Είσαι ένας τύπος λίγο μετά τα 30. Όνειρό σου είναι να γίνεις ένας σπουδαίος συγγραφέας, αλλά πέρα από το ότι το θες πολύ δεν υπάρχει καμία άλλη ένδειξη πως «το έχεις». Το περιβάλλον σου άλλωστε σε αποθαρρύνει. Μεταξύ μας, αν ήσουν το ταλέντο που ισχυρίζεσαι πως είσαι θα έπρεπε να είχε φανεί.
Κάτι τέτοιο ήταν ο Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Έγραφε ορισμένα πράγματα σε ερασιτεχνικό επίπεδο, αλλά θα έπρεπε να είναι τρελός κανείς για να τα θεωρήσει προπομπό κάποιου βιβλίου.
Η γραφή του ήταν καλή για αστεία σκετσάκια και διακατεχόταν από πάρα πολύ χιούμορ, όμως ήταν πολύ μακριά από το να την αποκαλέσει κάποιος «συγγραφική».
Κατά τα άλλα, τα πράγματα δεν πήγαιναν και εντελώς χάλια στον Μπλάτι. Για την ακρίβεια, πήγαιναν μια χαρά. Ο τύπος ήταν προϊστάμενος στο τμήμα επικοινωνίας ενός πανεπιστημίου και τα λεφτά που έβγαζε τον συντηρούσαν και με το παραπάνω.
Ο ίδιος φυσικά γκρίνιαζε πως αυτή η παλιοδουλειά του τρώει όλο τον χρόνο και δεν τον αφήνει να κάτσει με την ησυχία του να γράψει κάποιο βιβλίο, αλλά οι φίλοι του και οι συγγενείς του τον λογίκευαν κατά καιρούς και… κατέστειλαν τις τάσεις παραίτησης που είχε από τη δουλειά.
Ήταν 1961 όταν ένα από τα αστεία σκετσάκια που έφτιαχνε έφτασαν στον Γκράουτσο Μαρξ, τον θρυλικό κωμικό των ΗΠΑ και πάλαι ποτέ μέλος της κωμικής ομάδας των Αδερφών Μαρξ. Ο Γκράουτσο Μαρξ έκανε τότε μια εκπομπή στην τηλεόραση όπου διάφοροι ερασιτέχνες κωμικοί ανέβαιναν στη σκηνή, έκαναν ένα σκετσάκι και το κοινό διάλεγε τον νικητή, ο οποίος έπαιρνε 5000 δολάρια.
Το σκετσάκι του Μπλάτι λεγόταν «Πρίγκηπας Τσιρ» και σύμφωνα με αυτό μια αστεία φιγούρα που υποτίθεται πως ήταν ένας πρίγκηπας της Μέσης Ανατολής βρισκόταν σε ένα αμερικάνικο πάρτυ και διηγούταν ιστορίες από τη πριγκιπική ζωή του που, άθελά του, προκαλούσαν τρελό γέλιο.
Ο Μπλάτι νίκησε στο σόου του Μαρξ, τα αστεία του έκαναν πάταγο στο κοινό. Τα 5000 δολάρια που θα έπαιρνε ως βραβείο ήταν αρκετά για να ζήσει για ένα διάστημα χωρίς να δουλεύει. Επιτέλους, είχε την ευκαιρία να «αγοράσει» χρόνο ώστε να γράψει σοβαρά ένα βιβλίο.
Όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει με τα λεφτά που κέρδισε απάντησε πως θα βγάλει ένα βιβλίο και την επόμενη μέρα πήγε στη δουλειά του έκανε αυτό που ήθελε να κάνει για καιρό αλλά η λογική και το περιβάλλον του τον απέτρεπαν: παραιτήθηκε. Στη συνέχεια, στρώθηκε στο γράψιμο…
Όμως σε αντίθεση με τις βλέψεις του, τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο ονειρικά όσο ο ίδιος είχε φανταστεί. Μέσα σε περίπου δέκα χρόνια, ο Μπλάτι έβγαλε τρία βιβλία και τα έσοδα δεν του εξασφάλιζαν και ακριβώς μια άνετη διαβίωση. Το να είναι επαγγελματίας συγγραφέας αποδείχθηκε πως ήταν πιο δύσκολο από όσο είχε φανταστεί και που και που αναπολούσε τις εποχές που είχε μια σταθερή δουλειά και έβγαζε έναν άνετο μισθό. Όλα αυτά μέχρι το 1971…
Εκείνη την χρονιά, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του που έμελλε να αλλάξει όχι μόνο τη δική του ζωή αλλά και τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Ήταν ένα βιβλίο τρόμου, ο κόσμος το διάβαζε και κυριολεκτικά δεν μπορούσε να κοιμηθεί το βράδυ.
Ο αλλοτινός κωμικός Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι είχε καταφέρει κάτι εντελώς αντιφατικό: μέσω ενός ξεκαρδιστικού του αστείου, μιας φάρσας ουσιαστικά, μπόρεσε (και μετά από μια αλληλουχία γεγονότων) να φτάσει στο ταβάνι της φήμης του με το απόλυτο βιβλίο τρόμου.
Σύντομα, ήρθε η πρόταση το βιβλίο του να γίνει ταινία. Ανέλαβε ο ίδιος την σεναριακή του απόδοση. Όταν η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους, δυο χρόνια μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του και συγκεκριμένα στις 23 Δεκεμβρίου του 1973, ο Μπλάτι ήταν και επίσημα ο ιθύνων νους πίσω από την ταινία που άλλαξε για πάντα το horror. Την πιο τρομακτική ταινία όλων των εποχών.
Τον θρυλικό «Εξορκιστή»!
Η καριέρα του Μπλάτι άλλαξε για τα καλά. Έγινε εκατομμυριούχος και τα βιβλία του μπεστ σέλερ. Ταυτόχρονα, συνέχισε και την παράλληλη καριέρα του στον κινηματογράφο ως σεναριογράφος.
Η ειρωνεία; Ο Μπλάτι συνέχισε να είναι κατά βάση ένας κωμικός δημιουργός. Όμως παρά αυτό το γεγονός, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ως τέτοιος. Μέχρι τον θάνατο του το καλοκαίρι του 2017 στα 89 του, ήταν γνωστό για ένα πράγμα: για το γεγονός ότι δημιούργησε την πιο τρομακτική ταινία όλων των εποχών…
