Έχει συμβεί σε όλους: κάθεσαι στον υπολογιστή και σου στέλνουν «Κοίτα αυτό εδώ το βιντεάκι». 9 στις 10 φορές είναι κάτι μακάβριο ή πορνογραφικό ή ένας συνδυασμός των 2. Μία στο τόσο θα σου έρθει και κάτι που δεν εντάσσεται σε καμία απ’ τις δύο κατηγορίες, τουλάχιστον με την πρώτη ματιά. Αυτό έτυχε στον David Farrier, έναν Νεοζηλανδό δημοσιογράφο που ασχολείται κυρίως με πιο λάιτ θέματα (συνεντεύξεις με ηθοποιούς, τραγουδιστές, γενικά celebrities – σκεφτείτε έναν πιο συμπαθητικό Θέμη Γεωργαντά). Το βίντεο; Δύο νεαροί, γυμνασμένοι, ντυμένοι με παρόμοιες αθλητικές φόρμες στέκονται πάνω από έναν τρίτο με τα ίδια χαρακτηριστικά που είναι ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι και δεμένος από τα χέρια και πόδια. Και τον… γαργαλάνε. Αυτό. Τίποτα παραπάνω, τίποτα περίεργο (εκτός προφανώς από το ότι δύο τύποι γαργαλάνε έναν τρίτο που είναι δεμένος χειροπόδαρα).
Ψάχνοντας λίγο παραπάνω, ο David βρίσκει μία αγγελία της εταιρείας (Jane O’Brien Media) που γυρίζει βίντεο σαν το προηγούμενο και τα ονομάζει «διαγωνιστικό γαργάλημα» (competitive tickling). Αναφέρει ότι ζητούνται νεαροί, οι οποίοι θα ταξιδέψουν στην Καλιφόρνια και θα περάσουν ένα διήμερο σε πολυτελές ξενοδοχείο με τα αεροπορικά και έξοδα διαμονής πληρωμένα ενώ για το γύρισμα θα πληρωθούν με 2.000 δολάρια. Περίεργος για το ποιος θα σκορπούσε τόσα χρήματα σε βίντεο με γαργαλητό, στέλνει ένα μήνυμα στη σελίδα της εταιρείας στο facebook ρωτώντας αν θα μπορούσε να κανονίσει κάποια συνέντευξη με κάποιον εκπρόσωπο της Jane O’Brien Media. Η απάντηση σχετικά άμεση: «Δε θέλουμε να συσχετιστούμε με έναν ομοφυλόφιλο δημοσιογράφο γιατί οι δραστηριότητές μας είναι καθαρά straight».
Μετά το αρχικό «wtf?», ο David μαζί με τον παραγωγό του Dylan αποφασίζουν να διερευνήσουν περαιτέρω τον χώρο του γαργαλήματος (ποιος να περίμενε ότι μια αναίτια passive-aggressive απάντηση σε μια φυσιολογική ερώτηση θα πετύχαινε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που αρχικά ήταν ο σκοπός).
Έτσι ξεκινάει το ντοκιμαντέρ «Tickled», που αν δεν ασχολούνταν με ανθρώπους που γυρίζουν βίντεο με άτομα που γαργαλάει ο ένας τον άλλον (δεν μπορώ να τονίσω αρκετά το πόσο ηλίθιο ακούγεται) θα ήταν από τα καλύτερα κατασκοπικά θρίλερ της χρονιάς. Στη μιάμιση ώρα διάρκειας οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη. Δικηγόροι ταξιδεύουν από την Αμερική στη Νέα Ζηλανδία για να σταματήσουν τα γυρίσματα, οι απειλές μηνύσεων και τα εξώδικα είναι συνεχή ενώ δε λείπουν και τα απειλητικά τηλεφωνήματα (οι ίδιοι δικηγόροι εμφανίστηκαν και στην πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ στην Αμερική κάνοντας φασαρία, απειλώντας τους συντελεστές και γενικά προσθέτοντας ένα ακόμα επίπεδο creepiness).
Ο David & o Dylan θα κάνουν με τη σειρά τους το ταξίδι Νέα Ζηλανδία-Λος Άντζελες θέλοντας να συναντήσουν από κοντά την περίφημη Jane O’Brien αλλά και μερικούς από τους πρωταγωνιστές των βίντεο. Εκεί μαθαίνουν ότι πολύ πιθανόν να μην υπάρχει καν Jane, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία όσων συμμετείχαν στα βίντεο αρνούνται να μιλήσουν υπό το φόβο μηνύσεων, ενώ όσοι δέχονται περιγράφουν ένα καθεστώς εκβιασμών και εκδικητικότητας που παραπέμπει σε άλλες καταστάσεις.
Δεν υπάρχει λόγος να γίνουν spoiler για τη συνέχεια και την κατάληξη του Tickled, καθώς η μαγεία του είναι το να ζεις τις συνεχόμενες ανατροπές μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών του που, όπως κι εσύ, πολλές φορές δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που ζουν συμβαίνει πραγματικά. Το cyberbullying, η εκμετάλλευση των οικονομικά ασθενέστερων αλλά και της νομοθεσίας από εύπορους και ακόμα περισσότερα περιπλέκονται σε αυτό το απροσδόκητα συναρπαστικό, περίεργο, ξεχωριστό ντοκιμαντέρ που με ελάχιστες αλλαγές θα μπορούσε άνετα να είναι επεισόδιο του Black Mirror. Κι όλα αυτά για λίγο γαργάλημα.