Τα πράγματα είναι σοβαρά, δεν είμαστε όπως παλιά. Κάτι τέτοιο θα τραγουδούσαν οι Μπενιόφ και Βάις αν γνώριζαν τον τιτάνα Νίκο Καρβέλα. Δεν χρειάζεται πάντως. Τα πεπραγμένα τους σε αυτή τη σεζόν δείχνουν πως για εκείνους έχει έρθει η στιγμή να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Το 6ο επεισόδιο του 7ου κύκλου, το Beyond The Wall, ήταν αυτό που «έτρεξε» σε άλλες ταχύτητες την πλοκή.
Κι αυτή η αλλαγή ρυθμού είναι που προκάλεσε μια περίεργη επίγευση στους θεατές. Πώς γίνεται οι ίδιες αποστάσεις να καλύπτονται στο ίδιο επεισόδιο; Αποστάσεις που μέχρι πέρσι έπαιρναν άνετα δύο επεισόδια. Nuff said. Αν είσαι απ΄αυτούς τους σοφούς που δεν είδαν το επεισόδιο όταν διέρρευσε, πήγαινε να το δεις και σε περιμένω να μου πεις όσα ένιωσες.
SPOILEEEEERS!
Παραδοσιακά τα προτελευταία επεισόδια κάθε σεζόν επιφυλάσσουν τις μεγάλες μάχες. Πέρσι ήταν το Battle of Bastards με τον αείμνηστο Μπόλτον Jr. Φέτος τα πράγματα πήγαν ένα επίπεδο πιο πάνω. Δεν είχαμε δύο σχετικά ισόποσους στρατούς. Ούτε περίμενε κανείς να μετατραπεί σε μάχη η κατάσταση. Όταν όμως κυνηγάς έναν Wight για να τον πας πεσκέσι στην κυρία Σερσέι, τίποτα δεν είναι off the table. Οι 7 γενναίοι άντρες που ξεκίνησαν από το βορειότερο σημείο του Τείχους βρήκαν στο άψε σβήσε τον ζωντανό-νεκρό που αναζητούσαν. Μαζί του βέβαια βρήκαν και μερικούς άλλους, τους οποίους ποδηγετούσε ένας White Walker. Ο Σνόου τον σκότωσε και μαζί του πέθαναν όλοι. Πλην ενός. Αυτός ο ένας έκανε και τη χοντρή ζημιά, γιατί τα ουρλιαχτά του ξεσήκωσαν μυριάδες Wights που σε λίγα δευτερόλεπτα είχαν υπερφορτώσει την οθόνη.
Μέσα σε αυτή την επέλαση ο Τζέντρι κατάφερε να ξεφύγει και να στείλει και κοράκι στην Ντενέρις για να καλπάσει με τους δράκους της, ώστε να μην πάει σα γουρούνι στο σακί ο Σνόου, για τον οποίο σκιρτά η καρδούλα της. Και ο Τίριον Λάνιστερ είναι πολύ γατόνι για να μην το μυριστεί. Όσο τον επαινεί γιατί δεν θέλει να κάνει ηλίθιους ηρωισμούς όπως ο Ντρόγκο, ο Ναχάρις και ο Σνόου, ο Βορράς σείεται. Κυριολεκτικά.
Σνόου, Τζόρα, Κλιγκέιν, Ντοντάριον, Τόρμουντ και ένας άλλος Άγριος τρέχουν να σωθούν, έχοντας να κουβαλήσουν έναν Wight. Α, και την κούραση από δύο μάχες. Μία με τους λίγους νεκρούς και μία με μια αρκούδα-ζόμπι που σκότωσε τρεις και οδήγησε στο θάνατο τον Θόρος. Ένας Άγριος που έχει κίνητρο να κάνει θηριώδη παιδιά με την Μπριέν, ένας Κλιγκέιν που πνευματικά είναι παραδομένος, ένας Ντοντάριον που πιστεύει ότι είναι ένας από τους Εκλεκτούς του Θεού της Φωτιάς και δύο που παλεύουν για το ονόρε στέκονται απέναντι σε 10.000 ζόμπι. Όχι, δεν τους μέτρησα. Αλλά το σκηνικό μου θύμισε πολύ το φινάλε στο Lord of The Rings: The Two Towers. Στο σημείο πριν εμφανιστεί ο Γκάνταλφ με τον Έομερ και τους 2.000 καβαλάρηδες.
