«Οι πολίτες των ΗΠΑ δεν ξέρουν τι είναι καλό για αυτούς. Εγώ ξέρω. Ξέρω ακριβώς τι χρειάζονται. Εκείνοι είναι σαν μικρά παιδιά που πρέπει να τα προσέχουμε μην χώσουν τα βρώμικα δάχτυλά τους μέσα στο στόμα τους. Που πρέπει να τους μάθουμε τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Να τους πούμε τι αισθάνονται και τι θέλουν. Να τους διδάξουμε να δαμάζουν τα πιο άγρια όνειρά τους και να αντιμετωπίζουν τους χειρότερους φόβους τους. Ευτυχώς για αυτούς έχουν εμένα. Έχουν εσένα. Τους Άντεργουντ».
Το τρέιλερ για την 5η σεζόν του House of Cards δεν αποκαλύπτει κάτι τρομερά καινούριο. Είναι όμως ο παραπάνω μονόλογος του Φρανκ Άντεργουντ (κατά κόσμον Κέβιν Σπέισι) που σου υπενθυμίζει για ποιο λόγο αυτή η σειρά είναι κάτι παραπάνω από μια απλή σειρά, για ποιο λόγο αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο: η υπεροψία της εξουσίας είναι ακόμα εδώ, αδιάλλακτη, επικίνδυνη, απεχθής και παρ’ όλα αυτά τόσο ελκυστική. Τουλάχιστον για να την παρακολουθείς μέσω ενός σίριαλ.
Απέχουμε πλέον ελάχιστα από την πέμπτη σεζόν του House of Cards. Συγκεκριμένα, στις 30 Μαΐου θα ανέβει στον αέρα του Netflix μαζεμένο το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας του Φρανκ Άντεργουντ και από τώρα μπορούμε να στοιχηματίσουμε με σιγουριά για το πως θα περάσουν το βράδυ τους εκείνη την ημέρα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη. Βέβαια, η 5η σεζόν άργησε χαρακτηριστικά. Πολύ χαρακτηριστικά…
Αν και συνήθως το House of Cards κυκλοφορούσε γύρω στα τέλη Φλεβάρη με αρχές Μάρτη, τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν χαρακτηριστικά τώρα. Οριακά, το φετινό House of Cards θα κυκλοφορήσει καλοκαίρι και για πρώτη φορά θα… μιλάμε στις παραλίες για αυτό. Φυσικά, αυτή η καθυστέρηση αυξάνει την ανυπομονησία. Το τέλος της 4ης σεζόν άλλωστε (όπως κάθε φινάλε μιας σεζόν που σέβεται τον εαυτό της) μας έκανε να μην μπορούμε να περιμένουμε.
Αναρωτιέται πάντως κανείς αν η καθυστέρηση αυτή έχει να κάνει και με το περιεχόμενο της 5ης σεζόν ή όχι. Και με δεδομένο πως όσο ελκυστικό και αν είναι το trailer της επερχόμενης φουρνιάς επεισοδίων, όσο και αν τεχνηέντως μας βάζει εντελώς σε κλίμα και μας αυξάνει την προσμονή, στην πραγματικότητα δεν μας δείχνει τίποτα. Απλά μας επιβεβαιώνει αυτά που ξέρουμε ήδη: πως το ζευγάρι των Άντεργουντ είναι διψασμένο για εξουσία, πως τα προβλήματα για αυτούς είναι πολλά και στενεύουν τον κλοιό γύρω τους και πως οι παλιές αμαρτίες δεν ξεπερνιούνται απλά επειδή παλιώνουν.
Τα σενάρια λοιπόν για το τι πραγματικά γίνεται στην 5η σεζόν, το ποια θα είναι η φιλοσοφία της, σε τι κλίμα θα κινείται δίνουν και παίρνουν. Με δεδομένο πως το House of Cards δεν είναι μόνο μια σειρά, η πλοκή της οποίας απλά εξελίσσεται στον Λευκό Πύργο αλλά πολύ περισσότερο μια αντανάκλαση των αληθινών πολιτικών συσχετισμών τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη, το περιεχόμενό του μοιάζει αδύνατο να αποσυνδεθεί από την πραγματικότητα.
