Τα τελευταία δύο χρόνια η αμερικάνικη μυθοπλασία έχει επιδοθεί σε μια προσπάθεια να δώσει απαντήσεις. Πρώτα στον ίδιο της τον εαυτό και μετά στις βάσιμες κατηγορίες. Οι διακρίσεις είναι ένα κομμάτι που θέλουν σιγά σιγά να εξαλείψουν και πολλές φορές καταφεύγουν σε μια επίδειξη. Κάνουν πράγματα για τους τύπους και μόνο. Για να έχουν να επιχειρηματολογούν. Το The Good Doctor έμοιαζε να είναι κάτι τέτοιο. Αλλά απέχει πολύ.
Μιλάμε για την καλύτερη νέα σειρά που παίζεται φέτος στην αμερικανική τηλεόραση. Μόνο και μόνο ότι επιλέγει να καταπιαστεί με το ζήτημα του αυτισμού, εστιάζοντας περισσότερο στην αντιμετώπιση των υπολοίπων, αξίζει για να την προσέξεις. Αυτό όμως δεν είναι πανάκεια. Ειδάλλως θα έκανα όλοι σειρές για ανάλογα ζητήματα και θα τους συζητούσαν. Το Atypical για παράδειγμα ήταν μια πολύ fun to watch σειρά, αλλά δεν πέτυχε απόλυτα να ξεφύγει απ΄αυτόν τον δεσμό.
Γιατί φέρει μεγάλη ευθύνη να τοποθετείς την ματιά του θεατή γύρω και πάνω σε ένα τέτοιο θέμα. Η πιθανότητα να τον χάσεις είναι ίση ή και λίγο μεγαλύτερη του να τον κρατήσεις. Το The Good Doctor πετυχαίνει το δεύτερο και το πετυχαίνει για πλάκα. Η σειρά του ABC κατάφερε μέσα σε 6 επεισόδια να εξελιχθεί με ανυπολόγιστα όμορφο τρόπο και να έχει φτάσει σε δημοφιλία τον περσινό προκάτοχο του τίτλου «καλύτερη σειρά», το This Is Us.
Ο Shaun Murphy (Freddie Highmore) είναι ένας ιδιαίτερος γιατρός. Ο αυτισμός του δεν είναι κάποιο μειονέκτημα. Αντιθέτως, είναι ένα σαφές πλεονέκτημα σε σχέση με όλους τους άλλους. Τόσο πλεονέκτημα ώστε μειονεκτούντες και έχοντες αίσθημα κατωτερότητας να είναι οι φτασμένοι γιατροί του νοσοκομείου της περιοχής Μποναβεντούρ στην Καλιφόρνια. Ο Shaun έχει ένα μειονέκτημα, αλλά δεν βρίσκεται στον αυτισμό του. Βρίσκεται στην παιδική του ηλικία. Ο αδερφός του ήταν ο μεγάλος του προστάτης και ο φίλος του. Ο πατέρας του από την άλλη ήταν ένας άξεστος που δεν είχε ιδέα τι είναι αυτισμός. Και η μάνα δεν είχε τη διάθεση να σταματήσει την βιαιότητα του. Πολύ πιστή αποτύπωση κι αυτή από την σειρά. Κυρίως πριν 10-15 χρόνια, αλλά και σήμερα οι γονείς αρνούνται να αντιμετωπίσουν την αλήθεια.
Ιδίως στην αμερικανική κοινωνία, όπου πολλοί αρνούνται να κάνουν εμβολιασμό. Φανταστείτε πως θα αντιδράσουν οι μαθημένοι αλλιώς άντρες του Γουισκόνσιν ή του Τέξας. Όπως ο μπαμπάς του Shaun. Με εκνευριστική άρνηση, με οργή για τον γιο γιατί «δεν βγήκε άντρακλας σαν τον πατέρα του». Οι περισσότεροι δεν είναι τόσο τυχεροί όσο ο Shaun, να τους προστατεύει ο αδερφός τους. Ορισμένοι ίσως έχουν και έναν αδερφό που επίσης τους βλέπει ενοχλητικά διαφορετικούς. Ξέφυγα. Ο Shaun και ο αδερφό του φεύγουν ένα βράδυ και αποφασίζουν να ζήσουν ως άστεγοι και ζητιάνοι, παρά σε αυτές τις συνθήκες. Το πρώτο κιόλας βράδυ θα γνωρίσουν τον γιατρό Glassman. Μια άσχημη πορεία των πραγμάτων θα οδηγήσει τον Shaun στην επίβλεψη και φροντίδα του γιατρού, ενώ ο αδερφός του θα πεθάνει. Ο θάνατος του θα κάνει τον Shaun να γίνει γιατρός και να γίνει αυτός που θα δίνει την ευκαιρία στους ανθρώπους να φτάνουν στην ενηλικίωση και να ζουν τη ζωή όπως ο μέσος όρος.
Η επιθυμία του γίνεται όνειρο, το όνειρο κυνήγι και το κυνήγι πραγματικότητα. Με την βοήθεια του Glassman και… του Youtube θα προσληφθεί στο νοσοκομείο της Μποναβεντούρ. Ο τρόπος που σώζει ένα μικρό αγόρι από βέβαιο θάνατο και η δημοσιότητα που παίρνει η επιτόπια δράση του σε ένα αεροδρόμιο, θα μεταπείσουν το συμβούλιο του νοσοκομείου που θα αποδεχτεί την πρόσληψη του.
Το περίεργο και ταυτόχρονα σωστό στην περίπτωση του είναι ότι οι γιατροί τον αντιμετωπίζουν όπως θα συνέβαινε με κάθε νεοσύλλεκτο. Σίγουρα η δυσπιστία απέναντι στον αυτισμό υπάρχει. Όμως πλέον δεν μιλάμε για μια λέξη που τη γνωρίζουν θεωρητικά και που έχουν σχηματίσει ορισμένες απόψεις για αυτήν. Μιλάμε για κάτι που το βιώνουν για πρώτη φορά από κοντά, το μαθαίνουν και τους γίνεται ξεκάθαρο ότι η σκέψη τους δεν προσέγγιζε με τίποτα την αλήθεια. Δεν έχω ιδέα ποια είναι η αλήθεια στον αυτισμό ή αν ο δημιουργός του Good Doctor, ο David Shore, τοποθετεί το σενάριο πάνω σε αυτήν. Ξέρω όμως ότι είναι όλα δοσμένα με έναν τρόπο ήρεμο, χωρίς στείρα αντίδραση, με ένα μικρό ελαφρυντικό στην αρχική αντίδραση του καθενός από εμάς απέναντι σε ένα τέτοιο άτομο.
Είναι πολύ λογικό να είμαστε κάπως απόμακροι ή με το χέρι απλωμένο για να κρατήσουμε απόσταση στην πρώτη επαφή. Δεν μας κάνει αυτό ρατσιστές ή κακούς. Αυτό που μας κάνει είναι η επίμονη άρνηση μας να μην είμαστε ανοιχτοί στο να μάθουμε πως λειτουργούν οι άνθρωποι με αυτισμό. Όχι μόνο για να κάνουμε την ζωή τους πιο νορμάλ αντί να την δυσκολεύουμε, αλλά και για να νιώσουμε κάτι πολύ συναρπαστικό. Αυτό είναι το magnum opus της καλύτερης νέας σειράς για τη φετινή σεζόν.