Το λεπτό πάχος του πάγου μοιάζει να αποτελεί έναν μεγάλο σύμμαχο για την ομάδα του Σνόου. Όσο εκείνοι καταφέρνουν να πάνε πάνω σε έναν βράχο στη μέση της παγολίμνης, ορισμένοι Wights πνίγονται. Για μερικές ώρες οι ήρωες έχουν πειστεί ότι τουλάχιστον δεν θα φαγωθούν από τους νεκρούς. Αν πεθάνουν θα είναι μόνο από το κρύο. Πολύ πιο ευλογημένος θάνατος από την εναλλακτική τους. Πιθανότατα θα είχαν σωθεί όλοι, αν ο Hound δεν ήθελε να το παίξει δισκοβόλος με τις πέτρες που πετούσε σε έναν συγκεκριμένο νεκρό. Κι αυτό γιατί η δεύτερη έσκασε πάνω στον πάγο. Ο πάγος δεν έσπασε. Από κει που θα εξακολουθούσαν να περιμένουν, είδαν ότι είχε έρθει η στιγμή της επίθεσης.
Φωτογραφία από 9Gag
Τα Ολυμπιακά αθλήματα μπήκαν για τα καλά στο ρεπερτόριο του Beyond The Wall
Ήταν εμφανές ότι όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο πιο κοντά στον κατασπαραγμό ήταν ο Σνόου και οι άλλοι. Μέχρι και ο Τόρμουντ είδε την μετατροπή του σε ζόμπι να πλησιάζει. Αυτή τη φορά όμως ο Hound έκανε το σωστό. Σε αυτό το σημείο να σταθούμε λίγο στον ωραίο παραλληλισμό δύο σκηνών που συνέδεσε ο σκηνοθέτης του επεισοδίου Άλαν Τέιλορ. Ο θάνατος του Θόρος ήταν σε μεγάλο βαθμό υπαιτιότητα του Κλιγκέιν. Η αρκούδα-ζόμπι κατευθυνόταν πάνω του. Ο Θόρος πετάχτηκε να τον σώσει και όταν μετά η αρκούδα ξεκίνησε να του ξεσκίσει το στέρνο, ο Κλιγκέιν έμεινε αποσβολωμένος. Λες και ήθελε να δει τον Θόρος να πεθαίνει. Ή ακόμα χειρότερα, λες και δεν ήταν πια εκείνος ο άτρωτος. Είχε παραλύσει. Έγινε ένας τρομαγμένος Κλιγκέιν. Η στιγμή της συνειδητοποίησης τον «πάγωσε».
Πήρε και ένα μάθημα. Έτσι, με τον Τόρμουντ να έχει ανάγκη την συμβολή του, ο Κλιγκέιν έτρεξε να τον βγάλει από του χάρου τα δόντια. Πάλι κυριολεκτικά. Αυτή η στιγμιαία σεκάνς είχε διπλή λειτουργία ως αντίθεση. Ήρθε να ενωθεί και με την προηγούμενη της στο Beyond The Wall. Εκεί όπου ο Τόρμουντ και ο Hound συζητάνε. Δηλαδή ο πρώτος θέλει να μάθει πράγματα και ο δεύτερος απλώς του λέει «θες να ρουφήξεις το πέος μου; Τράβα και γαμ…». Τα βλέμματα τους όταν πραγματοποιείται η σωτηρία τα λένε όλα.
Ως αυτό το σημείο, το Beyond The Wall εξελίσσεται σε ένα μακελειό. Σε μια επικείμενη σφαγή πολλών ηρώων. Η άλλη ταχύτητα κάνει την εισβολή της. Για πρώτη φορά σε τόσο σθεναρό βαθμό. Πότε πήγε ο Τζέντρι στο Τείχος, πότε έφτασε το κοράκι στην Καλίσι, πότε αρίβαρε με τους δράκους της στον Βορρά, ούτε που το αντιληφθήκαμε. Όλα πάντως εξυπηρέτησαν έναν συγκεκριμένο σκοπό στο Beyond The Wall. Άμα τη εμφανίσει της Καλίσι (δεν την επιδίωξα αυτή τη ρίμα), ο Σνόου, ο Τζόρα και οι άλλοι «αναθαρρεύουν». Οι φωτιές των 3 δράκων κάνουν την δουλειά τους για δεύτερο επεισόδιο σε αυτή τη σεζόν.
