Από τον άνθρωπο που υπογράφει από το 2009 το Glee, το 2011 το American Horror Story, από το 2015 το Scream Queens και το American Crime Story περιμένεις πάντα απολαυστικά πράγματα. Ιδίως όταν γίνονται υπό την σκέπη του FX. Ο Ράιαν Μέρφι συνεργάστηκε με την Σούζαν Σαράντον για να μεταφέρουν τηλεοπτικά έναν από τους μεγαλύτερους μύθους του Χόλιγουντ: την διαμάχη της Τζόαν Κρόφορντ με την Μπέτι Ντέιβις. Δύο γυναίκες που σημάδεψαν το φύλο τους και το επάγγελμα σε μια εποχή που ήταν ακόμα πιο έντονη η αποστροφή προς τις γηραιές κυρίες. Το Feud επιχειρεί να καλύψει όλα όσα αναφέρουν οι μαρτυρίες.
Όπως συμβαίνει πάντα με τις μαρτυρίες και τα δημοτικά, ποτέ δεν ξέρεις που στέκει η αλήθεια. Δεν ξέρεις καν αν πρόκειται για φιλτραρισμένα γεγονότα ή περιγράφονται όσο πιο κοντά γίνεται στην ορίτζιναλ πρώτη περιγραφή. Οι μαρτυρίες της εποχής έκαναν λόγο για μια σφοδρή αντιπάθεια.
Όχι με την έννοια του μίσους, αλλά με αυτή της ζήλιας. Η μεν Μπέτι ζήλευε την Τζόαν για τον Φρανσό Τον, η δε Τζόαν ζήλευε την Μπέτι για το ταλέντο της. Κυρίως, δεν μπορούσε να δεχτεί ότι η Μπέτι την θεωρούσε υποδεέστερη.
Αυτό είναι το ένα κομμάτι του μύθου. Το άλλο λέει ότι οι δυο τους ήταν φίλες και βρέθηκαν απλώς στο επίκεντρο των επιθυμιών της βιομηχανίας να δημιουργήσει μια κόντρα, προς τέρψιν των ταμείων και των εσόδων. Στο Feud είναι χαρακτηριστική η στάση του Τζακ Γουόρνερ της Warner Bros. Η οπτική που παρουσιάζεται εκείνη η περίοδος που οι δύο σταρ βρίσκονταν στο στρατί της οπισθοχώρησης, έχει ένα δεύτερο θέμα να διαπραγματευτεί. Ισόποσα με την φημολογούμενη διαμάχη. Την αντιμετώπιση της βιομηχανίας στις γυναίκες ηθοποιούς, ιδίως από τον Γουόρνερ, για τον οποίο είναι γνωστές οι ρατσιστικές και φαλλοκρατικές του πεποιθήσεις.
Η υπόθεση του Feud αναπτύσσεται γύρω από τα γυρίσματα για την ταινία What Happened to Baby Jane, όπου η Ντέιβις και η Κρόφορντ συνυπήρξαν για πρώτη και τελευταία φορά μαζί στη μεγάλη οθόνη. Αδυνατώντας να συμβιβαστούν με το επελαύνον γήρας, η Κρόφορντ και η Ντέιβις βρίσκουν κοινό έδαφος. Συμπράττουν για να δείξουν σε όλους ότι το ταλέντο δεν φεύγει. Δεν είναι has-been ακόμα. Όχι αν δεν το πουν αυτές. Ότι είναι ικανές να φέρουν επιτυχία και να αποδώσουν σε επίπεδο δυσθεώρητο. Πολύ περισσότερο ότι μπορούν να διαχειριστούν τις πολλαπλές τους ιδιότητες. Ανεξάρτητες, μητέρες, επαγγελματίες, καριερίστες, σταρ.
Το ότι το Feud επιθυμεί να ξεφύγει από την εστίαση στις φερόμενες σχέσεις τους φαίνεται από την πρώτη σκηνή. Εκεί που οι δύο τους κάθονται σε ένα σκηνικό, καπνίζουν και γελάνε πιθανότατα απόρροια μιας αναπόλησης.
Το γεγονός ότι η Σούζαν Σαράντον και η «είμαι πιο Κέιτλιν Τζένερ από την Κέιτλιν Τζένερ» Τζέσικα Λανγκ έχουν και μια πολιτική διαφωνία, δίνει ακόμα μεγαλύτερο βάθος στην ερμηνεία τους. Προεκλογικά η πρώτη στήριξε τον Σάντερς. Η Λανγκ τον Τραμπ. Επομένως, μπορούν να φέρουν στον ρόλο το όποιο συναίσθημα διακατείχε τις γυναίκες που υποδύονται. Το μπρα ντε φερ τους είναι με όλη τη σημασία της λέξης απολαυστικό. Η προφορά τους (το alieb rythm της Ντέιβις), η εκφορά των λέξεων, τα βλέμματα τους, η αύρα που στήνουν γύρω τους. Όλα αυτά φκιασιδώνονται ανάλογα τη σκηνή και παίρνουν ένα διαφορετικό σχήμα για καθεμιά.
Σε ρόλο εξισορροπιστή ο Άλφρεντ Μολίνα (Spider-man 2, Frida, Chocolat, Da Vinci Code). Σαν μια τραμπάλα προσπαθεί να ανυψώνει πότε τη μία και πότε την άλλη, ως ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Άλντριτς. Η Τζούντι Ντέιβις είναι ο 4ος τροχός της αμάκης, αλλά ουχί τελευταίος. Αντιθέτως, ως Χέντα Χόπερ, διάσημη αρθρογράφος με γκόσιπ στήλη στο Χόλιγουντ, γίνεται μαεστρικά το φιτίλι που αναζωπυρώνει μια κόντρα που καμία από τις δύο δεν θέλησε να συντηρήσει.
Ποιος ξέρει…ίσως σε μερικά χρόνια να γίνεται η δική τους συνύπαρξη αντικείμενο μεγέθυνσης!