Η φθινοπωρινή εκλογική αναμέτρηση ανάμεσα σε Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ παρουσίασε πρωτόγνωρο παγκόσμιο ενδιαφέρον. Κάποιοι λένε πως αυτό έχει να κάνει με τους καιρούς ακραίας πολιτικοποίησης που βιώνει ο πλανήτης. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως έχει να κάνει με το House of Cards, που έθισε τον κόσμο στο να παρακολουθεί τα εσωτερικά της εξουσίας και μάλιστα στο ανώτερο επίπεδό της και στην in real life αναμέτρηση ανάμεσα σε Κλίντον και Τραμπ βρήκε ένα ρεαλιστικό υποκατάστατο για την απουσία του αγαπημένου του σίριαλ. Στην πραγματικότητα, ισχύουν και τα δύο. Άλλωστε το πρώτο «γεννάει» και το δεύτερο.
Τους τελευταίους μήνες λοιπόν, η εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ ήρθε να επικυρώσει την άνοδο της ακροδεξιάς σε παγκόσμιο επίπεδο και μάλιστα με έναν παράδοξο τρόπο: με τις εκλογικές μάζες να την αντιλαμβάνονται ως «αντισυστημική» λύση. Η επίδειξη συντηρητισμού της Χίλαρι από την άλλη επιβεβαίωσε με την σειρά της την τάση των πολιτικών συστημάτων να δημιουργούν δίπολα με πόλους που μοιάζουν μεταξύ τους. Τα αντι-Τραμπ κινήματα μαύρων, γυναικών και εργατών που ακολούθησαν μετά την ορκωμοσία του τελευταίου έσπασαν το κλισέ πως «οι Αμερικάνοι είναι πρόβατα» και την ίδια στιγμή ο πόλεμος στη Συρία και τα φαινόμενα θρησκευτικού φανατισμού που γεννάει αυτός έχουν τεθεί στην καρδιά των γεωπολιτικών εξελίξεων.
Μοιάζει αδύνατο όλα τα παραπάνω να μην θιχτούν από το House of Cards. Ήδη άλλωστε ψήγματα αυτής της θεματολογίας συναντιούνται στις προηγούμενες σεζόν. Με τις εξελίξεις παγκοσμίως να τρέχουν με τόσο γρήγορους ρυθμούς δεν θα θέλαμε να είμαστε στη θέση των σεναριογράφων του και να έπρεπε να παραδώσουμε ένα σενάριο που θα πιάνει το κλίμα μιας επικαιρότητας που μεταβάλλεται διαρκώς και γρήγορα.
Είναι δεδομένο από τώρα: η 5η σεζόν του House of Cards θα είναι μια πολιτική αλληγορία της σχεδόν «μεσοπολεμικής» περιόδου που βιώνουμε σήμερα. Μια πολιτική αλληγορία «αλατισμένη» προφανώς με subplots που για άλλες σειρές θα μπορούσαν να αποτελούν βασική πλοκή – το House of Cards όμως δεν είναι οι «άλλες σειρές»: οι εσωτερικές αντιφάσεις του Φρανκ και της Κλερ που αγαπιούνται και ταυτόχρονα ανταγωνίζονται θανάσιμα, τα ερωτικά τρίγωνα που προκύπτουν, τα μυστικά του Φρανκ που αν μαθευτούν θα ισοδυναμούν με πολιτικό (ή και -γιατί όχι;- πραγματικό) θάνατο. Όλες αυτές οι λεπτομέρειες (θα) είναι το αλατοπίπερο μιας κεντρικής πλοκής που σε πολλά χρόνια από σήμερα θα αποτελεί χαρακτηριστικό, δραματουργικό δείγμα του τι επικρατούσε στον πλανήτη στα μέσα των ’10s!
Όλα αυτά συνηγορούν στο γιατί περιμένουμε πως και πως την 5η σεζόν της (ήδη κλασικής) σειράς: το House of Cards δεν μπορεί να μην είναι αγαπητό σε κάποιον που έχει ελάχιστη επίγνωση των πολιτικών ισορροπιών σε παγκόσμια κλίμακα, το House of Cards είναι η πολιτική ιστορία του σήμερα. Και περιμένουμε με τρελή ανυπομονησία να μάθουμε την συνέχειά της.