Έρχεται και πάλι μια σκηνή που θα σταθεί απέναντι σε μια άλλη. Στο τέταρτο επεισόδιο ο Μπρον τραυματίζει ελαφρά τον Έγκον με το δόρυ του Κλάιμπερν. Τώρα δεν είναι ένας τίμιος Μπρον που σημαδεύει. Ούτε ένα πολύ καλό μεν, αλλά made in humanity όπλο. Τώρα έχουμε τον Night’s King να κρατάει στο χέρι του ένα ακόντιο από πάγο με κοφτερή μύτη. Ούτε ο Γιαν Ζελέζνι τέτοια ακρίβεια.
Φωτογραφία από 9gag
Κανείς δεν αντιλήφθηκε πως έγιναν όσα ακολούθησαν. Ο Βισέριον χτυπήθηκε θανάσιμα, ούρλιαξε και έπεσε στον πάγο, μέχρι που τον απορρόφησε η παγολίμνη. Ο Night’s King ετοιμάστηκε και για το δεύτερο χτύπημα, αλλά η Καλίσι πρόλαβε και τους μάζεψε όλους κι έφυγε. Εντάξει, όχι όλους. Έμεινε πίσω ο Τζον Σνόου. Βασικός υπεύθυνος για τον θάνατο του Βισέριον. Αν είχε ανέβει έγκαιρα στον Έγκον, δεν θα είχε προλάβει κανείς να πειράξει τους δράκους. Ο θάνατος του Βισέριον κλόνισε την Καλίσι που έφυγε χωρίς τον Σνόου. Ένας Σνόου με πολύ κακό timing.
Ενώ τα ζόμπι και οι Walkers είχαν αρχίσει να αποχωρούν από το πεδίο μάχης, εκείνος πετάχτηκε από το παγωμένο νερό. Για δεύτερη φορά το τέλος του έμοιαζε βέβαιο. Ευτυχώς, το ασάλευτο κρύο του Βορρά κρύβει πολλά καλά, μαζί με τα κακά. Ένα καλό είναι ο Μπέντζεν. Ο θείος Μπέντζι που ο Σνόου τον θεωρούσε νεκρό. Τον ξαναβλέπει ζωντανό σε ένα σημείο που αυτό το σοκ δεν θα διαρκέσει. Ο Μπέντζεν θυσιάζεται για τον Σνόου και μετά από λίγη επίδειξη σφυροβολίας με την αλυσίδα του, τον καταβροχθίζουν οι Wights.
Πώς βρέθηκε εκεί ο Μπέντζεν; Αν προσέξεις λίγο παραπάνω θα δεις ότι το σπαθί του Σνόου (ναι, αυτό που έδωσε πριν στον Τζόρα, αλλά εκείνος του είπε ότι πλέον ανήκει σε εκείνον και τους απογόνους του) ανοιγοκλείνει τα μάτια του τη στιγμή που βγαίνει από τη λίμνη. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Μπραν έχει κάνει warg στο σπαθί και καλεί τον Μπέντζεν να σώσει τον Σνόου.
Μια τρομακτική μάχη έχει τελειώσει. Με μια μεγάλη απώλεια για την Καλίσι, αλλά πέραν του συναισθηματικού, ο θάνατος του Βισέριον θα μπορούσε να σταματήσει σε αυτή την προέκταση. Ήταν ένα από τα τρία παιδιά που έχει. Τα μοναδικά που θα αποκτήσει, όπως τονίζει στον Σνόου στο φινάλε, όταν τον έχουν περιμαζέψει και τον παίρνει μαζί της στο Ντραγκονστόουν.
