Αν είχε τύχει να διαβάσεις τούτο εδώ, θα έβλεπες ότι το Big Little Lies βρισκόταν στη λίστα με τις σειρές που περιμέναμε για το ξεκίνημα του 2017. Δύο μήνες μετά και με τα τρία πρώτα επεισόδια να έχουν κυκλοφορήσει από τη συχνότητα του HBO, μπορούν να βγουν αρκετά συμπαγή συμπεράσματα για τα όσα επιχειρεί ο Ζαν-Μαρκ Βαλέ με το πολύ δυνατό καστ που έχει στα χέρια του. Από την περιγραφή της σειράς περιμένεις να δεις κάποια πράγματα. Και ως ένα μεγάλο βαθμό τα βλέπεις. Μόνο που αν επρόκειτο μόνο γι΄αυτά, τότε το Big Little Lies δε θα ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Μια οκ προσπάθεια και τίποτα περισσότερο.
Πέραν όμως του τρίπτυχου HBO-Βαλέ-καστ, η πλοκή είναι ευθύς εξ΄αρχής σαφής ως προς την ασάφεια της. Τρεις γυναίκες είναι στο επίκεντρο. Η Μαντελάιν ΜακΚένζι (Ρις Γουίδερσπουν), η Σελέστε Ράιτ (Νικόλ Κίντμαν) και η Τζέιν Τσάπμαν συνθέτουν μια παρέα. Μια παρέα που ενώθηκε από ένα τυχαίο γεγονός, το οποίο οριοθετείται ως η αρχή του μυστήριου συμβάντος. Μια δολοφονία και μια αστυνομική έρευνα. Ανακρίσεις. Έτσι ξεκινάει το πρώτο επεισόδιο της σειράς. Πολύ απότομα πετυχαίνει να σε βγάλει έξω από όσα ανέμενες, αν είχες διαβάσει λίγα πράγματα για τι πραγματεύεται. Ένας από τους μάρτυρες λέει ότι «τίποτα δεν θα είχε συμβεί αν η Μαντελάιν δεν έπεφτε». Μετά από λίγο η Μαντελάιν πατάει άσχημα το πόδι της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περπατήσει.
Η Τζέιν, μια νέα κάτοικος του Μοντερέι, ακούει την προτροπή του γιου της Ζίγκι και την βοηθάει. Γίνονται φίλες, γνωρίζει την Σελέστε και η κοινή τους διαδρομή προς ένα σκιώδες γεγονός αρχίζει με καφέδες κοντά στην προβλήτα και απαρίθμηση των στοιχείων που συνδέουν τρόπον τινά τις ζωές τους.
Τα παιδιά τους πάνε στο ίδιο σχολείο πλέον. Η Μαντελάιν πληγώθηκε άσχημα από τον πρώτο της άντρα τον Νέιθαν και τώρα είναι υποχρεωμένη να δέχεται τη νέα του γυναίκα (Ζόε Σαλντάνα) να τα πηγαίνει καλά με την κόρη της. Η Σελέστε έχει φαινομενικά μια τέλεια ζωή, με έναν ωραίο κι επιτυχημένο άντρα, δύο αγοράκια, ένα σπίτι που ντρέπεσαι να το κοιτάξεις, γενικώς όλα τα προβλήματα λυμένα. Ποτέ δεν είναι έτσι. Η Τζέιν από την άλλη μεγαλώνει τον Ζίγκι μόνη της, καθώς ο ρόλος του πατέρα δεν υπήρξε ποτέ. Αφήνει μάλιστα να εννοηθεί ότι ο γιος της είναι παιδί του βιασμού.
Η άφιξη της Τζέιν στο Μοντερέι θα αποτελέσει την αδιόρατη και μεταφυσική αιτία για γεγονότα ανεξήγητα. Το κοριτσάκι μιας πολύ bitch γυναίκας κατηγορεί τον Ζίγκι ότι επιχείρησε να την πνίξει. Η δασκάλα προσπαθεί να επιλύσει το ζήτημα με όλους τους γονείς και τα παιδιά τους παρόντες, εκθέτοντας την ψυχολογία του Ζίγκι. Η αλήθεια δεν αποκαλύπτεται. Κάτι οδηγεί στην πεποίθηση ότι δεν πρόκειται για κάτι άσχετο με το πτώμα και τη δολοφονία που θέλει να εξιχνιάσει η αστυνομία.
Στην ουσία, όλη η αφήγηση εξαντλείται στον αποπροσανατολισμό του θεατή.
Αν τα βάλεις κάτω υπάρχουν πολλοί πιθανοί δολοφόνοι και ισάριθμα θύματα. Όλα συνέβησαν σε μια βραδιά που διοργάνωσε το σχολείο για τους γονείς. Η Μαντελάιν μισεί τον πρώην σύζυγο της και την Μπόνι, τη γυναίκα του. Έχει τσακωθεί επίσης με τη Ρενάτα, γιατί στοχοποίησε την Τζέιν και έθεσε στο περιθώριο τον Ζίγκι. Η Σελέστε μπορεί να λέει ότι της αρέσει το βίαιο σεξ με τον άντρα της, αλλά δεν της αρέσουν οι εξάρσεις του που καταλήγουν σε σωματική βία. Αυτή η ροπή προς το roleplaying με σενάριο βιασμού του άντρα της (Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ), ίσως υποδηλώνει ότι είναι ο βιαστής της Τζέιν. Ακόμα ένα πλέγμα πιθανών θυτών και θυμάτων.
Ο Βαλέ είναι ένας από τους πολύ ελπιδοφόρους σκηνοθέτες ταινιών κοινωνικού δράματος (Dallas Buyers Club, Wild, Demolition) και πιστοποιεί ξανά τις ικανότητες του στο Big Little Lies. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητα κατανοητό από τους τίτλους αρχής της σειράς. Ο Ντέιβιντ Κέλι, σεναριογράφος του Big Little Lies, που πάτησε πάνω στο ομώνυμο βιβλίο της Λίαν Μοριάρτι, μένει σε μια απλοϊκή διαλογική δομή, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στο πήγαινε-έλα των σκηνών. Κάποιες λειτουργούν ως props ώστε να σκιαγραφήσουν τους χαρακτήρες. Κάποιες άλλες είναι τα κλειδιά για να πάμε σιγά σιγά προς την επίλυση του μυστηρίου. Χρειάστηκε να ξοδέψω 660 λέξεις για να αντιληφθώ κι εγώ ότι η σειρά του HBO έχει πολύ έντονα το περίβλημα αστυνομικής σειράς. Μολαταύτα, σε κάνει να το αφήνεις στην άκρη με τον τρόπο που σου δίνεται.
Η Ρις Γουίδερπουν παίζει έναν ρόλο που μάλλον τον έχει στο τσεπάκι της, το ίδιο και η στωική-λιγομίλητη Νικόλ Κίντμαν. Η συνένωση τους είναι ενδιαφέρουσα. Ο κρότος όμως έρχεται στις σκηνές που η κάθε μία προσπαθεί να κυριαρχήσει στο περιβάλλον της. Στην διαπλοκή με τον προσωπικό τους κόσμο.