Πριν από περίπου δύο χρόνια είχα γράψει πρώτη φορά γι΄αυτή τη σειρά. Τότε είχα κάνει και ένα άθλιο λογοπαίγνιο. «Το Billions είναι μια πολύ Giamatti σειρά» είχα γράψει. Φυσικά μου αξίζει χλεύη και ταπείνωση για τέτοιο τίτλο. Όταν είχε γραφτεί αυτό το κείμενο η σειρά ήταν ακόμα στα πρώτα της βήματα και μπουσουλούσε. Αν λοιπόν με είχε ενθουσιάσει σε αυτό το πρώιμο στάδιο, φανταστείτε τι ισχύει τώρα που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει ο τρίτος της κύκλος. Το Billions είναι ένα από τα πιο καλογραμμένα σενάρια που έχουμε δει την τελευταία τριετία και καταφέρνει να δώσει πεδίο σε ηθοποιούς που δεν θα περιμέναμε ποτέ ότι θα μπορούσαν να αποδώσουν σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Το πρώτο της πλεονέκτημα έρχεται από το ίδιο της το περιεχόμενο. Για πρώτη φορά μια τηλεοπτική παραγωγή επιχειρεί να εισδύσει στο παρασκήνιο των οικονομικών κολοσσών και του χρηματιστηρίου. Εκεί που παίζονται τα δυσθεώρητα και ως επί το πλείστον «αόρατα χρήματα». Είναι στην ουσία μια επέκταση του Big Short σε σειρά. Αλλά με πολλά περισσότερα παρακλάδια. Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, δικαστικό σύστημα, νομικά παραθυράκια, ζάμπλουτοι χρηματιστές και όλα τα συμπαρομαρτούντα που πάνε πακέτο με όλο αυτό το κύκλωμα. Ότι είναι τα λόμπι της πολιτικής για το House of Cards, είναι τα λόμπι των επιχειρήσεων για το Billions.
Φυσικά το κύριο απαιτούμενο όταν επιλέγεις να αναπτύξεις ένα τέτοιο σενάριο, που περιλαμβάνει και πολυπλοκότητες γύρω από το κομμάτι των επενδύσεων και του κέρδους, θα πρέπει να είσαι βέβαιος ότι τα γραφόμενα σου θα αναδείξουν κάθε πλευρά του. Το Billions το πετυχαίνει σε βαθμό που κανείς δεν θα φανταζόταν.
Πρόκειται για το αδιάκοπο κυνηγητό και την κόντρα μεταξύ δύο εξουσιών. Η μία εξουσία είναι η πιστοποιημένη από το κράτος. Ο Chuck Rhoades είναι νομικός και επικεφαλής στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Στη διάρκεια της θητείας του έχει ένα ρεκόρ 81-0. Όπερ σημαίνει ότι σε 81 υποθέσεις νομικών παραβάσεων σε επίπεδο κεφαλαίου, έχει 81 νίκες. Η 82η είναι αυτή που θα αποτελέσει τον μεγαλύτερο άλυτο γρίφο. Γιατί απέναντι του έχει τον μάστερ του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ο Bobby Axelrod ηγείται ενός τεράστιου hedge fund και διαθέτει αμύθητη περιουσία. Στην ουσία δεν είναι υπόλογος κανενός. Είναι ο πάροχος ονείρων για μια σειρά ανθρώπων που κυνηγούν το εύκολο χρήμα στα πέριξ της Wall Street. Το να τα βάλεις μαζί του είναι μια τρομερά ριψοκίνδυνη επιλογή. Το να σταθείς αρωγός του είναι το πιο σοφό.
Σε αυτό το παιχνίδι σκακιού μεταξύ Rhoades και Axelrod όλοι είναι αναλώσιμοι. Ακόμα και άνθρωποι πολύ κοντινοί τους. Το να διατηρήσουν τη θέση ισχύος από την οποία αντιμετώπισαν κάθε αντίπαλο, είναι sine qua non. Το να το καταφέρουν είναι αμφισβητήσιμο. Το ότι θα χρησιμοποιήσουν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο είναι απαραίτητο.
Paul Giamatti και Damian Lewis είναι δύο από τους πιο υποτιμημένους ηθοποιούς. Υποτιμημένοι πριν το Billions. Μετά απ΄αυτό έχουν ανεβάσει κατακόρυφα το στάτους τους. Ιδίως ο δεύτερος. Το σενάριο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, αλλά την ίδια στιγμή αποζητά απ΄αυτούς την άνοδο. Μια αμφίδρομη σχέση.
Οι ρόλοι τους είναι σε αντίπαλα στρατόπεδα, είναι οι μετουσιωτές δύο αντίπαλων φιλοσοφιών. Στη θεωρία. Γιατί στην πράξη μιλάμε για δύο κύκλους που έχουν μια κοινή περιοχή. Και οι δύο γνωρίζουν ότι αν βρίσκονταν στην αντίπερα όχθη θα έπρατταν με τον ίδιο τρόπο που πράττει ο διεκδικητής τους. Σε κάθε τους έκφραση καθίσταται απόλυτα σαφές αυτό.
Οι Brian Coppelman, David Levien και Andrew Ross Sorkin έχουν φτιάξει ένα σενάριο που μετατρέπει κάθε χαρακτήρα σε αξιοπρόσεκτο και σημαντικό. Ο κόσμος πίσω από τα τείχη της Wall Street δεν είναι φτιαγμένος από ανθρώπους σαν εσένα και μένα. Έχει και τέτοιους, αλλά στα χαμηλότερα κλιμάκια. Αυτοί που κινούν τα νήματα είναι διορατικοί. Είναι ρασιοναλιστές. Αντιλαμβάνονται το κάθε αίτιο κι αιτιατό. Κάθε λογική πίσω από μια κίνηση. Γνωρίζουν την τακτική και αυτό είναι ταυτόχρονα το τρομερό τους προτέρημα και ελάττωμα. Όποιος μάθει να του δώσει περισσότερο από το πρώτο, έχει ανοιχτό δρόμο να γίνει κατακτητής…