Χωρίς ίχνος υπερβολής, το ευρωπαϊκό σινεμά ίσως να βρίσκεται στην καλύτερη φάση της Ιστορίας του. Η τελευταία 5ετία έχει φιλοδωρήσει την τέχνη με σπουδαίες αφηγήσεις, με ταινίες που εξάρουν την ίδια την Τέχνη και έχουμε πολλά ορόσημα να αναφέρουμε. Από έμπειρους και άπειρους σκηνοθέτες. Από καλλιτέχνες με χρόνια στο κουρμπέτι κι από άλλους που βρίσκονται στο ξεκίνημα τους. Μια από τους δεύτερους είναι και η Ρουμάνα Adina Pintilie. Η Adina καταφέρνει με την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, το Touch Me Not, να κάνει ένα μεγάλο touch στην κριτική επιτροπή της Berlinale και να πάρει την Χρυσή Άρκτο.
Πρόκειται για μια ταινία απ΄αυτές που στήνουν ένα μεγάλο υπόβαθρο στις έννοιες που διαχειρίζονται οι συμβολισμοί του σινεμά. Το Touch Me Not εστιάζει στην άνεση που έχουν τα μάτια απέναντι στα σώματα, σε αυτή την οικειότητα και προσιτότητα. Εστιάζει στην αντίληψη της ομορφιάς γύρω από το σώμα, αλλά με τον μην συνηθισμένο τρόπο. Πάει το βλέμμα του θεατή σε άλλες εικόνες. Στην αρχή φαίνονται περίεργες και δύσπεπτες, αλλά όσο εξελίσσεται η ιστορία όλα μπαίνουν στη θέση τους.
Το σώμα μιας 50άρας δεν είναι κάτι που απέχει τόσο πολύ από την ομορφιά που έχει ένα νέο σώμα. Μπορεί όμως να έχει υποστεί ζόρια και να έχει απομακρυνθεί περισσότερο από μια άλλη 50άρα. Η Laura είναι μια γυναίκα που σε αυτή την ηλικία κατάλαβε ότι δεν έχει ιδέα τι είναι η σεξουαλικότητα της. Νόμιζε πως ήξερε τι επιθυμεί. Όμως με αυτό το παιχνιδιάρικο Touch Me Not ανακαλύπτει ότι είχε μαύρα μεσάνυχτα.
Επιχειρεί να ανιχνεύσει που απαντάται η ηδονή της στα πιο ανορθόδοξα σημεία. Παρακολουθεί έναν άντρα να κάνει μπάνιο και να αυνανίζεται. Δοκιμάζει την τύχη της με μια τρανσέξουαλ γυναίκα. Πειραματίζεται με δύο άντρες που έχουν εμφανείς γενετικές «δυσχέρειες». Ο Tomas πάσχει από αλωπεκία και δεν έχει πουθενά τρίχες. Ο Cristian, εκτός από στραβωμένα άκρα, έχει κακοσχηματισμένο σαγόνι, το πάνω δόντι του να εξέχει από το στόμα και αδυναμία να συγκρατήσει τα σάλια του. Παρά όλα αυτά, έχει μια τρομερά διεγερμένη ερωτική ζωή με τη γυναίκα του Grit. Ίσως ο Cristian να είναι το πρόσωπο της ταινίας.
Χρησιμοποιώντας μικρά τρικ, όπως την κατάργηση του 4ου τοίχου, και αφήνοντας αόριστο το αν μιλάμε για fiction ή πραγματικότητα, η Adina Pintilie μεταφέρει το ζήτημα της διαχυτικότητας και άνεσης απέναντι στην σωματική επαφή. Η Laura αισθάνεται και δεν αισθάνεται άβολα. Ζητάει το touch και δεν ξέρει πως να το διαχειριστεί. Το φάσμα της σεξουαλικότητας αγγίζει για πρώτη φορά κάποια από τα όρια του.
Και το Touch Me Not δημιουργεί ένα δεδικασμένο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Υπερβαίνει τα στεγανά της ίδιας της Τέχνης και απαγγέλλει μνεία σε πράγματα με μικρότερη κινηματογραφική και περισσότερη κοινωνική σημασία. Τι σημαίνει η ομορφιά σε ένα σώμα και πώς εξαιρείται κάποιος απ΄αυτή;
