγματική του κόρη – να πάει σε μια σχολή χορού στο Παρίσι. Τότε λοιπόν επιστρέφει στον κόσμο του γκολφ, κάτι που απέρριπτε μετά βδελυγμίας ως προοπτική, προκειμένου να δείξει στους νέους πώς το έκαναν σωστά οι παλιοί – ή κάπως έτσι. Είναι η σωτηρία του γκολφ ως αθλήματος που διακυβεύεται…
Ω, ναι, τελικά δεν θα πάψει μάλλον ποτέ ο Άνταμ Σάντλερ να σου δίνει την (ψευδ)αίσθηση πως θα μπορούσε να είναι εκείνος ο φίλος σου που θα αράξετε να πιείτε μια μπιρίτσα ένα Σάββατο βράδυ και θα πείτε ό,τι κουταμάρα σας έρχεται στο μυαλό χωρίς να αγχώνεστε για το πώς θα ακουστεί. Χαλαρότητα λέγεται, άνεση επίσης.
Όπως λοιπόν κλασικά συμβαίνει σε πολλές ταινίες του, διάφοροι καλοί του φίλοι στο real life, πλέον και συγγενείς, κάνουν ένα πέρασμα. Μάλλον για να ‘χουν να γελάνε μετά όταν μαζεύονται στις επαύλεις τους στο Χόλιγουντ. Εν προκειμένω, βλέπουμε από διάφορους επαγγελματίες παίκτες γκολφ μέχρι τον Έμινεμ, τον Τράβις Κέλσι και τον Bad Bunny. Ενώ επιστρέφουν, σαν άλλοτε, Τζούλι Μπάουεν, Κρίστοφερ ΜακΝτόναλντ και last but not least, ο Μπεν Στίλερ.
Είναι ένα αρχέτυπο των ταινιών του Άνταμ Σάντλερ το Happy Gilmore 2. Εδώ άλλωστε πρωτοέπαιξε αυτό που μετέπειτα «πατένταρε», ήτοι τον συμπαθή τύπο της διπλανής πόρτας, με την καρδιά – μάλαμα, που όμως χρειάζεται απλά και μόνο μια σπίθα για να «μπαρουτιάσει». Κατά βάση κάνει το κέφι του, μαζί με τα φιλαράκια του, γνωρίζοντας πώς μικρή σημασία έχει το τι θα παρουσιάσει, ο κόσμος θα το δει. Μερικές σκηνές είναι τόσο τραβηγμένες που αναρωτιέσαι πώς πέρασαν από το μοντάζ αλλά ΟΚ, είπαμε, δεν υπάρχει λόγος να το πολυσκοτίζεις.
Η πρώτη ταινία, του 1996, έχει αποκτήσει καλτ χαρακτήρα. Το σίκουελ δεν θα φτάσει ποτέ στα ίδια επίπεδα. Ούτε οι φαν θα επαναλαμβάνουν τις ατάκες γελώντας μέσα από την καρδιά τους, ούτε θα το βλέπουν ξανά και ξανά. Να ίσως το γιατί το part 2 κάνει συνεχή flashbacks στο original υλικό του 1996. Επίκληση στη δύναμη της νοσταλγίας, μόνο που είναι και λίγο σαν να μας λένε «να γιατί πρέπει να γελάσετε», κάπως δηλαδή εκβιαστικό.
Εάν ωστόσο σου αρέσει ο Άνταμ Σάντλερ, που για να διαβάζεις ακόμα ως αυτό το σημείο μάλλον αυτό συμβαίνει, τότε πήγαινε άφοβα στο Netflix. Μερικά πράγματα στη ζωή δεν είναι για να τα παίρνουμε σοβαρά. Ο κόσμος ψάχνει συχνά κάτι, απλά και μόνο για να γελάσει, μια χαζομαρίτσα για να ξεχαστεί. Και σαν ακούει Άνταμ Σάντλερ, το χέρι πάει μηχανικά προς το play. No matter what.