Δεν ξέρω αν το Netflix αποφάσισε να προσλάβει τον Χαρδαβέλλα και τον Λιακόπουλο, αλλά εδώ και ένα χρόνο έχει προκαλέσει αλυσιδωτές ιδέες και ευρήματα γύρω από το μυστήριο. Ένα μυστήριο που αφορά φυσικά το ένα από τα δύο μεγάλα ερωτηματικά της ανθρώπινης ύπαρξης. Τον Χρόνο. Τον Χωροχρόνο για την ακρίβεια. Πέρσι ήταν το The OA που φύτεψε τους σπόρους και ήρθε φέτος το Dark για να ποτίσει και να ανθίσουν ένα σωρό πράγματα. Το Dark κατάφερε να γίνει σειρά-φαινόμενο από την πρώτη του σεζόν. Κατάφερε να εκθρονίσει τον πρώτο κύκλο του True Detective που είχε γίνει αντίστοιχο hype.
Ωραία και καλά όλα αυτά. Τα γράψαμε εξάλλου και πριν ενάμιση μήνα, μόλις είχε κυκλοφορήσει η πρώτη σεζόν στο Netflix. Τότε βέβαια είχα γράψει το κείμενο έχοντας δει σχεδόν όλα τα επεισόδια. Όχι όλα. Είχα αφήσει 3 συγκεκριμένα. Σε ένα απ΄αυτά τα τρία συνέβη κάτι που κατήργησε και τα δικά μου λεγόμενα, αλλά και πολλές από τις θεωρίες που πήγαιναν να αναπτυχθούν.
Τι συνέβαινε μέχρι εκείνο το επεισόδιο; Υπήρχε ένας σταθερός νόμος. Κανείς από τους πρωταγωνιστές δε μπορούσε να ταξιδέψει χρονικά σε μια εποχή που ζούσε ένας μικρότερος εαυτός του. Ο Ulrich για παράδειγμα όταν βρήκε την πύλη κάτω από το πυρηνικό μανιτάρι δεν πήγε στο 1986. Πήγε στο 1953. Σε μια χρονιά που δεν είχε γεννηθεί.
Ο Helge όμως ήρθε να σπάσει αυτόν τον κανόνα. Βρέθηκε από το 2019 στο 1986 για να συναντηθεί με τον εαυτό του και να σκοτωθεί από τον εαυτό του. Ή μήπως δεν σκοτώθηκε ξανά; Μήπως ανέκαμψε μετά όπως είχε συμβεί το 1953 από την επίθεση του Ulrich; Αν είχε σκοτωθεί δεν θα έπρεπε να πεθάνει την ίδια στιγμή κάθε πιθανή παρουσία του σε προηγούμενες και επόμενες χρονολογίες; Η μαγεία και ταυτόχρονα η τρέλα του απίστευτα λεπτομερούς και καλογραμμένου σεναρίου ξεδιπλώνεται στον Helge.
Όλοι μας νομίζουμε ότι οποιαδήποτε μεταφορά στο παρελθόν θα αλλάξει τα δεδομένα του παρόντος. Το ζήτημα είναι ότι δεν μας έδειξαν εξ αρχής πως φτιάχτηκε το παρόν. Κι αυτό τους άφησε την ελευθερία να αυτοσχεδιάσουν περισσότερο. Κι αν ο Ulrich είχε κάνει ακριβώς το ίδιο άλλες 15 φορές στο παρελθόν; Κι αν το 2019 που βλέπουμε εμείς στο Winden δεν είναι η πρώτη φορά που υπήρξε ως έτος; Η έννοια του κύκλου παίρνει τρομακτικές διαστάσεις.
Πώς επηρεάζει όμως ο Helge κάθε θεωρία; Πρώτα και κύρια έσπασε έναν κύκλο – και πάλι δεν είμαστε βέβαιοι αν αυτός ο κύκλος έσπασε τώρα ή είχε σπάσει παλιότερα. Αφού συναντήθηκε αυτός με το παρελθόν του, όλα μπορούν πλέον να γίνουν. Πρώτα βέβαια είχε συμβεί η συνάντηση του μελλοντικού Jonas με τον πιτσιρικά Jonas. Αυτά τα δύο στοιχεία είναι που μπερδεύουν ακόμα περισσότερο όσα θα δούμε στη δεύτερη σεζόν.
