Ένας γκαφατζής σερίφης και ο βοηθός του κυνηγούν μονίμως (καθ’ υπόδειξη του διεφθαρμένου πλούσιου της περιοχής) δύο νεαρούς που ξεφεύγουν χάρις σε ένα αυτοκίνητο. Το οποίο μπορεί να μην έχει πόρτες που να ανοίγουν, αλλά διαθέτει άλλα, καλύτερα κομφόρ. Έχει ονοματεπώνυμο (!), αλλά και τη δυνατότητα να κάνει… σούζες. Προσθέστε σε όλα τα παραπάνω και την Νταίζη -την σέξι… αγρότισσα που μας μύησε στις… ομορφιές του αμερικανικού νότου- κι έχετε τη συνταγή για τους Ντιούκς. Τη σειρά που αγαπήθηκε όσο λίγες τη δεκαετία του ’80.
Σίριαλ μια άλλης εποχής
Ξεχάστε τις σύγχρονες, πολυεπίπεδες, σπονδυλωτές και -σε μεγάλο βαθμό- δυστοπικές σειρές. Ξεχάστε, επίσης, τις πολυδάπανες παραγωγές με γυρίσματα σε εντυπωσιακές περιοχές του πλανήτη ή ειδικά εφέ που κόβουν την ανάσα. Καθαρά τηλεοπτικά μιλώντας, το «Dukes of Hazard» ήταν ένα απλοϊκό σίριαλ. Περιορισμένο μπάτζετ, μάλλον μέτριες ερμηνείες, αφελείς διάλογοι και απολύτως προβλεπόμενο φινάλε. Οι καλοί στο τέλος νικούσαν τους κακούς της υπόθεσης, που βέβαια δεν ήταν και τίποτα… ρεμάλια εδώ που τα λέμε.
Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε στην Αμερική το 1979 και λίγο αργότερα πέρασε τον Ατλαντικό για να φτάσει στις οθόνες της ελληνικής τηλεόρασης. Το κοινό δεν άργησε να γοητευτεί από τις περιπέτειες του Μπο και του Λιουκ, που σύντομα έγιναν μια αγαπημένη συνήθεια σε εβδομαδιαία βάση.
Οι πρωταγωνιστές
Τα δύο ξαδέλφια περιφέρονται στο Hazard, κουβαλώντας την καουμπόικου τύπου γοητεία τους. Μπλέκουν μονίμως σε ημιπαράνομες δραστηριότητες, στις οποίες φαίνεται να επιδίδονται μόνο και μόνο για να σπάνε τα νεύρα του διεφθαρμένου Μπος Χογκ, ώστε να υποχρεώσει τον διεφθαρμένο σερίφη Ρόσκο να τους καταδιώξει. Στην πράξη, σχεδόν κάθε επεισόδιο των Ντιούκς κατέληγε σε αντιγραφή εκείνων του Μπένι Χιλ. Ολοκληρωνόταν με ένα τρελό κυνηγητό κατά τη διάρκεια του οποίου οι νόμοι της φυσικής πήγαιναν περίπατο.
Ο «Στρατηγός Λι»
Μπο και Λουκ κατάφερναν μονίμως να ξεφεύγουν. Χάρις σε ένα αμάξι. Μπορεί ο «Στρατηγός Λι» να μην διέθετε την τεχνολογία αιχμής και τη δυνατότητα σκέψης και ομιλίας που είχε ο θρυλικός ΚΙΤ, αλλά διέθετε άλλα προσόντα. Με κυριότερο το… άλμα του, το οποίο συνοδευόταν από την κλασική ιαχή yeeh-hah των πρωταγωνιστών του.
Το αμάξι που χρησιμοποιήθηκε ήταν ένα Dodge Charger του 1969 και σύμφωνα με τους λάτρεις της σειράς, χρειάστηκαν περίπου 250-300 μοντέλα στα 7 χρόνια που κράτησε η σειρά. Σχεδόν μετά από κάθε σκηνή το μόνο που κρατούσαν οι παραγωγοί ήταν οι πόρτες με το κλασικό «01», προσέθεταν ξανά το αερογράφημα με τη σημαία του Νότου και το υπόλοιπο αμάξωμα πήγαινε για παλιοσίδερα. Όταν τελικά στη σειρά έπεσαν τίτλοι τέλους, είχαν απομείνει «εν ζωή» 17 αυτοκίνητα τα οποία περίμεναν για χρόνια σε υπόγεια, μέχρι τελικά η Warner Bros να τα προωθήσει προς πώληση σε συλλέκτες.
Και η Νταίζη…
Για να πούμε και καμιά αλήθεια, πολύ συχνά οι περιπέτειες ενός ξανθού κι ενός μελαχρινού που οδηγούσαν ένα άγριο γκάζι μας άφηναν παγερά αδιάφορους. Τη θερμοκρασία και το ενδιαφέρον ανέβαζε η ξαδέλφη τους η Νταίζη. Λιγάκι αφελής και χαζούλα, αλλά αθεράπευτα σέξι για την εποχή, δεν άργησε να αποτελέσει βασικό συστατικό της επιτυχίας. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στις αρχές της δεκαετίας του ’80, μια βλαχοαμερικάνα με καυτά σορτς ή μπικίνι σε αχυρώνα συνιστούσε ότι πιο κοντινό σε… ερωτικό σινεμά μπορούσε να απολαύσει κανείς από την άνεση του καναπέ του.
Στην Ελλάδα η σειρά προβλήθηκε από την ΕΡΤ, κάνοντας πρεμιέρα στις 8 Ιουλίου του 1981. Τότε ήταν που γίναμε κι εμείς κοινωνοί των περιπετειών των δύο αντρών, που ως «κακά παιδιά» της κομητείας του Hazard, βοηθούσαν στη διακίνηση του παράνομου ουίσκι που παρασκεύαζε ο θείος τους. Το πραγματικά σπαστικό της όλης υπόθεσης ήταν πως με μία συσκευή τηλεόρασης στο σπίτι και τους γονείς να αποφασίζουν για το τι θα δούμε, συχνά η επιλογή ήταν το «Ορκιστείτε Παρακαλώ» που έπαιζε την ίδια ώρα στην ΕΡΤ2 (πρώην ΥΕΝΝΕΔ).
Κι εμείς ρε φίλε ξεροσταλιάζαμε για να πάρουμε μια τζούρα από τα ατελείωτα πόδια της Κάθριν Μπαχ…