Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ο 8ος Σοφός της αθηναϊκής ιστορίας μιλάει συνεχώς για χιτσκοκικό φινάλε; Είναι σχεδόν προφανές. Ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου, εκτός από μπάσκετ, στίβο και τένις, μπορεί να σου μιλήσει και για κινηματογράφο. Όχι σαν εμάς τους απλούς τυχάρπαστους. Σαν ίσος προς ίσο με τους Κουτσογιαννόπουλους και τους Φραγκούληδες τούτης της εποχής. Βασικά αυτούς τους καταπίνει για πρωινό. Πλέον, συνδιαλέγεται με τον Roger Ebert και τον Rotten Tomato. Με τον δεύτερο τα λέει καλύτερα. Τούτων δοθέντων, δε θες να χάσεις την κριτική του για το Fantastic Beasts & Where to Find Them.
Πάρτε ντορίτο και νάτσο και ετοιμαστείτε για μια κριτική που δεν θα την βρείτε πουθενά αλλού, γιατί η ΕΡΤ φοβάται να ξαμολήσει αυτό το ιερό τέρας και σε άλλα πεδία.
«Κύριες και κύριοι καλησπέρα σας από το κλειστό του Χόγκουαρτς. Βρισκόμαστε στα ορεινά του γηπέδου για να περιγράψουμε τον αγώνα Νιουτ Σκαμάντερ εναντίον Γκρίντεβαλντ. Φερστ οφ ολ κονγκρατουλέισιονς Τζ. Κ. Μπόουλινγκ γιατί επανέφερες την ομάδα εκεί που της αξίζει. Μετά από 5 χρόνια με χαμηλό μπάτζετ, η διοίκηση έκανε υπερβάσεις και έφερε παίχτες που έκαναν θραύση την περσινή σεζόν. Ο Έντι Ρεντμέιν με το Όσκαρ για τον Στίβεν Χόπκινς στη θέση του play maker, ο Κόλιν Φάρελ για να ανοίγει άμυνες με τα τρίποντα του. Και μέχρι το τέλος έψαχνε για ένα 5ο γκαρντ. Το βρήκε στον Τζόνι Ντεπ. Μόνο τον Ορλάντο Μπλουμς δεν έφερε.
Ο Ρεντμέιν μετά από δύο χρόνια στους Florida Gators έβαλε τη στολή του μάγου, πήρε τη βαλίτσα του με τις μαγικές ασίστ και βρέθηκε στη Νέα Υόρκη. Μια πόλη που είχε ηττηθεί μόλις το προηγούμενο βράδυ από τον Γκρίντεβαλντ και ένα νέο σέντερ, τον Ομπσκούρους που θυμίζει Μάικ Μπατίστ στα καλά του. Ο Ρεντμέιν και η ομάδα του έδειξαν από την πρώτη στιγμή την διάθεση τους για άμυνα. Πρώτα και κύρια αυτός ο Νίφλερ, ένα αμυντικό ζιζάνιο θα λέγαμε, που κάνει άπειρα κλεψίματα σε κάθε ματς.
Από την πρώτη κιόλας περίοδο είχε κάνει καμιά εικοσαριά. Μετά ανέλαβε ο Νιουτ Σκαμάντερ που με τις πάσες και τα Αλοχομόρα του ξεκλείδωσε το θησαυροφυλάκιο της τράπεζας. Για να εξηγήσουμε και στον κόσμο που μας βλέπει Μέμο Ιωάννου, Αλοχομόρα είναι το γρήγορο τρανζίσιον από την άμυνα στην επίθεση με spacing και ικανότατους σουτέρ, που ακολουθείται από ταχύτατη επιστροφή στην άμυνα. Ο Νιουτ είναι μοναδικός στην Ευρώπη σε αυτό και τον είδαμε να παίρνει παραμάζωμα τον Τζέικομπ Κοβάλσκι.
Αυτή είναι μια πεντάδα για φάιναλ φορ. Κι ας είναι 4.
