gotham

Το Gotham είναι η καλύτερη «αναπτυσσόμενη» σειρά που θα δεις

Μια βδομάδα πριν επιστρέψει ο 4ος κύκλος αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι σε μια υπεραπίστευτη σειρά.

Έχοντας περάσει μια 4ετία κατά την οποία βλέπω ό,τι υπάρχει σε σειρά, λίγα είναι εκείνα τα πράγματα που μπορούν να με ενθουσιάσουν και να με κρατήσουν. Το δεύτερο το λέω με μεγαλύτερη έμφαση. Κι αυτό γιατί ο ενθουσιασμός είναι κάτι που έρχεται πιο συχνά στην αρχή. Το θέμα είναι σε τι βάθος έχει φτάσει. Αν είναι πολύ βαθύς, τότε η σειρά έχει αποκτήσει έναν φανατικό θεατή. Και με το Gotham έτσι έχουν τα πράγματα. Το ξέρω, είναι λίγο ασύντακτη αυτή η πρόταση, αλλά γίνεται ηθελημένα. Για την ποιητικότητα του πράγματος. Αυτό ακριβώς που αξίζει σε μια σειρά σαν το Gotham.

Όσο κι αν έχω προσπαθήσει, όσο κι αν έχω ψάξει, δεν έχω βρει σειρά που να αναπτύσσεται διαρκώς από την πρώτη σεζόν και για κάθε επεισόδιο. Ακόμα και οι καλύτερες σειρές περνούν μερικά επεισόδια ή ολόκληρες σεζόν ηθελημένης κοιλιάς. Προκαλούν ένα τεχνητό step back, ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη φόρα σε αυτό που πρόκειται να έρθει. Με το Gotham δεν συμβαίνει ούτε αυτό. Δεν χρειάζεται να συμβεί. Τα πράγματα είναι στημένα με τέτοιο τρόπο που να ξέρεις ότι κάθε επεισόδιο θα επαυξάνει το προηγούμενο.

Η βασικότερη επιτυχία της σειράς, που ειρήσθω εν παρόδω θα επιστρέψει την 1η Μαρτίου με τη συνέχεια της 4ης σεζόν – είναι ότι έχει μια πλειάδα χαρακτήρων που εξελίσσει. Το Gotham έχει την ευλογία να βασίζεται σε ένα μυθολογικό σύμπαν που αφθονούν οι ιδιάζουσες προσωπικότητες.

Αλλά αυτό ποτέ δεν ήταν μια πανάκεια. Ποτέ δεν αρκούσε από μόνο του. Έχουμε δει πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν ή και το παρόν που εξελίχθηκαν σε φιάσκο. Εδώ δεν υπάρχουν τέτοιες έννοιες. Στο Gotham έχουμε ένα πολύπλευρα σκοτεινό σύμπαν που είναι το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας. Κάθε φορά βγάζει έναν πιο ισχυρό κακό.

Jim Gordon, Harvey Bullock, Bruce Wayne, Selina Kyle, Barbra Keane, Oswald, Ed Nigma, Tabitha, Butch, Alfred, Lee. Στη θεωρία αυτό μοιάζει σαν μια «χάνω τη μπάλα» συνθήκη. Στην πράξη είναι το ακριβώς αντίθετο. Ανανεώνεται διαρκώς η ματιά του θεατή. Αν στους παραπάνω σταθερούς πρωταγωνιστές προσθέσει κανείς όσους κατά καιρούς ταλάνιζαν την πόλη του Gotham, τότε έχεις έναν καμβά πολύχρωμο, με χρώματα να ενώνονται με αρμονία. Στα επόμενα επεισόδια θα δούμε επιτέλους αυτό που περιμέναμε από την δεύτερη σεζόν. Τον Jerome ως Joker. Το τελικό στάδιο της μετάλλαξης ενός πιτσιρικά που φαινόταν από την αρχή τι δρόμο θα πάρει.

Παράλληλα με τον Jerome έχουμε την ανάδυση της κόρης του Falcone που θέλει να γίνει ο νέος βασιλιάς. Έχουμε τόσα και τόσα ξεχωριστά stories που δεν έχουν ολοκληρωθεί. Όπως του αρχηγού Nathaniel Barnes. Vilains που θέλουν ακόμα να εκδικηθούν επανέρχονται, ο κόσμος των καλών διαταράσσεται από διάφορους συσχετισμούς δυνάμεων που προκύπτον πρωτόγνωρα κάθε φορά και γίνεται τόσο μεγαλειώδης η απλότητα με την οποία σε κατακτά ως θεατή αυτή η σειρά.

Το καλύτερο είναι ότι με το Gotham είσαι πεπεισμένος πως όσα θα έρθουν είναι ακόμα καλύτερα. Για παράδειγμα αυτό που θα μας αφήσει ως τελευταία αίσθηση ο 4ος κύκλος είναι η ολοκλήρωση του Bruce. Η τέλεια μεταμόρφωση του σε Batman. Ποτέ άλλοτε δεν είδαμε πιο άρτια απόδοση. Αισθητικά, ψυχολογικά, από όποια οπτική κι αν το δει κανείς.

Έχω την αίσθηση πως την ημέρα που θα παιχτεί το τελευταίο επεισόδιο, θα μιλάμε για τη σειρά που θα θέλουμε να βλέπουμε διαρκώς σε επαναλήψεις. Για τη σειρά που κάθε της επανάληψη θα μας φαίνεται σα να τη βλέπουμε για πρώτη φορά. Ιδίως τον πρώτο καιρό. Αυτό είναι το μεγαλύτερο της ατού. Ο λόγος που θα πρέπει να την ξεκινήσεις αύριο κιόλας, αν δεν είσαι ακόμα στους μυημένους.