greatest
Βρείτε μας στο

Στην μετά Wolverine εποχή, ο Χιου Τζάκμαν συναντά έναν ρόλο που πάλευε να φτιάξει μια δεκαετία σχεδόν. Πάνω κάτω από τότε που έγινε για πρώτη φορά Wolverine. Στο The Greatest Showman βλέπουμε την αποθέωση της αποδοχής. Μέσα στον κόσμο του θεάματος όλοι νιώθουν φυσιολογικοί. Όλοι οι μη αποδεκτοί στην κοινωνία βρίσκουν την οικογένεια τους. Και ο P. T. Barnum ήταν ένας πρωτοπόρος που το αντιλήφθηκε.

The Greatest Showman

2017/ Βιογραφικό Μιούζικαλ/ 105′

Σκηνοθεσία: Μάικλ Γκρέισι 

Με τους: Χιου Τζάκμαν, Μισέλ Γουίλιαμς, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Ζακ Έφρον, Ζεντάγια 

Ο P. T. Barnum ήταν ένας από τους πρώτους showmen στην Αμερική. Ήταν ο εμπνευστής της λεγόμενης showbiz. Στο θέαμα του μπορούσες να είσαι όποιος θες. Μπορούσες να ξεφύγεις από την εικόνα του εαυτού σου. Είτε ήταν δική σου εικόνα είτε εικόνα των γύρω σου. Στην εποχή που ξεκίνησε το σόου του τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά όσο τα λογίζουμε σήμερα. Για να γίνεις The Greatest Showman έπρεπε να «προσβάλλεις» τις σταθερές, γινόσουν ενοχλητικός στις ψυχαγωγικές νόρμες της εποχής. Νόρμες που υποτάσσονταν σε έναν καθωσπρεπισμό. Η επιτυχία του έγινε λόγος οργής για αυτόν τον καθωσπρεπισμό. Έφτασαν μέχρι να του κάψουν τον χώρο που έδινε τις παραστάσεις ο θίασος του.

Το The Greatest Showman είναι το ιδανικό κλείσιμο για το 2017. Πέρσι το είχε κλείσει το La La Land, φέτος είναι πάλι μιούζικαλ. Άλλης υφής και αισθητικής βέβαια. Όχι τόσο καθολικό, αλλά σαφώς συναισθηματικό. Απαγκιστρώνει τον Τζάκμαν από τον δεσμό του Wolverine, δίνει μια μεγάλη ευκαιρία στον Ζακ Έφρον, καθιερώνει την Zendaya και διπλασιάζει τις πιθανότητες της Μισέλ Γουίλιαμς για υποψηφιότητα στα Όσκαρ.

Βγήκε μπροστά στα δύσκολα: Ο Iron Man που πήρε στις πλάτες του την ΑΕΚ, κάνει σεζόν καριέρας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Βγήκε μπροστά στα δύσκολα: Ο Iron Man που πήρε στις πλάτες του την ΑΕΚ, κάνει σεζόν καριέρας

Θαύμα (Wonder)

2017/ Δράμα/ 113′

Σκηνοθεσία: Στίβεν Τσμπόσκι

Με τους: Τζούλια Ρόμπερτς, Όουεν Γουίλσον, Τζέικομπ Τρέμπλεϊ, Μάντι Πατίνκιν, Νταβίντ Ντιγκς

Το να είσαι παιδί και να πηγαίνεις σχολείο αποτελεί επαρκή λόγο για τα άλλα παιδάκια να σε κοροϊδεύουν. Και να τα κοροϊδεύεις κι εσύ σαφώς. Φανταστείτε πόσο πολλαπλασιάζεται όλο αυτό όταν μιλάμε για ένα παιδί με δυσμορφία στο πρόσωπο. Ούτε τη λέξη δεν μπορούν να πουν τα άλλα παιδιά. Όχι να την καταλάβουν. Ο Όγκαστ είναι ένα τέτοιο παιδί. Το πρόσωπο του έχει ανοίκεια χαρακτηριστικά. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να πάει σε κανονικό σχολείο για πρώτη φορά στην πέμπτη τάξη. Έχοντας αφήσει πίσω το κομμάτι της διαφορετικότητας και γνωρίζοντας τι μπορεί να αντιμετωπίσει, είναι θαρραλέος. Πιο πολύ από τους γονείς του που φοβούνται στον μέγιστο βαθμό.

Δύο χρόνια μετά το The Room, ο Τζέικομπ Τρεμπλέ συνεχίζει ένα ταξίδι που του έτυχε από νωρίς. Να δείξει πως μπορεί να αντεπεξέλθει σε μια ευρεία γκάμα ρόλων και απαιτήσεων. Τότε έπρεπε να φερθεί σαν παιδί που δεν έμαθε ποτέ τον πραγματικό κόσμο. Τώρα να φερθεί σαν ένα παιδί θαρραλέο που καλείται να δείξει στους γύρω του ότι καμία δυσμορφία δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Ή να τον κρατήσει μακριά από τα καθημερινά και μονότονα που απολαμβάνουν όλοι.

The Party

2017/ Μαύρη Κωμωδία/ 71′

Σκηνοθεσία: Σάλι Πότερ

Με τους: Κρίστιν Σκοτ Τόμας, Τίμοθι Σπολ, Κίλιαν Μέρφι, Πατρίτσια Κλάρκσον, Έμιλι Μόρτιμερ, Τζουν Τσέρι, Μπρούνο Γκαντζ

Η Τζανέτ ξεκινάει μια πολιτική καριέρα. Και για να το γιορτάσει, καλεί τους φίλους της στο σπίτι της στο Λονδίνο. Θα φάνε, θα πιουν σαμπάνια και θα συζητήσουν για πολιτική. Ο καθένας βέβαια φέρνει και τα δικά του σημαντικά γεγονότα σε αυτή την μάζωξη φίλων. Τα πράγματα θα πάρουν μια άλλη τροπή όταν ο σύζυγος της Τζάνετ κάνει μια ανακοίνωση που οδηγεί σε ντόμινο αντιδράσεων. Το ποτό και η διάθεση για διασκέδαση δίνουν τη θέση τους σε ένα όπλο και σε μια διάθεση οργής.

Τα μυστικά της Τεχεράνης (Tehran Taboo)

2017/ Κινούμενα Σχέδια/ 96′

Σκηνοθεσία: Αλί Σουζαντέ

Η Τεχεράνη είναι ένα σύμβολο αυστηρότητας και τυποποιημένης ζωής για τις γυναίκες. Όχι για όλους. Μόνο για τον έξω κόσμο. Για όσους τη ζουν από μέσα, η Τεχεράνη έχει τις μεγάλες αντιθέσεις. Η αυστηρότητα καλύπτει το σεξ, τα ναρκωτικά και τη διαφθορά. Πάνω απ΄όλα την υποκρισία. Η Σουζάντε καταφέρνει με τρόπο που θα ζήλευε και ο Τζαφάρ Παναχί, να στήσει τον πίνακα μιας εκ των μεγάλων πόλεων της Μέσης Ανατολής, άρα της οπισθοδρομικής σκέψης και της καταπίεσης των ανθρώπων.