Όμως ο κύριος Μέρφι το έχει αφήσει να εννοηθεί. Ένα καλό έρχεται σαν χιονοστιβάδα μαζί με άλλα. Το αυτό ισχύει για τα κακά στο Beyond The Wall. Ο Night’s King ανασταίνει τον δράκο και τα πράγματα μοιάζουν πάρα μα πάρα πολύ σκούρα. Κι όλα αυτά γιατί ο Σνόου προτίμησε να κερδίσει χρόνο για τους συντρόφους του, μέχρι να ανέβουν στον Έγκον. Λες και θα γινόταν κάτι αν ανέβαιναν και μερικά Wights. Θα τα πετούσαν άνετα. Είπαμε όμως. Όλα εξυπηρετούν έναν σκοπό.
Η Άρυα απειλεί τη Σάνσα
Έναν ανάλογο σκοπό εξυπηρετεί και η απομάκρυνση της Μπριέν από τη Νυχτερινή Φρουρά. Η Σάνσα τη στέλνει σε μια δουλειά και έτσι θα εμφανιστεί η συνθήκη που την θέλει να στέκει αβοήθητη στο Τείχος. Χωρίς Τζον και την προστάτιδα Μπριέν, μόνο ο Μπέιλις της έχει μείνει. Κανονικά θα αναφέραμε και την Άρυα. Αλλά η μικρή έβγαλε γρήγορα τον μανδύα της αγαπημένης αδερφής και αποτίναξε την χρυσόσκονη της επανασύνδεσης και της ελπίδας από την ένωση των Σταρκ. Το γράμμα που είχε γράψει η Σάνσα στον Ρόμπερτ Μπαράθιον 5 σεζόν πίσω, βρέθηκε στα χέρια της Άρυα. Μια Άρυα που θεωρεί τη Σάνσα προδότη και βασική υπαίτια για τον θάνατο του πατέρα τους.
Η έντονη κουβέντα τους κλιμακώνεται άψογα στο Beyond The Wall. Η Σάνσα δείχνει πως έχει τρομοκρατηθεί όταν τα συζητάει με τον Μπέιλις. Εκείνος της υπενθυμίζει πως έχει ανθρώπους για να την προστατεύσουν από την Άρυα. Λίγα λεπτά αργότερα η Σάνσα είναι μόνη στο δωμάτιο της Άρυα και ψάχνει την τσάντα της για να κλέψει το χαρτί. Δεν είναι και το πιο ελπιδοφόρο να βλέπουν οι πιστοί στον Νεντ ότι εσύ υποκίνησες τον θάνατο του – έστω κι άθελα σου – ενώ έχεις στο βιογραφικό σου δύο γάμους με μεγάλους εχθρούς του Οίκου. Η κορύφωση φτάνει τη στιγμή που η Άρυα παίρνει τη λεπίδα και την στρέφει προς τη Σάνσα. Ευτυχώς, δεν την σκοτώνει όπως περιμένει η Σάνσα. Η Κυρά του Βορρά τα χει κάνει πάνω της και ο φόβος της έχει μυρίσει μέχρι τις κατακόμβες. Μη σας πω ως τους White Walkers.
Ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται:
Το ενσταντανέ Καλίσι-Σνόου στο καράβι του γυρισμού αφήνει ένα μεγάλο υπόβαθρο από συμπαραδηλώσεις για όσα πιθανώς ακολουθήσουν στη σχέση τους. Εκείνος επιτέλους της υποκλίνεται, εκείνη του σφίγγει το χέρι, εκείνος στέκεται τόπλες, αδύναμος και ξαπλωμένος, εκείνη συγκινείται. Λίγο ακόμα να είχε και θα το σκεφτόταν πολύ σοβαρά αν τα μόνα της παιδιά θα είναι οι δράκοι.
Σημείωση: Στο Beyond The Wall αποδεικνύεται περίτρανα ότι μάλλον ήταν βιαστική η απόφαση να αποτελείται ο 7ος κύκλος από μόλις 7 επεισόδια. Από σειρά που ποντάρει πολλά στο build up των χαρακτήρων, που θέλει να δείξει τις κινήσεις τακτικής, έγινε μια fast action σειρά. Δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι όμως ένα fact. Ίσως να μην επηρεάσει και καθόλου στην περίπτωση του GoT. Άλλωστε, τέτοια δύναμη δε νικιέται εύκολα!