Το φινάλε της πρώτης σεζόν μας έδωσε ένα hint. Αλλά θόλωσε και τα νερά. Ο Jonas βρίσκεται στο μέλλον και αναρωτιέται σε ποια χρονιά. Λογικά είναι στο 2052, αν σκεφτούμε αυτόν τον κύκλο των 33 ετών. Σε ένα τοπίο που θυμίζει Mad Max εμφανίζεται μια συμμορία που έχει διαφορετική και σαφώς λιγότερο αρνητική χροιά τότε. Από την ερώτηση του μοιάζουν να καταλαβαίνουν ότι δεν ανήκει εκεί. Ότι ήρθε από το παρελθόν. Welcome to the future.
Είναι αυτή η πρώτη φορά που ο Jonas βρίσκεται στο 2052; Αφού άφησε τον μικρότερο εαυτό του εγκλωβισμένο στο δωμάτιο που ο Noah κάνει τα πειράματα, αυτός πώς αυτονομήθηκε; Έχει βρεθεί τρόπος να σπάσουν οι συνεκτικότητες των διαστάσεων; Οι νέοι που τον βρίσκουν μήπως έχουν κάποια σχέση με τους χαρακτήρες του Winden; Όταν αντάλλαξε θέση με τον μικρό Helge τι άλλαξε; Αυτά είναι μερικά από τα άπειρα ερωτήματα. Ερωτήματα που κάθε ένα απ΄αυτά έχει και 4-5 παρακλάδια. Όλα είναι αλγόριθμοι.
Τώρα είναι η στιγμή για ορισμένες εικασίες. Όλες επικεντρώνονται στον Noah και στην Claudia. Οι δύο άνθρωποι που μοιάζουν να έχουν απάντηση σε κάθε ερώτημα. Ο πρώτος γιατί είναι αθάνατος και δεν γερνάει ποτέ, η δεύτερη γιατί βρέθηκε σε όλες τις χρονολογίες που επηρεάζουν το τώρα. Όποιο τώρα. Όποιο πριν και μετά. Ο Noah τοποθετεί τον εαυτό του στην μεριά του Φωτός και μιλάει στον Bartosz, εγγονό της Claudia, για μια μάχη μεταξύ Φωτός και Σκότους. Την Claudia την αποκαλεί Σκότος, εμμέσως πλην σαφώς.
Το διεκδικήσιμο αντικείμενο είναι η μηχανή του χρόνου. Το ταξίδι μπρος και πίσω. Ο Noah το θέλει για να συνεχίσει τα πειράματα του και να απαλύνει μια και καλή την ανθρωπότητα από την οδύνη της. Αυτό ισχυρίζεται. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι τα επαναλαμβανόμενα στο φάσμα του χρόνου καμώματα του Helge, του Ulrich και του Jonas έφεραν σε αυτό το αδιέξοδο ολόκληρο το Winden, μπορεί ο Noah να μην είναι αυτό που φαίνεται.
Την ίδια στιγμή η Claudia φαίνεται η καλή της υπόθεσης, αλλά νομίζω μας ξεγελάει το γεγονός ότι έχει τη γλύκα του γήρατος. Τόση κρυψίνοια δεν συγχωρείται και σίγουρα έχει κάνει πολλά λάθη για να φτάσουν τα πράγματα ως εδώ. Λάθη ή ιδιοτελείς επιλογές. Σε αυτή τη μάχη με τον Noah, το Φως και το Σκοτάδι δεν είναι απόλυτες έννοιες. Το ένα έχει λίγο από το άλλο και τούμπαλιν.
Με τον Helge να έχει ξεφτίσει πλέον, ο Bartosz είναι αυτός που θα τον αντικαταστήσει στη βοήθεια του Noah. Αυτή τη φορά στο 2052. Ένα έτος όπου φαίνεται να έχει επέλθει κάποια πυρηνική καταστροφή και να έχει καλύψει την ατμόσφαιρα.
Το μεγαλύτερο ερώτημα για όλους εμάς είναι ένα: το Winden είναι το μόνο μέρος που επέδρασε έτσι ο πυρηνικός αντιδραστήρας; Είναι το Winden ένα σύμβολο πραγμάτων, ένα κατασκεύασμα που δεν υπάρχει πραγματικά; Είναι μια προσομοίωση του Noah αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο; Αν όχι, θα επεκταθεί ως αρρώστια σε παγκόσμια κλίμακα; Αν η μηχανή του χρόνου βρεθεί οριστικά σε κάποια χέρια, τότε το Winden δεν θα είναι το μόνο πρόβλημα!
Για περισσότερο κάψιμο δες το άρτιο site του Netflix για το Dark.