Κάναμε την αρχή με τις σειρές. Οι μεγάλες απογοητεύσεις και οι καλύτερες που είδαμε στο 2017. Τώρα παίρνουν σειρά οι ταινίες (δεν σκόπευα να κάνω αυτό το λογοπαίγνιο). Οι χειρότερες της χρονιάς. Μια έκφραση που μπορεί να εκληφθεί από τον καθένα με διαφορετική βαρύτητα. Για κάποιον μπορεί να σημαίνει «οι λιγότερο καλές». Για άλλον οι πιο τραγικές. Η λίστα έχει απ΄όλο το φάσμα. Το The Mummy για παράδειγμα που είναι τραγική.
Έχει κυρίως όμως εκείνες που για κάποιον λόγο δημιούργησαν προσδοκίες. Και δεν κατάφεραν να τις ικανοποιήσουν. Αυτό είναι που μετράει. Γιατί προφανώς δεν πρόκειται να πούμε χειρότερη μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Owen Wilson. Ο Owen Wilson πρωταγωνιστεί. Τι περιμένεις να δεις; Καμία τεράστια σοφία; Όχι δα. Αντιθέτως, στις περισσότερες από τις παρακάτω υπάρχει τουλάχιστον ένα στοιχείο που ώθησε προς τα πάνω την αναμονή.
Killing of A Sacred Deer
Η τοποθέτηση του Killing of A Sacred Deer γίνεται με πολύ βαριά καρδιά. Ίσως να την αδικώ. Αλλά φτάνω στο σημείο να κρίνω τον Λάνθιμο βάσει του ταβανιού του. Το Lobster ήταν ένα τέτοιο. Το Killing of A Sacred Deer δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν μπορεί να είναι. Επειδή στο τέλος του δεν είχα την ίδια ακριβώς αίσθηση με τον Αστακό, αναγκαστικά το συμπεριλαμβάνω.
Justice League
Παρά το γεγονός ότι είχαμε την επιτυχία του Wonder Woman. Παρά το ότι στο Justice League παίζει ο Momoa, για τον οποίο δεν υπάρχει άνθρωπος να πει κάτι κακό. Η ταινία πέφτει πολύ χαμηλότερα του αναμενομένου. Ένα αναμενόμενο που δεν χτίστηκε από το Batman V Superman. Αλλά από την λογική που έλεγε ότι στην DC θα μάθαιναν πως πρέπει να το κάνουν.
Star Wars: The Last Jedi
Ειδικός επί του Star Wars δεν είμαι. Ούτε κατ΄ελάχιστο. Οπότε η κρίση μου δεν γίνεται να έχει κάποια στέρεη βάση. Γι΄αυτό εισάγω τα όσα άκουσα από ανθρώπους που γνωρίζουν καλά τη μυθολογία της σειράς ταινιών. Όπως του Δήμου. Το The Last Jedi δεν έχει κάτι κακό ως αυτόνομη ταινία. Και σίγουρα δεν λογίζεται ως μια από τις χειρότερες της χρονιάς. Αν όμως την τοποθετήσεις στο διάγραμμα των 8 ταινιών, τότε χάνει πόντους.
The Wall
Κάτι ότι πρωταγωνιστεί ο Aaron Taylor-John, βραβευμένος με Χρυσή Σφαίρα για τον ρόλο του στο Nocturnal Animals, κάτι ότι οι Αμερικάνοι είναι μανούλες σε στρατιωτικές εποποιίες, συλλογικές ή ατομικές, το The Wall φάνταζε να μπορεί να ξεπεράσει το American Sniper. Και να δώσει πιο αντικειμενικά δεδομένα για τον Αμερικάνο στρατιώτη στον πόλεμο. Είχε και τον John Cena σε μια προσπάθεια να αφήσει πολύ πίσω την εικόνα του WWE. Τίποτα απ΄όλα αυτά δεν φάνηκε ικανό να κρατήσει έστω σε κάτι μέτριο το The Wall.
Ghost in the Shell
Τα προβλήματα για την ταινία του Rupert Sanders εκκινούν από το γεγονός ότι είδαμε Αμερικάνους ηθοποιούς σε ένα ανατολίτικο story. Κάτι που γενικά δεν είναι απαραιτήτως κακό. Υπό την σκοπιά της εποχής που διανύουμε με το Hollywood να κατηγορείται για white washing, μετετράπη σε κακό. Αυτό ήταν το πρώτο χαντάκωμα. Το δεύτερο ήρθε από το ίδιο το αποτέλεσμα.
The Mummy
Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει την εξής θέση: «τι προσδοκίες είχες ρε φίλε από το Mummy δηλαδή;». Πιθανότατα να είχε και κάποιο δίκιο. Σε μια άλλη εποχή όμως. Γιατί το Mummy είχε αρκετά πλεονεκτήματα. Τον Tom Cruz στην καλύτερη φάση της τελευταίας δεκαετίας. Τον Russell Crowe σε μια αναζήτηση διαφορετικών καταστάσεων. Το νέο hot prospect, την Sofia Boutella. Το πως πέτυχε ο Alex Kurtzman να αχρηστεύσει κάθε πλεονέκτημα που είχε στην αρχή το Mummy, ακόμα δεν μπορώ να το ερμηνεύσω.
King Arthur: Legend of the Sword
Θα θεωρούσα ως πολλά προσδοκώμενη κάθε ταινία που παίζει ο Charlie Hunnam. Όχι ελέω Sons of Anarchy. Μόνο και μόνο που έριξε τέτοια χυλόπιτα στον ρόλο του Grey στις 50 Αποχρώσεις. Μπορώ να του συγχωρέσω ακόμα και συμμετοχή στο πάνελ της Αννίτας Πάνια. Ο θρύλος του Βασιλιά Αρθούρου και του Εξκάλιμπερ είναι κάτι το ιερό και όσιο. Αν τολμήσεις να καταπιαστείς μαζί του, φρόντισε να είσαι έτοιμος για το καλύτερο. Που να μην είχε και τον Guy Ritchie στη σκηνοθεσία δηλαδή…
The Snowman
Η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά έργου του Jo Nesbo έγινε talk of the town όταν κυκλοφόρησε. Κι εδώ στην Ελλάδα την τιμήσαμε δεόντως. Κακή ταινία δεν θα την έλεγες. Σαφώς. Θα την έλεγες όμως άνευρη. Ιόν δίχως φορτίο. Αν στέκει κάτι τέτοιο στην φυσική (σχωράτε με οι γνώστες αν είπα κοτσάνα). Απλώς δεν είχε να προσφέρει κάτι. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Απόλυτος ορισμός της φράσης.