Δεν θυμάμαι πολλές φορές την τελευταία τριετία να εμφανίστηκε ντοκιμαντέρ που να αποτέλεσε την κορωνίδα σε μια εβδομάδα με κινηματογραφικές πρεμιέρες. Πρέπει να πάμε στο 2014 και το Αλάτι της Γης για να βρούμε κάτι αντίστοιχο. Η θρυλική Agnes Varda αποδεικνύει πόσο «νέα» είναι σε σκέψη και κατανόηση μέσα απ΄αυτή τη συνεργασία με τον JR. Εκτός από το Visages Villages, έχουμε άλλες 5 ταινίες που αξίζει να τσεκάρεις. Για την μία απ΄αυτές σου έγραψε ο Δήμος εδώ. Φυσικά τα βλέμματα πέφτουν στην Lara Croft της Alicia Vikander, αλλά υπάρχουν δύο διαμάντια, ένα από την Ιαπωνία κι ένα πάλι εκ Γαλλίας ορμώμενο.
Πρόσωπα & Ιστορίες (Visages Villages)
2017/ Ντοκιμαντέρ/ 89′
Σκηνοθεσία: Agnes Varda & JR
Ένα από τα ονόματα που έκαναν το γαλλικό σινεμά σπουδαίο, η Agnes Varda, και μια εκκεντρική καλλιτεχνική περσόνα, ο φωτογράφος και muralist Jr, ταξιδεύουν στη γαλλική επαρχία και συναντούν ιστορίες ανθρώπων. Αυτές τις ιστορίες τις φωτογραφίζουν, τις βιντεοσκοπούν και φτιάχνουν ένα απαύγασμα χωρίς κάποιο απώτερο στόχο. Θέλουν απλώς να αποτυπώσουν σε συνέχειες τις ατομικές αφηγήσεις. Το πιο αξιοθαύμαστο στο Visages Villages είναι η μεγάλη απόκλιση σε αρτιστικό επίπεδο που έχουν οι 2 τους. Μια απόκλιση που όσο προχωράει το ντοκιμαντέρ μικραίνει. Οι δυο τους περπατούν μαζί, αλλά η πραγματική τους συνάντηση έρχεται λίγο πριν το τέλος. Πάντοτε με διαφορετικά πορτραίτα να ορθώνονται στο background.
Το Vissages Villages είναι ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ με επίκεντρο τον άνθρωπο. Σε βαρύτητα αγγίζει το Αλάτι της Γης του Wenders και αυτό φαίνεται από το εξωπραγματικό 100% στο Rotten Tomatoes και το 95/100 στο Metacritic.
Ο Θεριστής (Le Semeur)
2017/Δράμα/ 98′
Σκηνοθεσία: Marine Francen
Με τους: Alvan Lenoir, Pauline Burlet, Anamaria Vartolomei, Géraldine Pailhas
Από τη στιγμή που προβλήθηκε στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν το Le Semeur αποτέλεσε αντικείμενο έντονα θετικής συζήτησης. Θυμίζει σε πολλά το Beguiled της Coppola, αλλά έχει την δική του ιστορία να πει. Σε ένα χωριό της Γαλλίας, λίγο μετά το πέρασμα του στρατού του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, οι γυναίκες έχουν απομείνει μόνες. Για περίπου δύο χρόνια δεν υπάρχει ίχνος άντρα. Αυτό οδηγεί τις γυναίκες να πάρουν όρκο ότι μόλις εμφανιστεί κάποιος, θα ανήκει σε όλες.
Tomb Raider: Lara Croft (Tomb Raider)
2018/ Δράση/ 122′
Σκηνοθεσία: Roar Uthaug
Με τους: Alicia Vikander, Daniel Wu, Walton Goggins, Dominic West, Hannah John-Kamen
16 χρόνια μετά την Angelina Jolie, η Alicia Vikander επαναφέρει ένα τεράστιο γυναικείο σύμβολο. Η Lara Croft αναζητά τη θέση της στη νέα εποχή και με πολλούς vintage χαρακτήρες να εξελίσσονται σε ένα διαφορετικό βάθος με τις σύγχρονες μεθόδους αφήγησης. Σε αυτό το reboot η Croft αναζητά τον πατέρα της και καταλήγει στην Ιαπωνία, όπου βρίσκεται μια κατακόμβη, το τελευταίο σημείο που γνωρίζει ότι βρέθηκε. Ένα τεράστιο μυστήριο απλώνεται μπροστά της και το τέλος του μπορεί και να μην έχει την επιθυμητή απάντηση.
Η Vikander δίνει τον δικό της χαρακτήρα στην Croft. Ένας χαρακτήρας που δεν είναι action hero, αλλά μια αυθόρμητη και δυναμική κοπέλα που κυνηγάει τον στόχο της μέχρι να της λυθεί η απορία. Κατά τ΄άλλα η ταινία δεν διεκδικεί τρομερά καλά λόγια, αλλά τουλάχιστον κρατάει σε ένα επίπεδο αντίστοιχο της Jolie τα πράγματα.
Τυφλή Αγάπη (Hikari)
2017/ Αισθηματική/ 101′
Σκηνοθεσία: Naomi Kawase
Με τους: Ayame Misaki, Masatoshi Nagase
Δύο χρόνια μετά το Sweet Bean που την εξύψωσε στο δυτικό σινεμά, η Naomi Kawase επέστρεψε με το Radiance ή Hikari. Η αποδοχή κοινού και κριτικών στο Φεστιβάλ των Καννών εντυπωσιακή. Το Hikari είναι μια ταινία που διαπραγματεύεται την ίδια την τέχνη του σινεμά. Μέσα από την διαφωνία του Nagase, ενός μεσήλικα κινηματογραφιστή που οδηγείται προς την ολική τύφλωση, και της Misako, μιας σκηνοθέτιδος, αναπτύσσονται ιδέες της Kawase για την ουσία και τη σύνδεση των πολιτισμών στον κινηματογράφο. ο Nagase μιλάει για υποκειμενικότητα και εκφράζει κάπως παλιακές ιδέες περί θνητότητας της τέχνης, τις οποίες η Misako δυσκολεύεται να αντιληφθεί. Η γεφύρωση του χάσματος δεν αργεί να έρθει.