Σε εκείνο το σημείο πετάχτηκε ο αντίπαλος προπονητής του, η Γκόλντστιν και του “πέρασε χειροπέδες” όπως λέμε, με ένα σύστημα diamond and one. Αποτέλεσμα αυτού ο Νιουτ να κάνει 3 συνεχόμενα λάθη, να χάσει τους συμπαίχτες του, την μαϊμού (να και τα ρατσιστικά συνθήματα από την εξέδρα), το Οκάμι και το Νίφλερ. Κάπου εδώ, στο φινάλε του πρώτου δεκαλέπτου, οι δύο ομάδες πάνε στα αποδυτήρια του Υπουργείου των Μάγων, MACUSA. Συγγνώμη, είχαμε μια παρεμβολή από τον Ιάκωβο Φιλιππούση.
So, ο Νιουτ, ο Κοβάλσκι, η Γκόλντστιν και η αδερφή της – είναι σαν τον Κσιστόφ και τον Ντάριους Λαβρινόβιτς – κυνηγούν το Νίφλερ για να του πουν να παίξει πιο κλειστά στην άμυνα και να μη ρισκάρει με κλεψίματα. Ο Νίφλερ βέβαια λογικά έχει συνηθίσει έτσι από το NBDL, που είναι χαλαρά τα πράγματα. Εδώ όμως είναι Ευρώπη. Θέλει τακτική. Στην άλλη πλευρά του γηπέδου, ο Γκρέιβς, με μια μπέιζμπολ πάσα βρίσκει τον σέντερ Κρίντενς που τρέχει στον αιφνιδιασμό σαν άλλος Γιουσέιν Μπολτ (έχουμε μιλήσει αρκετές φορές με τον Γιουσέιν, εκτιμάει τη δουλειά μου) κι εκείνος κάνει ένα tomahawk στην μπασκέτα. Όπως λένε και οι Αμερικάνοι “unleash the beast”. Ο Μπάτμαν είναι κορυφαίος στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη.
Εδώ ο Τζόρντι Μπερτομέου, ο ισχυρός ανήρ της Ευρωλίγκας, βρίσκεται στα επίσημα του ΟΑΚΑ.
Ο Νιουτ Σκαμάντερ, για τον οποίο οι φίλοι της ομάδας γκρίνιαζαν ότι παίρνει πολλά λεφτά γι΄αυτά που προσφέρει, δείχνει την κλάση του με μια όου όου όου man to man άμυνα, δένει τα χέρια του σεσημασμένου σκόρερ Γκρέιβς και εδώ έχουμε ένα γκρανγκινιολικό, χιτσκοκικό φινάλε κύριες και κύριοι. Ο Κοβάλσκι στο πιο ώριμο παιχνίδι της καριέρας του ρίχνει μπουνιά και αποβάλλεται με ντισκαλιφιέ. Αυτά καλό είναι να μη γίνονται.
Στα λεγα Μέμο Ιωάννου από την αρχή ότι το ματς θα παιχτεί ως το τέλος, μιλάμε για δύο σπουδαίες ομάδες, ένα μυθικό παιχνίδι. Ο Γκρέιβς είναι ο Γκρίντεβαλντ, ο Φάρελ είναι ο Τζόνι Ντεπ και το κοινό παραληρεί από την καταπληκτική άμυνα του Σκαμάντερ στην τελευταία επίθεση αφού εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά μπροστά στον Γκρέιβντεβ…Συγχωρέστε μας, παραλίγο να πνιγούμε. Παρακαλώ τον σκηνοθέτη μας, τον Θανάση Μαρμαρά για ένα ριπλέι. Να δείτε εδώ πως πετάχτηκε μπροστά του.
Η κυρία Μπόουλινγκ έφερε την καλύτερη εμφάνιση του Χάρι Πότερ στη σύγχρονη ιστορία – κι ας μην έχει βγει άλλη ταινία σε αυτό το διάστημα. Επειδή όμως ακολουθεί δύσκολο παιχνίδι, θα πρέπει όλοι οι οπαδοί και οι παίχτες να ξεχάσουν την μεγαλειώδη νίκη και να κοιτάξουν το επόμενο ματς. Θα βρέξει Λήθη με λίγα λόγια. Πάμε σε ένα διαφημιστικό και θα επανέλθουμε από τη μεικτή ζώνη με συνεντεύξεις από τους πρωταγωνιστές αυτού του μυθικού αγώνα.»